tag:blogger.com,1999:blog-8437960860408866072024-03-21T16:07:46.844-07:00momFor mother's love.menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comBlogger20125tag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-71191289254705241252017-06-17T00:00:00.001-07:002019-12-26T18:47:42.083-08:00แม่ซื้อ เทวดาผู้ปกป้องทารก ความเชื่อของคนโบราณ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq0mL0QMHlkv69NJfd_m6Zn4KuPINvt9iKmIjVzNEWmbm2asKIp66xtO1GuNCSZRpvWigztoZRvwkzSEn_OatNhGOt3Wv5PeMnYI4KqCRA9xiD0ntra2ldYjvCxz2K2FX3Gj-3s5OW05jm/s1600/13902.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="399" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq0mL0QMHlkv69NJfd_m6Zn4KuPINvt9iKmIjVzNEWmbm2asKIp66xtO1GuNCSZRpvWigztoZRvwkzSEn_OatNhGOt3Wv5PeMnYI4KqCRA9xiD0ntra2ldYjvCxz2K2FX3Gj-3s5OW05jm/s400/13902.jpg" width="400" /></a></div>
<div dir="ltr">
แม่ซื้อ เทวดาผู้ปกป้องทารก ความเชื่อของคนโบราณ<br />
!!! พ่อแม่ทุกคนนับถือ มีจริงมั้ย?<br />
ตำนาน เรื่องเล่าจากโบราณ </div>
<div dir="ltr">
แม่ซื้อ เทวดาผู้ปกป้องทารก ความเชื่อของคนโบราณ!!! พ่อแม่ทุกคนนับถือ </div>
<div dir="ltr">
มีจริงมั้ย?</div>
<div dir="ltr">
ลักษณะความเชื่อ แม่ซื้อ<br />
(ฮ้าเอ้อ...เหอ) น้องนอนเหอ นอนให้หลับดีแม่ซื้อทั้งสี่ เข้ามาพิทักษ์รักษา<br />
อาบน้ำป้อนข้าว มารักษาเจ้าทุกเวลา<br />
มาช่วยพิทักษ์รักษา เด็กอ่อนนอนใน...เปล...เหอ</div>
<div dir="ltr">
<br />
แม่ซื้อหรือแม่เซ้อเป็นสิ่งเร้นลับที่อยู่ในความเชื่อของชาวบ้าน ไม่มีตัวตน จะมีฐานะเป็นเทวดาหรือภูติผีก็ไม่ปรากฏชัด แต่เชื่อกันว่าทำหน้าที่เป็นพี่เลี้ยงทารกตั้งแต่แรกเกิดจนอายุ ๑๒ ขวบ ดังปรากฏในเพลงกล่อมเด็กที่กล่าวแล้ว<br />
เพลงร้องเรือหรือเพลงกล่อมเด็กบทนี้ได้กล่าวถึงแม่ซื้อ แม่ซื้อหรือแม่เซ้อ (ในบางท้องถิ่น) หมายถึง เทวดาหรือผีที่ประจำทารก แม่วีก็เรียก<br />
แม่ซื้อทั้งสี่นี้ หมอทำขวัญบางคนว่าเป็นหญิงทั้งหมด ดังบททำแม่ซื้อของนายปาน เพชรสุวรรณ อำเภอร่อนพิบูลย์ จังหวัดนครศรีธรรมราช ได้ระบุชื่อแม่ซื้อไว้ด้วยว่า "แม่ซื้อทั้งสี่พัลลิกาเทวี </div>
<div dir="ltr">
สนทรีแจ่มจันทร์ พัลลิกาบัวโบต คนธรรพคนธรรมพ์ทั้งสี่แจ่มจันทร์ แม่เลี้ยงรักษา" นามหรือชื่อของแม่ซื้อทั้งสี่ตนนี้ บางท้องถิ่นก็เรียกชื่อแตกต่างกันไป เช่นชื่อว่า"ผุด ผัด พัด ผล" </div>
<div dir="ltr">
ก็มีความสำคัญ</div>
<div dir="ltr">
ความเชื่อเรื่องแม่ซื้อ เป็นวัฒนธรรมพื้นบ้านอย่างหนึ่ง ซึ่งมีอิทธิพลต่อแนวความคิด และพฤติกรรมของชาวบ้านกลุ่มนั้นอย่างลึกซึ้ง เพราะมีการสืบทอดปลูกฝังสืบต่อกันมาหลายชั่วคน</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
พิธีกรรม</div>
<div dir="ltr">
พิธีกรรมการทำแม่ซื้อ คือพิธีกรรมบูชาแม่ซื้อนั่นเอง เพื่อขอให้แม่ซื้อ</div>
<div dir="ltr">
เอาใจใส่ดูแลทารกให้มากขึ้น ให้หายจากอาการตกใจกลัวหรืออาการหวาดสะดุ้งผวา จนไม่เป็นอันกินอันนอน กระทั่งเจ็บไข้ได้ป่วย<br />
เมื่อเด็กทารกมีอาการดังกล่าว พ่อแม่ก็จะไปหาหมอเฒ่าประจำบ้านมา </div>
<div dir="ltr">
"ทำแม่ซื้อ" สิ่งของที่หามามีบายศรี </div>
<div dir="ltr">
และเครื่องสังเวยแม่ซื้อและตายายประจำบ้าน ได้มีการประกอบพิธีกรรมอยู่เป็นเวลานานพอสมควร</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxHeLFFjAvmjzjz_Qj5Myux6AZQT_2gIo4fcpdGZtfZAV2rdsXtvSUh1WrNZsKx_hN1EE9KUK-7kmJ1Q49tl5ctbxrnFWs51IDhocTXwk4OXYt3jAU03NUM7aR8piasWfWJK-QV4DqOH4a/s1600/13901.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxHeLFFjAvmjzjz_Qj5Myux6AZQT_2gIo4fcpdGZtfZAV2rdsXtvSUh1WrNZsKx_hN1EE9KUK-7kmJ1Q49tl5ctbxrnFWs51IDhocTXwk4OXYt3jAU03NUM7aR8piasWfWJK-QV4DqOH4a/s400/13901.jpg" width="291" /></a></div>
<div dir="ltr">
แม้ว่าแม่ซื้อจะเป็นพี่เลี้ยงทารกก็จริง แต่บางครั้งก็ให้โทษด้วยเช่นกัน เพราะอาจหยอกล้อเด็กทารกแรงเกินไป ด้วยการแปลงกายเป็นสัตว์ต่าง ๆ เป็นยักษ์เป็นมาร ฯลฯ มาหลอกหลอนเด็กจนทำให้เด็กทารกตกใจกลัวป่วยไข้ไป ดังความว่า "เป็นช้างเสือสีห์ เป็นแร้งเป็นกาเป็นครุฑเลียงผา เป็นควายเป็นวัว เป็นนกเงือกร้อง กึกก้องพองหัว ตัวเป็นตัววัว </div>
<div dir="ltr">
หัวเป็นเลียงผา บ้างเป็นงูเงือก หน้าลาตาเหลือก ยักคิ้วหลิ้วตา บิดเนื้อบิดตัว น่ากลัวนักหนาตัวเป็นมฤคา เศียรากลับผัน เป็นยักษ์ขินี เติบโตพ่วงพี ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ทารกเห็นร้อง ขนพองตัวสั่น ดิ้นด้าวแดยัน กายสั่นรัวรัว ให้ร้อนให้เย็น ร่างกายแข็งเข็ญ เป็นไข้ร้อนตัวท้องขึ้นท้องพอง เจ็บป่วยปวดหัว แม่ซื้อประจำตัว ทำโทษโทษา"</div>
<div dir="ltr">
<br /></div>
<div dir="ltr">
การทำแม่ซื้อเชื่อกันว่าจะช่วยให้ความเป็นไปของทารกเช่นที่กล่าวมานั้นหายเป็นปกติได้และเพื่อความเป็นสิริมงคลแก่เด็กก็อาจจะทำแม่ซื้อขึ้นโดยที่เด็ก</div>
<div dir="ltr">
ไม่ได้มีอาการผิดปกติใด ๆ ก็ได้ ในแต่ละท้องถิ่นมีการทำแม่ซื้อแตกต่างกัน บางแห่งจะทำยันต์แม่ซื้อแขวนไว้ที่เปลของเด็กก็มี</div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-807655169891869272014-08-08T17:20:00.001-07:002015-08-25T15:41:51.493-07:00บัญญัติ 10 ประการสำหรับวัยรุ่นที่พึงปฏิบัติต่อพ่อ-แม่<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihr2G7jtnv7n8l2LQKbZIG25SkWfDhAeCzH6UxliBnywqqi0kT40f9I6njpveXiZfke0jVrNpiuoi0rL16cDXu9RdSqvAhfzbFjBwYhV9KhOT1dET6z6oaxovXZNTymnHTPQ05SfhHEjM/s1600/People_Different_people_Family_Happiness_026542_.jpg" imageanchor="1" style="font-family: sans-serif; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" height="250" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihr2G7jtnv7n8l2LQKbZIG25SkWfDhAeCzH6UxliBnywqqi0kT40f9I6njpveXiZfke0jVrNpiuoi0rL16cDXu9RdSqvAhfzbFjBwYhV9KhOT1dET6z6oaxovXZNTymnHTPQ05SfhHEjM/s400/People_Different_people_Family_Happiness_026542_.jpg" style="-webkit-user-select: none;" width="400" /></a></div>
<br />
<div>
<b>บัญญัติ 10 ประการสำหรับวัยรุ่นที่พึงปฏิบัติต่อพ่อ-แม่</b></div>
<span style="font-family: sans-serif;"></span><br />
ขอขอบคุณข้อมูลจาก นิภา ผ่องพันธ์<br />
โรงพยาบาลสวนปรุง กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข<br />
พ่อ – แม่ เป็นผู้ให้กำเนิด ให้ชีวิต ฟูมฟักเลี้ยงดู อบรม สั่งสอนลูกให้เป็นคนดี ให้วิชาความรู้ การศึกษาเล่าเรียน เพื่อที่ลูกจะสามารถไปประกอบสัมมาอาชีพเลี้ยงดูตนเองได้<br />
พ่อ – แม่จึงเป็นปูชนียบุคคลที่สูงที่สุดในชีวิตของลูก ลองคิดดูซิว่า ถ้าเราเกิดมาแล้วไม่มีพ่อ- แม่ หรือพ่อ-แม่ตายจากเราไปตั้งแต่เรายังเล็กอยู่ เราจะรู้สึกอย่างไร ความรู้สึกที่กำพร้าพ่อ – แม่นั้นเป็นความรู้สึกที่แสนจะรันทดใจอย่างยิ่ง เราจะรู้สึกโดดเดี่ยว อ้างว้างเดียวดาย จะหันไปพึ่งใคร ปรึกษาใครก็ไม่เหมือนพ่อ – แม่ของเรา เห็นเพื่อนๆ เขามีพ่อ – แม่กันก็รู้สึกเศร้าใจ “ทำไมต้องเป็นเรานะ” คิดไปต่างๆ นานา น้อยใจ<br />
ในชะตาชีวิต<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/bcJlMj6DavM/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/bcJlMj6DavM?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
คลิปนี้เป็นสิ่งเตือนใจสำหรับวัยรุ่นทุกๆคน</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ว่าการจะคิดทำอะไรลงไป</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ควรคิดถึงหัวใจของและความรัก</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ของพ่อแม่ด้วยว่าสิ่งที่ทำลงไป</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
มันทำร้ายให้พ่อแม่หัวใจสลายแค่ไหน</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
คนเป็นลูกนะถึงจะทำผิดพลาดอย่างไร</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
ถ้ากลับตัวกลับใจพ่อแม่กับยังรัก</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
และเป็นห่วงเสมอไม่รู้คลาย</div>
<br />
<b>สำหรับผู้ที่โชคดีมีพ่อ – แม่ให้ความรัก </b>ความอบอุ่น ได้รับการเลี้ยงดูเป็นอย่างดี ก็ไม่ควรประมาท โลกนี้ไม่มีอะไรแน่นอน สักวันหนึ่งท่านก็ต้องจากเราไป ซึ่งเป็นกฎของธรรมชาติ ทุกชีวิตต้องเป็นเช่นนี้ เวลาในโลกนี้จึงมีไม่มากและมีจำกัด ขณะที่ท่านมีชีวิตอยู่ จงทำตัวให้เป็นเด็กดี หมั่นศึกษาเล่าเรียน ไม่สร้างปัญหา เลือกคบเพื่อนที่เป็นกัลยาณมิตร ชักจูงไปในทางที่ดี ปรนนิบัติด้วยความกตัญญูรู้คุณ จึงจะขึ้นชื่อได้ว่าเป็น ลูกแก้ว เป็นลูกยอดกตัญญูแล้วเราจะรู้สึกภาคภูมิใจที่ได้ทดแทนพระคุณอันยิ่งใหญ่ของพ่อ–แม่<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://p.isanook.com/ca/0/ud/188/940031/104368601.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://p.isanook.com/ca/0/ud/188/940031/104368601.jpg" height="266" style="-webkit-user-select: none;" width="400" /></a></div>
<b><br /></b>
<b>บัญญัติ 10 ประการ สำหรับลูกที่กำลังอยู่ในวัยรุ่นที่พึงปฏิบัติต่อพ่อ – แม่</b><br />
เพื่อลดการขัดแย้ง สร้างความไว้วางใจจากพ่อ-แม่ และทำให้พ่อ-แม่มีความสุข<br />
<br />
1. ถ้าต้องการให้พ่อ – แม่ให้อิสระภาพ ไม่ห้ามโน่น ห้ามนี่ ห้ามไป …..ห้ามทำ……ห้าม ไปหมด ก็ต้องพยายามทำตัวให้พ่อ – แม่ไว้วางใจและเชื่อใจว่าลูกจะไม่เถลไถลออกนอกลู่นอกทาง คบเพื่อนไม่ดี เช่น ถ้าอยากให้พ่อ – แม่อนุญาตให้ไปเที่ยวกลางคืนกับเพื่อน ก็ต้องประพฤติตัวให้ดี กลับบ้านตรงเวลาตามที่ได้ตกลงกับพ่อ – แม่ไว้<br />
<br />
2. ถ้าอยากเป็นตัวของตัวเอง คิดเอง ทำเอง พ่อ – แม่รับฟังและเห็นด้วย ก็ควรพูดด้วย เหตุและผล ด้วยวิธีการพูดที่นิ่มนวล ไม่ใช้อารมณ์เอะอะโวยวาย ตีโพยตีพาย หรือ พูดเท็จโกหกพ่อ- แม่<br />
<br />
3. เมื่อต้องการให้พ่อ – แม่เข้าใจเรา เราต้องแสดงความรู้สึกของตนออกมาอย่างเปิดเผย จริงใจ กล้าสู้ความจริง กล้าขอคำปรึกษาจากพ่อ – แม่ อย่าเก็บงำปัญหา ความรู้สึกไว้ตามลำพังแต่ผู้เดียว<br />
<br />
4. เด็กวัยรุ่นที่ดี ต้องรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเรา หัดเข้าใจในความรู้สึกของพ่อ – แม่บ้าง ให้ลองคิดย้อนกลับไปว่าถ้าเราเป็นพ่อ – แม่เองแล้วมีลูกทำแบบนี้บ้าง เราจะรู้สึกอย่างไร?<br />
<br />
5. เมื่อพ่อ – แม่พูดบ่นจู้จี้ ซึ่งเป็นวิธีการหนึ่งที่บอกให้รู้ถึงความรู้สึก ความรัก ความห่วงใยของพ่อ –แม่ที่มีต่อลูกวัยรุ่นต้องพยายามเข้าใจ ยอมรับและไม่ถือโกรธ ไม่ทำตัวให้พ่อ–แม่ต้องเป็นห่วงเป็นใย กังวลใจ เช่น การคบเพื่อนที่ไม่ดี การเสพสิ่งเสพติดทั้งหลาย เมื่อพ่อ-แม่ผู้เคยอาบน้ำร้อนมาก่อนตักเตือนก็ต้องเชื่อฟัง แล้วคิดอย่างมีเหตุผล ไม่ใช่เอาแต่เถียงข้างๆ คูๆ ไร้เหตุผล<br />
<br />
6. ถ้าต้องการให้พ่อ – แม่ปฏิบัติต่อเราอย่างเพื่อน เราต้องรู้จักเปิดเผย ไม่ปิดบังเมื่อมีปัญหาต้องระบาย เล่า หรือปรึกษาพ่อ – แม่ เหมือนกับที่เราไปปรึกษาเพื่อนของเรา<br />
<br />
7. ยามใดที่เกิดปัญหาหรือผิดหวังจากเรื่องนอกบ้าน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเพื่อน เรื่องการศึกษาเล่าเรียน เรื่องความรัก จงกลับไปหาพ่อ – แม่ เล่าระบายให้ท่านฟัง ตักและอ้อมแขนของท่านพร้อมที่จะโอบอุ้มให้ความรัก ความอบอุ่นเหมือนเช่นตอนที่เรายังเล็กๆ อยู่ คำพูด คำปลอบประโลมของท่านจะช่วยประคับประคองใจเราได้เป็นอย่างดี เราจะเกิดความรู้สึกอบอุ่นใจ หายว้าเหว่ รู้สึกว่ามีที่พึ่ง เกิดความมั่นใจและมีกำลังใจมากขึ้น เห็นแนวทางในการแก้ปัญหาได้สำเร็จ<br />
<br />
8. เมื่อพ่อ – แม่พูดสอน หรือตำหนิติเตียน ก็ควรนิ่งฟังอย่างตั้งใจ และยอมรับไม่ควรเถียงคอเป็นเอ็นเพราะจะไม่ทำให้สถานการณ์ดีขึ้น ควรให้เวลาผ่านพ้นไป ต่างฝ่ายอารมณ์ดีขึ้นแล้วค่อยอธิบายถึงเหตุผลที่ต้องทำเช่นนั้น จะช่วยลดการขัดแย้งและและช่องว่าง ระหว่างวัยได้เป็นอย่างดี<br />
<br />
9. ควรหาเวลาว่างทำกิจกรรมร่วมกันกับพ่อ –แม่บ้าง ไม่ว่าจะเป็นการดูทีวี ทำสวน ช่วยงานบ้าน เข้าครัวปรุงอาหาร หรือไปเที่ยวด้วยกัน เพราะกิจกรรมทั้งหลายเหล่านี้จะช่วยสานความสัมพันธ์ ทัศนคติที่ไม่ตรงกันให้เป็นไปในแนวเดียวกันได้เป็นอย่างดี ซึ่งจะช่วยให้เกิดความเข้าใจซึ่งกันและกันมากยิ่งขึ้น<br />
<br />
10. จงแสดงความรัก ความเคารพ ความเอื้ออาทรต่อพ่อ – แม่บ้าง ตัวอย่างเช่น ถ้าท่านไม่สบายก็ควรรินน้ำ เตรียมอาหาร จัดยาให้ท่าน เมื่อถึงวันสำคัญก็ควรแสดงความเคารพ ให้เกียรติท่าน สิ่งใดที่ทำเพื่อท่านได้ก็ควรทำ รวมทั้งการช่วยงานบ้านเพื่อแบ่งเบาภาระของท่าน ท่านก็จะรักและเมตตาเราเพิ่มมากขึ้นถ้าวัยรุ่นทั้งหลายสามารถปฏิบัติตนได้ตามบัญญัติทั้ง 10 ประการ ที่กล่าวข้างต้นนี้ได้ ก็จะขึ้นชื่อว่าเป็นลูกที่มีความกตัญญูกตเวที มีความเคารพพ่อ – แม่ ซึ่งเป็นเสมือนพระในบ้านที่ควรเคารพบูชาเป็นอันดับแรก ถือได้ว่าเป็นมงคลอันสูงสุดของชีวิต อันจะนำมาซึ่งความสุข ความเจริญรุ่งเรือง ความเป็นศิริมงคลมาสู่ตนเอง......................<br />
<br />
<div>
</div>
<span style="color: black;"><strong>
<script type="text/javascript">// <![CDATA[
google_ad_client = "pub-3134526468117619";
/* 336x280, ถูกสร้างขึ้นแล้ว 3/10/10 */
google_ad_slot = "7534954008";
google_ad_width = 336;
google_ad_height = 280;
// ]]></script>
<script src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/show_ads.js" type="text/javascript">
</script>
</strong></span><br />
<div>
<span style="color: black;">ขอบคุณข้อมูลจาก internetและmenlove</span></div>
<span style="color: black;">ขอบคุณภาพประกอบจาก internet</span><br />
<b>โปรดอย่าลืมว่า…</b>การทำบุญอะไรก็ไม่ยิ่งใหญ่เท่ากับการทำบุญกับพระในบ้าน นั่นก็คือพ่อ-แม่ของเรานั่นเอง.......<br />
เรียบเรียงข้อมูลเพิ่มเดิมโดย menlove</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-40543109402717395622014-02-26T17:34:00.004-08:002014-02-26T17:37:31.166-08:00อย่าสอนลูกให้เป็นเหมือนกับ "ปลากัด"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>ทุกวันนี้คนเราอยู่ในโลกแห่งการแข่งขัน (Competitive world)</b><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_o_jLXkrlawAfNMp_jeAfoz7lFAe3kwahCZhleKIQW4-X7GU1tpJvNPBIjY-OoEoEDKn_tHnlBGyS29oquKyNRIbbiqqLtzSF_y6nYq548SI2SUInZHsfvGLggzwpnESQSnPoZfupdR7W/s1600/images.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_o_jLXkrlawAfNMp_jeAfoz7lFAe3kwahCZhleKIQW4-X7GU1tpJvNPBIjY-OoEoEDKn_tHnlBGyS29oquKyNRIbbiqqLtzSF_y6nYq548SI2SUInZHsfvGLggzwpnESQSnPoZfupdR7W/s1600/images.jpg" height="133" style="-webkit-user-select: none;" width="200" /></a>แข่งขันกันทุกเรื่อง ทั้งอาชีพการงานหรือธุรกิจต้องก้าวหน้ากว่าคนอื่น ทั้งการเดินทางต้องรีบขับแซงเพื่อให้ไปถึงจุดหมายก่อน ทั้งเรื่องการศึกษาที่แม้แต่เด็กอนุบาลยังต้องสอบแย่งที่นั่งในโรงเรียนที่มีชื่อเสียง วิถีเหล่านี้ทำให้ดูเหมือนว่าชีวิตของคนในสังคมต่างต้องต่อสู้และดิ้นรนทั้งเพื่อความอยู่รอดและการได้มาซึ่งชัยชนะในสิ่งที่ตัวเองต้องการ จนทำให้ผู้เขียนอยากนิยามว่าสังคมทุกวันนี้เหมือนกับ "สังคมของปลากัด" คือแม้ปลากัดจะเป็นปลาที่มีรูปร่างและสีสันที่สวยงามแต่กลับแฝงไปด้วยวิญญาณของนักต่อสู้ที่ดุร้าย ที่สามารถห้ำหั่นคู่ต่อสู้จนย่อยยับได้เพื่อตนเองจะได้เป็นผู้ชนะ ซึ่งไม่ต่างอะไรกับชีวิตของคนบางคนที่ภายนอกนั้นสวยหรูมีตำแหน่งหน้าที่การงานใหญ่โต หรือมีชื่อเสียงเกียรติยศหรือมีฐานะที่ร่ำรวย แต่เบื้องหลังของการได้มาซึ่งสิ่งเหล่านี้อาจใช้เล่ห์เหลี่ยม กลโกงหรือวิธีอันทุจริต เพราะในชีวิตมีแต่คำว่า “แพ้ไม่ได้” นั่นเอง...<br />
<br />
เ<b>ป็นเรื่องน่าเศร้าใจอย่างยิ่ง</b>ที่พ่อแม่บางคนมักสอนให้ลูกเป็นคนที่แพ้ไม่เป็น และให้ต่อสู้โดยมุ่งแต่เอาชนะเพียงอย่างเดียวเท่านั้น โดยไม่รู้เลยว่าสิ่งเหล่านี้จะนำมาซึ่งความล้มเหลวในการดำเนินชีวิตของลูกต่อไปในอนาคต เพราะเมื่อใดก็ตามที่ลูกพลาดไป เมื่อนั้นลูกจะรู้สึกว่าเขาไม่สามารถอยู่ในสังคมนี้ได้อีก ดังนั้น หากคุณพ่อคุณแม่อยากให้ลูกมีชีวิตที่มีความสุขอย่างแท้จริงแล้ว ต้องให้ลูกเข้าใจว่าชีวิตนั้นมีทั้งคำว่า “แพ้” และ “ชนะ” ซึ่งการสอนให้ลูกรู้จักการแพ้ชนะสามารถสอนได้หลายวิธี ดังนี้<br />
<br />
<b>1. สอนผ่านเกมและการเล่น </b> <br />
โดยธรรมชาติแล้วเด็กสามารถเรียนรู้ได้ดีผ่านการเล่น เพราะทำให้เด็กได้ใช้ทักษะต่าง ๆ อย่างครบถ้วน ดังนั้น จึงเป็นโอกาสที่ดีที่นอกจากคุณพ่อคุณแม่จะใช้เกมการเล่นพัฒนาการการเรียนรู้ของลูกรักแล้ว ยังสามารถใช้เกมการเล่นสอนเรื่องของการรู้จักแพ้และชนะได้อีกด้วย ยกตัวอย่าง เช่น เกมหมากฮอส ซึ่งเป็นเกมที่ต้องเล่นแข่งกัน 2 ฝ่าย ดังนั้นในแต่ละเกมจึงต้องมีทั้งผู้แพ้และผู้ชนะ ลูกจะได้เข้าใจถึงบทบาทของการเป็นผู้แพ้และผู้ชนะในแต่ละเกม <br />
ที่สำคัญคือหากลูกต้องเป็นฝ่ายแพ้ คุณพ่อคุณแม่ต้องสอนลูกให้ยอมรับความพ่ายแพ้นั้นอย่างเต็มใจ พร้อมให้กำลังใจว่าการแพ้ชนะเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าชนะอย่างเดียวก็ไม่สนุก ต้องมีแพ้บ้างสลับกันไป อย่าไปดุด่าว่ากล่าวลูก เพราะจะเป็นสร้างปมในใจลูกว่าเขาจะแพ้ไม่ได้ ถ้าแพ้แล้วพ่อแม่จะไม่ยอมรับในตัวเขา นอกจากนี้ คุณพ่อคุณแม่ควรให้ลูกได้เล่นเกมหรือเล่นของเล่นกับพี่น้องหรือเพื่อนในวัยเดียวกันบ้าง เพื่อให้ลูกได้เรียนรู้เรื่องของการแบ่งปันของเล่น ไม่ทะเลาะแย่งชิงของเล่นกัน<br />
<br />
<b>2. สอนผ่านกีฬา </b> <br />
การเล่นกีฬาเป็นได้ทั้งการออกกำลังกาย การใช้เวลาว่างให้เกิดประโยชน์และเป็นทั้งเรื่องของแข่งขัน คุณพ่อคุณแม่ต้องสอนให้ลูกเข้าใจว่าไม่ว่าลูกจะเล่นกีฬาเพื่อเหตุผลใดก็แล้วแต่ สิ่งสำคัญคือการเคารพกฎ กติกาและมารยาทของเกมกีฬา การมีน้ำใจนักกีฬาและความรักความสามัคคีของผู้ร่วมเล่นด้วยกัน และหากเป็นการแข่งขันกีฬา คุณพ่อคุณแม่ก็ต้องสอนให้ลูกได้เรียนรู้ถึงการแพ้ชนะด้วยเช่นกัน เช่น หากลูกเป็นฝ่ายชนะในการแข่งขันในครั้งนี้ก็ไม่ได้หมายความว่าจะต้องชนะทุกครั้งเสมอไป และเมื่อเราเป็นฝ่ายที่ชนะก็ไม่ควรไปเหยียบย่ำหรือดูถูกเยาะเย้ยคนที่แพ้ เพราะหากคราวหน้าลูกแพ้บ้างลูกคงเสียใจหากคนชนะมาดูถูกหรือเยาะเย้ยลูก และหากลูกเป็นฝ่ายแพ้ ก็เป็นเรื่องดีที่ลูกจะได้ฝึกซ้อมให้มากขึ้น เพื่อที่จะได้พัฒนาความสามารถที่มีอยู่ให้มีมากขึ้นต่อไป<br />
<br />
<b>3. สอนผ่านการเรียน </b> <br />
อย่างที่กล่าวมาแล้วว่าทุกวันนี้แม้แต่เด็กชั้นอนุบาลยังต้องสอบแข่งกันเพื่อให้ได้เข้าโรงเรียนที่พ่อแม่พอใจ และแข่งไปเรื่อยจนถึงในระดับมหาวิทยาลัย ซึ่งเป็นสิ่งที่ก่อความเครียดให้กับหลายๆ ครอบครัวเป็นอย่างมากทีเดียว เครียดทั้งคุณพ่อคุณแม่และตัวของเด็กเองด้วย หากถามว่าสิ่งเหล่านี้ผิดหรือไม่ ก็ต้องตอบว่าไม่ใช่สิ่งที่ผิดเพราะมันเป็นค่านิยมตามยุคตามสมัย<br />
<br />
<a href="http://farm4.staticflickr.com/3234/2907617306_d28fa19868_z.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://farm4.staticflickr.com/3234/2907617306_d28fa19868_z.jpg" height="160" style="-webkit-user-select: none;" width="200" /></a><b>แต่สิ่งที่ผู้เขียนอยากฝากคุณพ่อคุณแม่คืออย่าคาดหวังกับลูกมากเกินไป</b> เพราะหากมีคนสอบได้ก็ต้องมีคนสอบไม่ได้ หากมีที่หนึ่งมันก็ต้องมีที่สอง มีที่สิบ มีที่ยี่สิบ ทางที่ดีคือให้คุณพ่อคุณแม่คอยสังเกตระดับสติปัญญาและความสามารถของลูก เช่น ลูกอาจจะเป็นคนเรียนไม่เก่งมักสอบได้คะแนนไม่ดีทั้งๆ ที่ได้พยายามแล้ว คุณพ่อคุณแม่ก็ไม่ควรไปดุด่า เพราะจะทำให้ลูกขาดกำลังใจในการดำเนินชีวิตในด้านอื่นๆ ตามไปด้วย<br />
<br />
<b>คุณพ่อคุณแม่</b>จึงควรมองหาและสนับสนุนความสามารถและความชอบของลูกในด้านอื่นๆ แทนที่ เช่น ลูกอาจจะมีความสามารถในด้านศิลปะ ดนตรี กีฬา การทำอาหารหรือในกรณีที่ลูกเป็นคนที่เรียนหนังสือดีมาตลอดแต่พลาดหวังจากการสอบเข้าโรงเรียนหรือเข้ามหาวิทยาลัยตามที่ได้ตั้งความหวังเอาไว้ คุณพ่อคุณแม่ก็ต้องให้กำลังใจ ปลอบโยน อย่าไปดุหรือกดดันลูกเพราะจะทำให้ลูกเกิดความเครียดและเกิดความท้อแท้ใจ รู้สึกว่าตนเองเป็นผู้แพ้จนไม่สามารถที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกนี้ได้อีกต่อไป บางรายอาจถึงขั้นทำร้ายตนเองหรือคิดสั้นฆ่าตัวตายเหมือนที่เคยเป็นข่าวมา ดังนั้น หากไม่อยากเสียลูกไปต้องปล่อยวางกับลูกบ้าง<br />
<br />
<a href="http://mysmartkid.files.wordpress.com/2010/11/05112009002_resize.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://mysmartkid.files.wordpress.com/2010/11/05112009002_resize.jpg" height="150" style="-webkit-user-select: none;" width="200" /></a> <b>คุณพ่อคุณแม่อย่าเลี้ยงลูกให้เป็นเหมือนกับปลากัด </b>ที่มุ่งแต่จะทำร้ายคู่ต่อสู้ เพื่อจะเอาชนะเพียงอย่างเดียวโดยไม่คำนึงถึงความเสียหายของผู้อื่นหรือแม้กระทั่งชีวิตของตนเอง และแม้ชีวิตจะต้องดิ้นรนแข่งขันกับอะไรมากมาย แต่บางครั้งคุณพ่อคุณแม่ก็จำเป็นต้องหยุดทบทวนว่าสิ่งสำคัญในชีวิตที่แท้จริงของเราคืออะไร ถ้าเราหรือลูกของเราพอใจอยู่แล้วในสิ่งที่ครอบครัวเรามีเราเป็น ก็ดำเนินชีวิตไปตามธรรมชาติ มีเล่นบ้าง แข่งบ้าง แต่ไม่ต้องถึงกับให้ลูกไปแก่งแย่งชิงดีกับใคร เพราะความพอใจในสิ่งที่เป็นอยู่คือการที่เราได้ชนะใจตัวเองแล้ว และนี่แหละคือชัยชนะที่แท้จริง<br />
<br />
<b>การสอนให้ลูกรู้แพ้ รู้ชนะ</b>เป็นหนทางที่จะทำให้ชีวิตของลูกดำรงอยู่ได้อย่างมีความสุข และสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กันคือสอนลูกให้รู้จักการให้อภัย แม้แพ้ก็อย่าคิดแค้น แต่หากชนะก็อย่าเห่อเหิมหลงตัวเองและยึดติดกับชัยชนะนั้นจนกระทั่งกลายเป็นคนที่ต้องทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อที่จะให้ได้มาซึ่งการเป็นผู้ชนะอยู่ตลอดเวลาโดยไม่คำนึงถึงความเดือดร้อนเสียใจของใคร...</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-33131761554793803312013-11-05T14:58:00.000-08:002014-02-23T16:52:34.963-08:00อาการปวดหลังและวิธีแก้ของคุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>อาการปวดหลังและวิธีแก้ของคุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์</b><br />
<b>วิธีแก้อาการปวดหลังของคุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์</b>คุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์ส่วนใหญ่มักจะมีอาการปวดหลัง เนื่องจากต้องรับน้ำหนักที่มากขึ้นกว่าปกติ ทำให้คุณแม่ต้องเดินในท่าที่ต้องแอ่นตัวเพื่อถ่วงดุลน้ำหนัก ส่งผลให้กล้ามเนื้อส่วนหลังตึงและเครียดอยู่ตลอดเวลา วิธีแก้ไขที่ดีที่สุดคือการฝึกร่างกายและกล้ามเนื้อส่วนหลังให้สอดคล้องกับภาวะการตั้งครรภ์ โดยต้องฝึกด้วยความระมัดระวังการทรงตัว การฝึกทั้งหมดนี้ควรเริ่มทันทีที่รู้ว่าเริ่มตั้งครรภ์เพื่อป้องกันการใช้งานกล้ามเนื้อส่วนหลังมากเกินไป<br />
<br />
<b>การฝึกความแข็งแรงของกล้ามเนื้อส่วนหลัง </b>ควรเริ่มจากฝึกการเคลื่อนไหวในท่าที่สมดุล<br />
บริหารกล้ามเนื้อท้องและเน้นให้กระดูกเชิงกรานทำงานให้ดีขึ้น ด้วยการบริหารง่ายๆ ด้วยท่าแมว (Cat Pose) ซึ่งท่านี้จะเป็นการเลียนแบบท่าของแมวเวลาโก่งตัว<br />
<br />
<b>ท่าแมว (Cat Pose)</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtIvFfeo_oFd_QVUutp8zKhyphenhyphen8i75ljlHlkn2TUZjCjLjiZUslt_NS8pvVsziElyo60vrkv6sxfxRr9U9DhH-OKRUOZpTnC45RB9f-5S0JG6zAb16ug8N_X8eyRZ1D6oXiRPLft3x3MCwo/s1600/cat-pose-marjariasana-yoga-back-pain.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtIvFfeo_oFd_QVUutp8zKhyphenhyphen8i75ljlHlkn2TUZjCjLjiZUslt_NS8pvVsziElyo60vrkv6sxfxRr9U9DhH-OKRUOZpTnC45RB9f-5S0JG6zAb16ug8N_X8eyRZ1D6oXiRPLft3x3MCwo/s320/cat-pose-marjariasana-yoga-back-pain.jpg" height="178" width="320" /></a></div>
เริ่มจากคุกเข่าในท่าคลานสี่ขา เหยียดหลังให้ตรงที่สุด จากนั้นหายใจเข้าให้เต็มปอด แล้วค่อยๆ โก่งหลัง แขม่วหน้าท้อง ดันสะโพกไปทางด้านหน้า พร้อมกับหายใจออก โดยพยายามโก่งหลังให้โค้งมากๆ (เท่าที่คุณแม่รู้สึกสบาย ถ้ารู้สึกเกร็งเกินไปแสดงว่าโก่งหลังเยอะเกินไป) เพื่อเป็นการผ่อนคลายกล้ามเนื้อส่วนหลัง และเป็นการให้กล้ามเนื้อหน้าท้องทำงานได้เต็มที่ จากนั้นค่อยๆ ดันสะโพกกลับไปยังตำแหน่งเดิมและกลับเข้าสู่ท่าคลานสี่ขา ทำสลับไปมา 10 – 15 ครั้ง / รอบ บริหารแบบนี้ประมาณ 3 – 5 รอบต่อวัน<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://www.prenatalvinyasayoga.com/blog/wp-content/uploads/2009/12/Jen-Yoga3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.prenatalvinyasayoga.com/blog/wp-content/uploads/2009/12/Jen-Yoga3.jpg" height="212" width="320" /></a></div>
<br />
<b>ท่าแมว (Cat Pose)</b><br />
บริหารกล้ามเนื้ออุ้งเชิงกราน โดยฝึกได้ด้วยการขมิบก้น (เหมือนเวลากลั้นอุจจาระ) ขณะเดียวกันก็เกร็งปากช่องคลอด (เหมือนเวลากลั้นปัสสาวะ) ขมิบเกร็งให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้วผ่อนคลายกล้ามเนื้อลง ทำสลับกันเช่นนี้ประมาณ 10 – 15 ครั้ง / รอบ ในหนึ่งวันควรฝึกบริหารแบบนี้ประมาณ 5 – 8 รอบต่อวันควรควบคุมอาหารให้น้ำหนักตัวเพิ่มขึ้นในแต่ละเดือนตามเกณฑ์ที่กำหนดไว้<br />
<br />
<b>ข้อควรระวังสำหรับคุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์</b><br />
<b>*ไม่ควรใส่รองเท้าส้นสูง</b>มากเกินไป หรือรองเท้าที่ไม่มีส้นเลย เพราะตามหลักการแพทย์แล้ว คุณแม่ที่ตั้งครรภ์ควรใส่รองเท้าที่มีส้นประมาณ 1 – 2 นิ้ว เพื่อให้ร่างกายอยู่ในความสมดุลและมีน้ำหนักอยู่ในช่วงกลางลำตัว การเลือกรองเท้าที่เหมาะสมจะทำให้มีการทรงตัวที่ดีที่ดีที่สุด..<br />
<br />
<b>*กรณีที่ต้องมีการยกของหนัก</b> ควรฝึกวิธียกของหนักจากพื้น หรืออุ้มเด็กที่ถูกต้อง ไม่ใช่ก้มลงยกจากพื้นขึ้นมาตรงๆ จะทำให้กล้ามเนื้อหลังรับน้ำหนักมากเกินไป..ไม่ดีครับ<br />
<b><br /></b>
<b>*วิธีที่ถูกต้องคือ</b> ยืนตัวตรง แยกเท้าออกเท่าช่วงสะโพกโดยให้ปลายเท้าเฉียงออกประมาณ 45 องศา งอเข่าเล็กน้อย แล้วหย่อนตัวลงโดยให้น้ำหนักตัวอยู่ตรงกลางลำตัวและลงที่สะโพกแล้วยกของ โดยใช้แขนและไหล่ แล้วใช้กำลังขายกพยุงตัวขึ้นไม่ใช่ใช้หลัง แต่หากมีอาการปวดหลังอยู่<br />
<br />
<b>*ควรหลีกเลี่ยงการยกของหนัก</b>หรืออุ้มเด็กจากพื้นและควรหาคนช่วยยกจะดีกว่า<br />
<b><br /></b>
<b>*หลีกเลี่ยงการยืนนานๆ</b> ถ้าจำเป็นควรหาเก้าอี้เตี้ยๆ มารองขาข้างหนึ่ง และถ้ายืนอยู่บนพื้นแข็งๆ ควรหาผ้าหรือพรมเช็ดเท้ามารองพื้น<br />
<b><br /></b>
<b>*ฝึกการนั่งให้ถูกต้อง</b> ซึ่งสามารถฝึกได้โดยการนั่งในเก้าอี้ที่มีพนักพิงหลังและแขน เบาะไม่นุ่มเกินไป<br />
<br />
*<b>ไม่ควรนั่งไขว่ห้าง</b> นั่งในท่าเอนนอนเล็กน้อย พิงพนักเก้าอี้ในท่าผ่อนคลายและควรมีเก้าอี้เตี้ยๆ รองรับเท้า และไม่ควรนุ่งนานเกินไป ควรเปลี่ยนอิริยาบถทุก 1 ชั่วโมงโดยประมาณ<br />
<b><br /></b>
<b>*ฝึกการนอนและลุกจากที่นอนที่ถูกต้อง</b>หากปวดหลังมาก ควรปรึกษาแพทย์เพื่อใช้เสื้อพยุงรัดในการช่วยผ่อนแรงกล้ามเนื้อ<br />
<br />
<b>*หลีกเลี่ยงการหยิบของ</b>จากที่สูงหรือต้องปีนป่ายการปีนขึ้นที่สูงหรือในสภาพพื้นที่ลื่นเปียกแฉะ<br />
<b>เรียบเรียงข้อมูลเพิ่มเติมโดยmenmen</b></div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-55102636831301186602013-06-28T17:44:00.002-07:002014-02-23T16:53:01.540-08:00พัฒนาการดีๆเริ่มที่แม่พ่อ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>พัฒนาการดีๆเริ่มที่แม่พ่อ</b><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8XLQNN2KQx8SzZkDPmeUIlnIOsuEQp-3lglVV74NOpA37mtRkiUbwYnxYfuEZjOKiIx29H0o87uyeDAjVBqHyztYL5-_-jHQ5dsa4izhcRxZddL5sQv7DiL82lQbDT4s-CRGAmMROCJA/s400/skin-treatment-for-baby.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8XLQNN2KQx8SzZkDPmeUIlnIOsuEQp-3lglVV74NOpA37mtRkiUbwYnxYfuEZjOKiIx29H0o87uyeDAjVBqHyztYL5-_-jHQ5dsa4izhcRxZddL5sQv7DiL82lQbDT4s-CRGAmMROCJA/s200/skin-treatment-for-baby.jpg" height="132" width="200" /></a><b>พ่อ แม่ และสมาชิกทุกคนในครอบครัวจะเป็นสถาบันแรก</b>ที่จะช่วยหล่อหลอมและสร้างจิตสำนึก ที่ดีให้กับเด็กและเยาวชน ซึ่งในอนาคตพวกเขาก็จะเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดี มีคุณภาพ และมีความรับผิดชอบต่อสังคม ทำให้เกิดการเกื้อกูลกันและเป็นสังคมที่น่าอยู่มากยิ่งขึ้น<br />
<br />
<b>แรกเกิด-1 ขวบ </b>ลูกจะชอบทำเสียงแปลกๆ บางคนอาจเริ่มหัดเดิน คลานได้คล่อง คุณพ่อคุณแม่ช่วยฝึกการเดินของลูกให้เชี่ยวชาญขึ้น โดยเรียกให้ลูกเดินไปหาหรือใช้ของเล่นหลอกล่อ<br />
<br />
<b>2 ขวบ ลูกเริ่มเดินเป็นจังหวะได้ดีและมั่นคง</b> กวาดตาไปรอบๆ ขณะเดิน ชอบฟังนิทาน เปิดหนังสือได้ทีละหน้า จึงควรเปิดโอกาสให้ลูกได้สำรวจโลกที่กว้างขึ้นสำหรับเขาอย่างเต็มที่<br />
<br />
<a href="http://www.fisho.com/blog/rat/image/3519_2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://www.fisho.com/blog/rat/image/3519_2.jpg" height="169" width="200" /></a><b>3 ขวบ ทรงตัวได้ดี ใช้มือได้ดี ช่างพูด </b>ชอบของเล่นที่ใช้มือ ชอบวาดรูป ควรเสริมพัฒนาการลูกโดยหัดให้ช่วยเหลือตัวเอง เช่น ใส่เสื้อผ้าแบบง่ายๆ ช่วยงานบ้านเล็กๆ น้อยๆ<br />
<br />
<b>4 ขวบ ใช้กรรไกรตัดกระดาษได้ดี</b> จับดินสอได้ดี พูดประโยคยาวๆ ได้มากขึ้น ชอบเล่นปีนป่าย กินอาหารได้เอง ควรเปิดโอกาสให้ลูกได้เล่นอย่างเต็มที่ เช่น เล่นปีนป่ายได้ในที่ปลอดภัย<br />
<br />
<b>5-6 ขวบ ชอบส่งเสียงดัง ชอบเล่นนอกบ้าน</b> ชอบระบายสีด้วยนิ้วมือ ปั้นดินเหนียว แปรงฟันได้เอง ใส่และถอดเสื้อผ้าได้เอง ควรพาลูกออกไปเล่นนอกบ้านบ้างเพื่อให้ลูกได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากขึ้น<br />
<br />
แต่การออกไปเล่นนอกบ้าน ย่อมทำให้ผิวของลูกมีโอกาสได้พบกับสิ่งที่ก่อให้เกิดอาการระคายเคืองได้มากขึ้น จึงต้องหมั่นดูแลสุขภาพผิวลูกให้ดีค่ะ เพราะผิวพรรณดีบ่งบอกถึงความมีสุขภาพดี และแน่นอนว่าการที่ลูกน้อยมีสุขภาพดี ก็ย่อมเรียนรู้ได้ดีด้วย...<br />
<span style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; line-height: 17px;"><b>ความสำคัญของครอบครัว </b>และร่วมกันสร้างจิตสำนึกแห่งความรับผิดชอบ</span><wbr style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; line-height: 17px;"></wbr><span style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; line-height: 17px;">ให้แก่สมาชิกในครอบครัว เพราะ "ครอบครัว" เป็นจุดเริ่มต้นของการพัฒนาไปสู่สังคมที่ดี..</span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; line-height: 17px;"><b><a href="http://www.youtube.com/watch?v=QnHLtQmzHCA" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=QnHLtQmzHCA</a></b></span></div>
<span style="background-color: white; font-family: arial, sans-serif; line-height: 17px;"><b>ีีี</b></span><br />
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object height="169" width="300"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/QnHLtQmzHCA?hl=th_TH&version=3"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="//www.youtube.com/v/QnHLtQmzHCA?hl=th_TH&version=3" type="application/x-shockwave-flash" width="300" height="169" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: center;">
<b>เรียบเรียงข้อมูลเพิ่มเติมโดย menmen</b></div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-17175859322993221082012-11-08T17:12:00.001-08:002015-08-25T15:37:05.620-07:00เลือกของขวัญอย่างไรให้ถูกใจคุณแม่<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8KEIk6s9DF-wLXI8H7JjoR344Ro2ithJ0-4TiU6vBZilR8rarADSMKRpvIRU5pIJz_GtkPrJf2BJow2wUVeiVPguFIpcia5WiroFDj6AKZnQqTRh8r_LfJ8uSTDrt2acb5VYnpbYFQEI/s320/01_77.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="372" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8KEIk6s9DF-wLXI8H7JjoR344Ro2ithJ0-4TiU6vBZilR8rarADSMKRpvIRU5pIJz_GtkPrJf2BJow2wUVeiVPguFIpcia5WiroFDj6AKZnQqTRh8r_LfJ8uSTDrt2acb5VYnpbYFQEI/s400/01_77.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<b>เลือกของขวัญอย่างไรให้ถูกใจสไตล์คุณแม่</b><br />
<b>"วันแม่"และ "วันปีใหม่" </b>ใกล้เข้ามาทุกที เป็นโอกาสดีที่คุณจะได้เลือกของขวัญน่ารักๆให้คุณแม่สักชิ้น แต่ปัญหาใหญ่สำหรับหลายคนคือไม่รู้จะเลือกซื้ออะไรดี วันนี้เรามีลิสต์คุณแม่แต่ละสไตล์และของขวัญที่น่าจะถูกใจท่านมากที่สุดมาให้คุณลูกทั้งหลายได้ลองเลือกสรรกัน<br />
<br />
<b>คุณแม่แฟชั่นนิสต้า</b><br />
ถ้าคุณแม่ของใครชื่นชอบการแต่งตัวหรือการช็อปปิ้งเป็นพิเศษ ลองเลือกกระเป๋างามๆสักใบ เครื่องประดับเก๋ๆหรือเมคอัพสักชิ้น อะไรก็ได้ที่คุณคิดว่าเหมาะกับแม่ของคุณ แต่ถ้าอยากจะเอาให้ชัวร์ว่าท่านต้องชอบแน่นอน คุณลูกก็จูงมือคุณแม่ไปช็อปไปชมด้วยกันเสียเลย รับรองว่ายิ้มแก้มปริทั้งแม่ลูกแน่นอน นอกจากนี้คุณอาจจะลองพาท่านไปพักผ่อนดูแลผิวพรรณที่สปาสักแห่ง น่าจะเป็นไอเดียที่คุณแม่แฟชั่นนิสต้าปลื้มไม่ใช่น้อย<br />
<br />
<b>คุณแม่นักกีฬา</b><br />
คุณแม่ของคุณมีนัดกับป้าข้างบ้านไปเต้นแอโรบิกเป็นประจำหรือไม่? ไม่มีของขวัญอะไรที่จะถูกใจคุณแม่นักออกกำลังกายตัวยง ไปมากกว่ารองเท้ากีฬาคู่ใหม่หรือชุดวอร์มดีๆสักชุดแน่นอน แต่ถ้าใครใจถึงก็ถอยเครื่องออกกำลังกายให้ท่านสักเครื่อง เผื่อว่าวันไหนอากาศไม่ดีท่านจะได้ออกกำลังกายที่บ้านเสียเลย ไม่ต้องเดินทางไปไหนให้เสียเวลา<br />
<br />
<b>คุณแม่นักเดินทาง</b><br />
ถ้าได้ยินคุณแม่บ่นว่าอยากไปเที่ยวที่ไหนสักแห่ง วันแม่นี่แหละได้โอกาสจัดให้แม่ไปออกทริปเสียเลย ลองกระซิบถามท่านดูสิว่า อยากไปชิวกับใคร เผื่อว่าท่านอยากจะไปชิวกับเพื่อนๆสุดซี้ หรือ ฮันนีมูนอีกรอบกับคุณพ่อก็เป็นได้ ทั้งนี้ทั้งนั้นแน่นอนว่าคุณแม่หลายท่านต้องอยากใช้เวลาสุดพิเศษกับทั้งครอบครัวในวันหยุดสุดพิเศษเช่นนี้ ถ้างั้นอย่าลืมเพิ่มความพิเศษให้กับทริปนี้ด้วยการซื้อกระเป๋าเดินทางเซ็ทใหม่ สวยๆเก๋ๆเป็นของขวัญให้กับคุณแม่นักเดินทางของคุณด้วยละ<br />
<br />
<b>คุณแม่เชฟกระทะเหล็ก</b><br />
สำหรับแม่ครัวหัวป่าแล้ว ไม่มีอะไรสุขไปกว่าการได้ลองทำอาหารใหม่ๆ วันแม่นี้ลองเลือกหนังสือทำอาหารสักเล่ม หรือจะเป็นกระเช้าวัตถุดิบอาหารสุดพิเศษก็ได้ อย่างเช่นถ้าท่านชอบทำอาหารอิตาเลี่ยน เราก็นำสารพัดเส้นพาสต้า แฮม ไส้กรอก น้ำมันมะกอก เครื่องปรุงหายาก ฯลฯ ใส่ตระกร้าสวยๆแล้วมอบให้ท่านได้เลย วิธีนี้คุณแม่จะได้ทำอาหารที่ชื่นชอบ ส่วนคุณลูกจะได้ทานอาหารฝีมือคุณแม่ด้วย เรียกว่าอิ่มใจอิ่มท้องกันทั้งสองฝ่าย<br />
<br />
<b>คุณแม่สุดติสต์</b><br />
ถ้าคุณแม่ของคุณเป็นศิลปินตัวยง ชื่นชอบการประดิษฐ์ประดอยหรือการวาดภาพ อุปกรณ์สำหรับงานแฮนด์เมดชิ้นใหม่น่าจะเหมาะมากสำหรับเป็นของขวัญวันแม่ปีนี้ จะเป็นชุดสี อุปกรณ์เย็บปักถักร้อย ชุดทำเทียน และอื่นๆอีกมากมายล้วนมีให้คุณลูกได้เลือกสรรไปฝากคุณแม่สุดอาร์ตแน่นอน<br />
<br />
<b>คุณแม่นักแต่งบ้าน</b><br />
ถ้าคุณแม่ของคุณมีนิสัยชอบของกระจุกกระจิก เผลอทีไรซื้อของมาแต่งบ้านอยู่เรื่อย ไอเท็มน่ารักสักชิ้นก็น่าจะเป็นของขวัญที่ทำให้คุณแม่คนนี้ยิ้มได้แน่นอน จะเป็นถ้วยชามชุดใหม่ ผ้าปูโต๊ะสุดเนี๊ยบ หรือ แจกันดอกไม้สวยๆ เลือกชิ้นที่สวยดูดีจะได้เสริมรัศมีคุณแม่นักแต่งบ้านสุดชิกของคุณ<br />
<b><br /></b>
<b>คุณแม่รักษ์ธรรมชาติ</b><br />
คุณแม่หลายท่านชื่นชอบการปลูกต้นไม้ ใช้เวลาอยู่ในสวนได้ทั้งวัน ของขวัญที่ดีน่าจะเป็นกล้วยไม้งามๆสักต้น ท่านจะได้เพลิดเพลินกับการดูแลเจ้ากล้วยไม้นี้ได้ทุกวัน หรือถ้าท่านมีสวน ต้นไม้ชนิดที่ให้ผลหรืออุปกรณ์ทำสวนก็เหมาะกับท่านเช่นกัน<br />
<br />
<b>คุณแม่เวิร์คกิ้งวูแมน</b><br />
สำหรับคุณแม่คนเก่ง เวิร์คกิ้งมัมตัวจริง ลองหาของขวัญสักชิ้นที่ท่านจะนำไปแต่งในออฟฟิศได้ อะไรน่ารักสดใสที่จะทำให้คุณแม่นึกถึงเราทุกครั้งที่เห็น หรือถ้าคุณแม่ของคุณเป็นสาวสุดไอเทค แกตเจ็ตล้ำๆอย่าง สมาร์ทโฟน แท็บเลต หรือแลพท็อปเครื่องใหม่ที่จะทำให้ท่านทำงานได้สะดวกมากขึ้นก็น่าสนใจมากเลยทีเดียว<br />
<br />
<b>คุณแม่มือใหม่</b><br />
ข้อนี้เหมาะสำหรับคุณพ่อบ้านที่อยากจะซื้อของขวัญให้กับหวานใจ “แม่ทูนหัว”สักชิ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ การได้รับของขวัญวันแม่นี่แหละที่จะทำให้เธอรู้สึกปลื้มใจเป็นที่สุด จะเป็นรูปอัลตร้าซาวน์ของเจ้าตัวน้อยใส่กรอบน่ารักๆ หรือจะเป็นรูปครอบครัวสุขสันต์ก็ดีเช่นกัน อย่าลืมเขียนโน้ตด้วยว่า “ของขวัญจากลูกน้อยให้คุณแม่คนเก่ง” เจอข้อความนี้เข้าไป คุณแม่มือใหม่ทั้งหลายจะอมยิ้มไปอีกนานหลายวันเลยล่ะ ไม่เชื่อลองดูกันนะครับ...<br />
<br />
<div>
</div>
<span style="color: black;"><strong>
<script type="text/javascript">// <![CDATA[
google_ad_client = "pub-3134526468117619";
/* 336x280, ถูกสร้างขึ้นแล้ว 3/10/10 */
google_ad_slot = "7534954008";
google_ad_width = 336;
google_ad_height = 280;
// ]]></script>
<script src="http://pagead2.googlesyndication.com/pagead/show_ads.js" type="text/javascript">
</script>
</strong></span><br />
<div>
<span style="color: black;">ขอบคุณข้อมูลจาก internetและmenlove</span></div>
<span style="color: black;">ขอบคุณภาพประกอบจาก internet</span><br />
<b>เรียบเรียงข้อมูลเพิ่มเติมโดย menmen</b></div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-90755794274469127412012-07-18T06:21:00.001-07:002013-11-19T01:33:42.089-08:00อยู่เป็นเพื่อนแม่<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZJB6SkKVOAER58LOazTV5WHqng-vn82309cHj2TGOvfWxGpXIoLLSn55n-c41EDuarSUDACvnbmKa-onYU7H93NE7mZIAVt3eTZu2Cxq9ypPTPDFR9Z_dbJbYoIGq0CJVv1Ql6iAyzqs/s1600/61282baa30746e93fe7381b8d2d1ae9b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="148" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZJB6SkKVOAER58LOazTV5WHqng-vn82309cHj2TGOvfWxGpXIoLLSn55n-c41EDuarSUDACvnbmKa-onYU7H93NE7mZIAVt3eTZu2Cxq9ypPTPDFR9Z_dbJbYoIGq0CJVv1Ql6iAyzqs/s200/61282baa30746e93fe7381b8d2d1ae9b.jpg" width="200" /></a><b></b><br />
<div style="text-align: left;">
<b><b>อยู่เป็นเพื่อนแม่</b></b></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
เมื่อแม่อายุ 75 ปี ขอเป็นเพื่อนแม่เพียงอย่างเดียว</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ลูกผู้ชายคนหนึ่งตระเวนทั้งเรียน ทั้งทำงานไปร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ แม้เขาจะเติบกล้าเก่งกาจขึ้นเรื่อยๆ ความรู้เพิ่มมากขึ้น โลกใบนี้เริ่มเล็กลงแต่พ่อแม่ที่อยู่บ้าน</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
เดิมในเมืองจีนเริ่มแก่ตัวลง ลูกคนนี้ทำงานอยุ่ต่างประเทศไม่ค่อยได้กลับมาเยี่ยมพ่อแม่ ได้แต่ติดต่อกันทางจดหมาย และโทรศัพท์ทุกครั้งแม่จะคอยเตือนเรื่องสุขภาพของตัวเอง ตั้งใจทำงาน ไม่ต้องเป็นห่วงแม่ ไม่ต้องกลับมาเยี่ยมบ่อยๆ</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
เพราะจะสิ้นเปลืองเงินทอง เขารู้ดีว่าแม่คิดถึงเขามาก เมื่อแม่อายุ 75 ปี เขาตั้งใจกลับไปเยี่ยมแม่และจะพักอยุ่ด้วยซัก 1 เดือน ขอเป็นเพื่อนแม่เพียงอย่างเดียว พอ</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
บอกข่าวนี้ให้แม่ทราบ แม้จะมีเวลาอีกตั้ง 2 เดือนเศษ แม่ก็เริ่มเตรียมตัวต้อนรับการกลับมาเยี่ยมบ้านของลูก </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
แม่ดึงเอาสมุดบันทึกมาจดสิ่งที่ต้องตระเตรียม เตรียมรายการอาหารที่ลูกชอบ ดึงเอาผ้าห่มที่ลูกเคยชอบห่มมาปะชุนใหม่ สำหรับคน</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
อายุ 75 ปี เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย พอกลับถึงบ้าน ตอนอยู่บนเครื่องบิน เขาตั้งใจว่าจะขอกอดแม่ให้ชื่นใจสักครั้ง แต่พอมาเห็นแม่ แม่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า ผอม</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
แห้ง หน้าตาเ่หี่ยวย่น ไม่เหมือนแม่คนก่อนหน้านี้เลย แม่ใช้เวลาเป็นชั่วโมงเตรียมอาหารที่ลูกเคยชอบ โดยไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้ลูกไม่ได้ชอบอาหารแบบนั้นแล้ว และแม่ตา</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ไม่ค่อยดี รสชาติอาหารจึงแย่มาก บางจานก็เค็มจัด บางจานก็จืดสนิท ผ้าห่มที่แม่อุตส่าห์เตรียมให้ ทั้งหนาทั้งหยาบ ไม่สบายกายเลย แม่หารู้ไม่ว่าเดี๋ยวนี้ลูกนอน</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ห้องแอร์ และใช้ผ้าห่มขนแกะแล้ว แต่เขาก็ไม่บ่นอะไรเพราะเขาตั้งใจจะกลับมา</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
เป็นเพื่อนแม่จริงๆ สองสามวันแรก แม่ยุ่งอยู่กับเรื่องจิปาถะ จนไม่มีเวลาพักผ่อน พอเริ่มได้พัก แม่ก็เริ่มพูดมาก สอนโน่นสอนนี่พูดแต่ปรัชญาเกาๆ ซึ่ง 10 กว่าปี</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ก่อนก็เคยพูดมาแล้ว พอลูกบอกให้ฟังว่าปรัชญาเหล่านั้นไม่ทันสมัยแล้ว แม่ก็เริ่มนิ่งเงียบและเศร้าซึม</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
เหตุการณ์เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ ผมพบว่าสุขภาพแม่แย่ลง โดยเฉพาะสายตา อาหารบางจานก็มีแมลงวันด้วย บางทีอาหารหกบนเตา แม่ก็เก็บใส่</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
จานตามเดิม ครั้นผมพยายามชวนแม่ไปกินนอกบ้าน แม่ก็บอกอาหารข้างนอกไม่สะอาด ของแปลกปลอมเยอะ เมื่อผมบอกแม่ว่าจะหาคนรับใช้มาช่วยแม่สักคน แม่ก็โวยวายว่าแม่เองยังสามารถเลี้ยงดูเด็กให้คนอื่นได้เลย ผมเลยพูดไม่ออก พอผม</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
จะออกไปช้อปปิ้งเลย... พอเราเริ่มคุยกันในเรื่องทันสมัย ผมก็บอกแม่อย่างไม่ค่อยเกรงใจว่า"แม่ นี่มันสมัยใหม่แล้ว แม่ต้องหัดมองโลกในแง่ใหม่ๆบ้าง.." ช่วงครึ่งเดือนหลับที่อยู่กับแม่ ผมเริ่มขัดแม่มากขึ้นเรื่อยๆ และรู้สึกรำคาญเพิ่มมากขึ้น แต่</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
เราไม่เคยทะเลาะกัน พอผมขัดแม่ แม่ก็หยุดกึกลง ไม่พูดไม่จาเหม่อลอย โลกซึมเศร้าแบบคนแก่ของแม่ชักหนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่อได้เวลาที่ผมต้องเดินทางกลับ แม่ดึงกล่องกระดาษใบหนึ่งออกมาในนั้นเป็นข่าวหนังสือพิมพ์ที่แม่ตัดเก็บไว้ในช่วงที่ผมไปอยู่เมืองนอก แม่เริ่มสนใจข่าวต่างประเทศเมื่อผมเดินทางไปเมืองนอก ทุกครั้ง</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<a href="http://www.youtube.com/watch?v=s59N4zxiM0g" target="_blank"><b>http://www.youtube.com/watch?v=s59N4zxiM0g</b></a></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<object height="225" style="clear: left; float: left;" width="300"><param name="movie" value="//www.youtube-nocookie.com/v/s59N4zxiM0g?hl=th_TH&version=3"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="//www.youtube-nocookie.com/v/s59N4zxiM0g?hl=th_TH&version=3" type="application/x-shockwave-flash" width="300" height="225" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object><br />
<div style="text-align: left;">
ที่มีข่าวตึงเครียดในประเทศนั้นๆ แม่จะตัดข่าวเก็บไว้ แม่พูดอยู่เสมอว่า อยู่นอก</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
บ้านนอกเมืองต้องระวังตัวให้มากๆ ครั้งหนึ่งมีเรื่องคนญี่ปุ่นต่อต้าน และข่มเหงคนจีนมีการปะทะกันด้วย แม่เป็นห่วงมากถามเพื่อนบ้านว่าจะส่งข่าวไปเตือนผมที่ญี่ปุ่นได้อย่างไร ตอนนั้นผมสอนอยู่ที่ญี่ปุ่น แม่ดึงเอาปึกกระดาษข่าวนั้นออกมา</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
อย่างยากลำบาก วางใส่ในมือผมเหมือนของวิเศษชิ้นหนึ่ง มักหนักมาก ผมเริ่มรู้สึกลำบากใจ เพราะผมไม่อยากนำกลับไป มันไม่มีประโยชน์อะไรแล้ว ผมรู้ว่าแม่เก็บมันด้วยความยากลำบาก แม่สายตาไม่ค่อยดี ต้องใช้แว่นขยาย อ่านได้วันละ 2 หน้าก็เก่งแล้ว นี่ยังตัดเก็บได้ขนาดนี้ แต่มีข่าวแผ่นหนึ่งปลิวหลุดลงมา แม่รีบเอื้อมไปหยิบ แต่แทนที่แม่จะเก็บเข้ากองเดิมแม่กลับพับเก็บไว้ในกระเป๋าของตัวเอง ผม</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
รู้สึกเอะใจ เลยถามว่า "แม่ นั่นกระดาษอะไร ขอผมดูหน่อยนะ" แม่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
จึงล้วงออกมาวางบนข่าวปึกนั้น แล้วหุนหันเข้าครัวไปทำกับข้าวทันที ผมหยิบแผ่นข่าวนั้นขึ้นมาดู เป็นบทความบทหนึ่ง ชื่อว่า"เมื่อฉันแก่ตัวลง" ตัดจากหนังสือ</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
พิมพ์เมื่อวันที่ 6 ธันวาคม 2004 เป็นช่วงที่ผมเริ่มเถียงกับแม่ถี่มากขึ้นทุกทีบทความนั้นคัดมาจากนิตยาสารฉบับหนึ่งของเม็กซิโก ฉบับเดือนพฤศจิกายน ผมอ่านบทความนั้นทันทีเมื่อฉันแก่ตัวลงไม่ใช่ฉันที่เคยเป็น ขอโปรดเข้าใจฉัน มีความอดทนต่อฉัน</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
เพิ่มขึ้นอีกซักนิดถ้าฉันทำน้ำแกงหกใส่เสื้อตัวเอง... ถ้าฉันลืมวิธีผูกเชือกรองเท้า ขอให้คิดถึงตอนเธอเด็กๆที่ฉันสอนเธอหัดทำทุกอย่าง</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ถ้าฉันเริ่มพร่ำบ่นแต่เรื่องเดิมๆ ที่เธอรู้สึกเบื่อ... ขอให้อดทนสักนิด อย่าเพิ่งขัดฉัน ตอนเธอยังเล็กๆ ฉันยังเคยเล่านิทานซ้ำ ๆ ซากๆ จนเธอหลับถ้าฉันต้องการให้เธอช่วยอาบน้ำให้ อย่าตำหนิฉันเลย ยังจำตอนที่เธอยังเล็ก ๆ ได้ไหมฉันยังทั้งกอดทั้งปลอบ เพื่อให้เธอยอมอาบน้ำ</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ถ้าฉันงงกับวิทยาการใหม่ๆโปรดอย่าหัวเราะเยาะฉัน จำตอนที่ฉันเฝ้าอดทนตอบคำถาม "ทำไม ทำไม" ทุกครั้งที่เธอถามฉันได้ไหม</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ถ้าฉันเหนื่อยล้าจนเดินต่อไม่ไหว ขอจงยื่นมือที่แข็งแรงของเธอออกมาช่วยพยุงฉัน เหมือนตอนที่ฉันพยุงเธอให้หัดเดิน ตอนที่เธอยังเล็กๆ</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
หากฉันเผอิญลืมหัวข้อที่กำลังสนทนากันอยู่ โปรดให้เวลาฉันคิดสักนิด ที่จริงสำหรับฉัน กำลังพูดเรื่องอะไรไม่สำคัญ ขอเพียงมีเธออยู่ฟังฉัน ฉันก็พอใจแล้วตอนนี้ถ้าเธอเห็นฉันแก่ตัวลง ไม่ต้องเสียใจ ขอให้เข้าใจฉันสนับสนุนฉันให้เหมือนกับที่ฉันสนับสนุนเธอ ตอนเธอเพิ่งเรียนรู้อะไรใหม่ๆ ตอนนั้น ฉันพาเธอเข้าสู่เส้นทางชีวิต</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ตอนนี้ ขอให้เธอเป็นเพื่อนฉันเดินไปให้สุดเส้นทางของชีวิตโปรดให้ความรักและความอดทนต่อฉัน ฉันจะยิ้มด้วยความขอบใจใสตาอันฝ้าฟางของฉัน มีแต่ความรักอันหาที่สุดมิได้ ให้เธอ</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ผมอ่านบทความนั้นรวดเดียวจบทันที เกือบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู๋ตอนนั้นแม่เดินออกมาพอดี ผมแกล้งทำเป็นไม่มาอะไรเกิดขึ้น ตอนแรกแม่คงอยากให้ผมได้อ่านบทความนั้นหลังจากผมกลับไปแล้วจึงคะยั้นคะยอให้ผมนำข่าวปึกนั้นกลับไป ตอนผมจัดกระเป๋าเดินทาง ผมต้องสละไม่เอาสูทกลับไป 1 ตัว จึงยัดเก็บปึกข่าวเหล่านั้นเข้าไปได้ รู้สึกแม่จะดีใจมากเหมือนกับว่าหนังสือพิมพ์เหล่านั้นเป็นยันต์โชคลาภของผม และเหมือนกับว่าการที่ผมยอมรับหนังสือพิมพ์เหล่านั้น ผมได้กลับมาเป็นเด็กดีของแม่อีกครั้งหนึ่ง แม่ตามมาส่งผมจนถึงรถแท็กซี่เลยทีเดียวหนังสือพิมพ์ที่</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ผมนำกลับมา ไม่ได้ใช้ทำประโยชน์อะไรเลย </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
แต่บทความ"เมื่อฉันแก่ตัวลง"บทนั้น ผมตัดเก็บไว้ในกรอบ เอาไว้ข้างตัวตลอดไป ผมขออุทิศบทความนี้ให้กับลูก ๆ ทั้งที่พเนจร และไม่ได้พเนจรทั้งหลาย ถ้ามีเวลาว่างก็แวะไปหาท่านหรือไม่ก็โทรไปหาท่านบ้าง บอกท่านว่าคุณอยากกินอาหารที่ท่านทำเสมอ ท่านไม่ได้ต้องการอะไรจากเรามากไปกว่าแค่ได้รับรู้ว่า เราสุขสบายดี หากเราไม่สามารถไปเยี่ยมท่านได้ ตอนคุยโทรศัพท์กับท่าน โปรดยิ้มให้กว้าง ๆ และยิ้มบ่อยๆ แม้ท่านจะมองไม่เห็นแต่ท่านรู้สึกได้</div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<b>ขอขอบคุณบทความจาก http://www.dek-d.com/</b></div>
</div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-51569317522050494032012-01-17T17:03:00.000-08:002013-11-19T01:35:12.107-08:00More than love<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="345" src="http://www.youtube.com/embed/_uM2SGxM3q0" width="420"></iframe><br />
<a href="http://www.youtube.com/embed/_uM2SGxM3q0" target="_blank"><b>http://www.youtube.com/embed/_uM2SGxM3q0</b></a><br />
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7F9G3VKpcbaQd_Ga-nU223HWXFwzK01RtRbAk_KMbBHgPkj8-dcDbJq3lSLVtNr22PjPN1zocAkujFPI0NMthBZSW5Xl5FhNvJLk5akXFWZ0JqWgGLJYhWvPhfVg-zehv6VqTfZnR1iI/s400/Pigg+m.bmp" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7F9G3VKpcbaQd_Ga-nU223HWXFwzK01RtRbAk_KMbBHgPkj8-dcDbJq3lSLVtNr22PjPN1zocAkujFPI0NMthBZSW5Xl5FhNvJLk5akXFWZ0JqWgGLJYhWvPhfVg-zehv6VqTfZnR1iI/s400/Pigg+m.bmp" style="cursor: pointer; float: left; height: 319px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 190px;" /></a><span style="font-weight: bold;">More than love</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: left;">
วินาทีที่แม่รู้สึกตัวกลับมาจากการผ่าตัดคลอด สิ่งแรกที่แม่เรียกหา คือ การได้เห็นหน้าลูกของแม่</div>
<div style="text-align: left;">
การขอให้คุณพยาบาลพาลูกของแม่มาให้ดูดนม เพราะแม่รู้ว่าการให้ลูกดูดนมเร็วเป็นสิ่งที่ดี ถึงแม้ว่าตอน</div>
<div style="text-align: left;">
นั้นแม่เจ็บแผลมาก แต่แม่ก็พยายามอยากให้ลูกได้รับสิ่งที่ดีที่สุด แม่ไม่เคยคิดว่า แม่จะตื่นกระตุ้นให้ดูด</div>
<div style="text-align: left;">
นมได้ทุก 2 ชั่วโมง แต่แม่ก็ทำสำเร็จนั้นเพียงเพราะแม่ต้องการให้ลูกได้รับนมจากอกของแม่เป็นสิ่งที่ดี</div>
<div style="text-align: left;">
ที่สุดสำหรับลูก วินาทีที่น้ำนมไหล หัวใจของแม่ตื้นตันอย่างบอกไม่ถูก แม่เชื่อ นี่คือสิ่งที่ทำให้เราสองคน</div>
<div style="text-align: left;">
แม่ลูกได้ผูกพันกัน ลูกอบอุ่น แม่อยู่ตรงนี้ หนูได้ยินเสียงหัวใจของแม่ใช่หรือเปล่า แม่พูดกับหนู ในขณะที่</div>
<div style="text-align: left;">
แม่ให้นมลูก แม่รู้สึกอบอุ่นใจ ลูกรู้สึกปลอดภัย เพราะการที่เราโอบกอดกันทุกวัน การได้สบตากัน แม่</div>
<div style="text-align: left;">
รู้สึกว่าไม่มีความรักใดยิ่งใหญ่ไปกว่านี้อีกแล้ว</div>
<div style="text-align: left;">
วันนี้ลูกของแม่อายุ 2 ปี 7 เดือนแล้ว ลูกก็ยังกินนมแม่อยู่ ยามที่เราไปไหนกัน ลูกบ่นหิวน้ำไม่มี</div>
<div style="text-align: left;">
น้ำให้ลูกกิน แม่ก็ให้ลูกกินนมแม่แทน ยามลูกร้องให้ ลูกเจ็บ ลูกก็จะร้องหาแม่ ขอกินนม แล้วลูกก็จะหยุด</div>
<div style="text-align: left;">
ร้อง เรานอนด้วยกันทุกคืนลูกก็ยังนอนจับนมแม่อยู่ทุกคืน แม่เหนื่อยขนาดไหนขอเพียงได้เห็นรอยยิ้มของ</div>
<div style="text-align: left;">
ลูก แม่ก็หายเหนื่อย ในชีวิตแม่คิดว่า แม่ไม่มีสิ่งใดจะให้ลูกได้สิ่งที่แม่ให้ได้ก็คือ ทุนสมอง ทุนภูมิคุ้มกัน แต่</div>
<div style="text-align: left;">
มากกว่านั้น แม่ให้ลูกจากความรัก ความรู้สึกปรารถนาดีที่มีให้ลูกสำหรับแม่ อยากบอกให้แม่ทุกคนที่ทำ</div>
<div style="text-align: left;">
ให้แม่เข้าใจและรู้จักความรักที่ไม่ปรารถนาสิ่งตอบแทนใดๆ ความรักที่มีพลังในการสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ</div>
<div style="text-align: left;">
ให้กับลูกมันมากว่าคำว่ารักจริงๆ</div>
<div style="text-align: left;">
ขอเป็นกำลังใจให้คุณแม่ทุกคน ทุกวันนี้ไม่ว่าคุณจะต้องเลี้ยงลูกโดยลำพัง เลี้ยงลูกที่เจ็บป่วย</div>
<div style="text-align: left;">
เลี้ยงลูกด้วยความลำบาก ขอให้คุณแม่ทุกคนอดทน อย่าท้อแท้ อยากให้พลังรักของแม่เป็นพลังแห่งสร้าง</div>
<div style="text-align: left;">
ลูก</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
“เจ้าคือเลือดเนื้อของแม่ แม่เฝ้าถนอมรักษา</div>
<div style="text-align: left;">
นอนอยู่ในครรภ์แม่มา เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ</div>
<div style="text-align: left;">
จะเลี้ยงเจ้าให้เข็มแข็ง ด้วยสองมือแม่ให้ได้</div>
<div style="text-align: left;">
อ่อนโยนด้วยกายวาจาใจ เติบใหญ่ให้เป็นคนดี”</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: bold;">ขอขอบคุณบทความโดย</span> : นางสาวอัครินทร์ ภักดี</div>
<div style="text-align: left;">
หัวหน้าหน้าหน่วยห้องคลอด</div>
<div style="text-align: left;">
โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนเรศวร</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: bold;">ขอขอบคุณ บทเพลง</span> จากสองมือแม่ จากอัลบั้ม ชมสวน เสถียรธรรมสถาน</div>
</div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-34299404212637567402011-08-02T19:11:00.000-07:002015-08-25T15:50:47.595-07:00แม่... แม้หมดลมหายใจก็ไม่เคยหมดรัก<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgOtJQbGUsvVIvQDHbaT3S9Lz5ZBT6RicD97NWKh2Vr0DtoXJXAwssSw6-G4-wIy53ogzNIs698JLWoFvVHmS98UdWOPlfDQZGLRX3sMC1pixd3FsS4627pgUQJVhX_doRv9M7aN2HYAc/s400/01_love-mom.gif" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgOtJQbGUsvVIvQDHbaT3S9Lz5ZBT6RicD97NWKh2Vr0DtoXJXAwssSw6-G4-wIy53ogzNIs698JLWoFvVHmS98UdWOPlfDQZGLRX3sMC1pixd3FsS4627pgUQJVhX_doRv9M7aN2HYAc/s400/01_love-mom.gif" style="cursor: pointer; float: left; height: 237px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 207px;" /></a><span style="font-weight: bold;">แม่... แม้หมดลมหายใจก็ไม่เคยหมดรัก (มติชน)</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
ไม่บ่อยครั้งนักที่จะรู้สึกตื้นตันกับเรื่องราวชีวิตของคน แต่หนนี้เมื่อได้รู้จัก ได้พูดคุยยิ่งจุกอก...</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: maroon;"> พันธกานต์ พินธุทอง เด็กหนุ่มวัย 20 ปี นักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ ชั้นปี 4 มหาวิทยาลัยบูรพา กำลังนั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่ในบ้านไม้หลังเก่าซอมซ่อ บนผนังไม้ผุพังมีรูปผู้หญิงหน้าตาใจดี ใส่กรอบไม้ พร้อมกับมีกระถางธูปตั้งอยู่เบื้องหน้า</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
"แม่ผมเองครับ ท่านเพิ่งเสียเมื่อปี 2550 ครับ"</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
พันธกานต์ เล่าถึงแม่จำนงค์ จีนจันทร์ ที่จากไปในวัยเพียง 48 ปี พร้อมกับละมือจากหนังสือเรียน แล้วย้อนเล่าเรื่องเก่าที่ยากจะลืมว่า เวลามองรูปแม่ที่ตั้งอยู่บนหิ้งและอดคิดถึงแม่ไม่ได้ เพราะตลอดชีวิต แม่เป็นทุกอย่าง เป็นแม้กระทั่งลมหายใจ</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
"มาอยู่ที่สลัมคลองเตยเมื่อปี 2540 มาหาบ้านเช่าอยู่ที่นี่หลังจากที่พ่อกับแม่แยกทางกัน เพราะพ่อมีเมียใหม่ แม่เลยต้องพาเราออกจากบ้านและมาหาบ้านเช่าอยู่ บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้หลังเก่าค่าเช่าไม่กี่บาท เมื่อต้องออกมาอยู่กันตามลำพังแม่ลูก แม่ก็ไม่มีงานอะไร แม่เลยต้องทำงานทุกอย่างที่จะได้เงินมาเพื่อเลี้ยงและส่งเสียให้ลูกได้เรียน กลางวันแม่ไปทำงานรับจ้างที่คลีนิคสัตวแพทย์ ตอนเย็นก็มารับจ้างซักผ้ารีดผ้า ผมกับน้องมีหน้าที่ช่วยแม่ซักผ้า และคอยไปส่งผ้าตามบ้านลูกค้า ผมรู้ว่าแม่เหนื่อย หลาย ๆ ครั้งที่แม่ต้องหยิบยาดมมาดม แม่หน้าซีดจนต้องนั่งพัก แต่แม่จะบอกเสมอว่า ไม่ว่าจะเหนื่อยแค่ไหน แม่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เรียนหนังสือและจะรอคอยดูความสำเร็จของลูก"</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: blue;">"แม่ บอกผมกับน้องเสมอว่า แม้ชีวิตเราจะต้องลำบากมากขึ้น แต่เราก็ต้องอดทน เพราะชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ แต่เลือกที่จะเป็นคนดีได้ แม่บอกตลอดว่า แม้แม่จะเลิกกับพ่อ แต่ลูกต้องไม่ลืมเรื่องความกตัญญู แม่จะพร่ำสอนอยู่เสมอว่า ต้องตอบแทนผู้ที่มีบุญคุณกับเรา แม้พ่อที่ทอดทิ้งไปก็ต้องตอบแทนบุญคุณ เพราะพ่อเป็นผู้ให้ชีวิต</span>"</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
พันธกานต์ เล่าด้วยความภาคภูมิใจในตัวแม่ แต่แล้วรอยยิ้มที่เปื้อนหน้าก็กลายเป็นรอยน้ำตา</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: bold;"> "ผมเคยคิดอยู่หลายครั้งว่าแม่ทำงานหนักอย่างนี้แล้วร่างกายแม่จะไหวหรือ เปล่า เคยอยากให้แม่ไปตรวจร่างกาย แต่แม่ก็จะบอกว่า แม่ไม่เป็นอะไร ทั้งที่ผมก็รู้ดีว่า แม่ไม่มีเงินไปหาหมอและไม่มีเวลาไป เพราะทุกนาทีแม่มีแต่งงาน ๆ ๆ ๆ"</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
จนวันหนึ่งแม่ก็มีอาการไม่ค่อยดี ไม่สบาย เจ็บป่วยบ่อย พันธกานต์เลยขอร้องให้แม่ไปหาหมอ แม้แม่จะไม่อยากไปก็ตาม</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
"แม่ไปโรงพยาบาลครั้งแรก และเป็นครั้งเดียวก็ว่าได้ ตอนนั้นเป็นช่วงต้นปี 2550 หมอตรวจพบว่าแม่เป็นมะเร็งที่เต้านมระยะสุดท้าย มันเหมือนก้อนหินก้อนใหญ่หล่นลงมาทับที่หัวใจ ผมกับน้องสาวปล่อยโฮ ขณะที่แม่ยิ้มแต่นัยน์ตาของแม่ก็มีน้ำตาคลอ แม่บอกพวกเราว่า แม่ไม่เป็นไรหรอก แม่จะสู้เพื่อให้ได้อยู่กับลูกๆ"</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
ผู้หญิงหัวใจแกร่งที่มีคำว่า "แม่" ค้ำคอ เธอกลับบ้านมาใช้ชีวิตอย่างปกติ ยังทำงานเหมือนเดิม ยังยิ้มให้ลูก ๆ ยังปลอบและให้กำลังใจลูกอยู่เสมอ แม้บางครั้งเธอจะดูล้ากับโรคร้ายมากก็ตาม</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: purple;"> "แม่มีกำลังใจดีมากครับ แม่ไม่เคยทำให้พวกเรารู้เลยว่าท่านเจ็บ จนบางครั้งผมยังแอบคิดในใจว่า แม่อาจจะไม่เป็นมะเร็งก็ได้ เพราะแม่ดูไม่เป็นอะไรเลย แม่ยังยิ้ม ยังกอดพวกเรา ยังบอกตลอดว่าแม่ไม่เป็นอะไร แม่จะอยู่ดูลูกประสบความสำเร็จในชีวิตนะ ไม่ต้องห่วง และแม่ก็ยังทำงานอย่างหนัก แม้ผมกับน้องจะแย่งงานซักรีดมาทำแทนแม่ก็ตาม"</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
จนช่วงประมาณเดือนเมษายน หัวใจของพันธกานต์กับน้องสาวก็แทบสลาย เพราะแม่ซึ่งเป็นทุกสิ่งทุกอย่างก็มาจากไปอย่างสงบ</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
"<span style="font-weight: bold;">วัน ที่แม่เสียชีวิต ผมกับน้องสาวเสียใจมากที่ต้องขาดเสาหลักของครอบครัวไป ก่อนแม่เสียชีวิต แม่ได้พร่ำสอนผมกับน้องสาวอยู่เสมอว่า ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จะต้องรักและดูแลกันไป อย่าทอดทิ้งกัน และแม่จะสอนพวกเราจากการกระทำของแม่มาตลอด ทั้งเรื่องความขยัน พากเพียร อดทน ซื่อสัตย์ กตัญญู"</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
คำสั่งเสียของแม่ เหมือนเป็นมรดกที่มีค่ามหาศาลที่คอยย้ำให้พันธกานต์เป็นคนดี และต้องเป็นเสาหลักในการดูแลน้องต่อไป</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: maroon;">แม้ร่างกายแม่จะสลายไปจนเหลือเพียงเถ้ากระดูก แต่วันนี้คำสอนของแม่ยังคงอยู่ติดตัวพันธกานต์ไปตราบนานแสนนาน และน่ายินดียิ่งที่เมื่อวันแม่ที่ผ่านมาลูกชายของแม่อัญเชิญ ยังได้รับทุนการศึกษาประเภทกตัญญูจากมูลนิธิดวงประทีปด้วย ซึ่งเขาได้ไปกราบที่รูปแม่และเล่าให้แม่ฟังอย่างภาคภูมิใจ แม้แม่จะไม่ตอบรับด้วยคำชม แต่พันธกานต์ก็รับรู้ได้ว่า แม่มองดูลูกด้วยความชื่นชมอยู่บนฟากฟ้าแสนไกล</span></div>
<span style="color: maroon;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="color: maroon;"><span style="color: black; font-weight: bold;">ขอบคุณข้อมูลจากกระปุกดอทคอมและมติชน</span></span></div>
<span style="color: maroon;">
</span></div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-27604506626117662912011-08-01T00:57:00.000-07:002013-11-19T01:36:24.248-08:00เรื่องซึ้งๆของแม่ที่มีต่อลูก<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8LMW0WuhIYwacGpwnLeyEwfGFRzJh7aCSMpE5vK2dxxMW1dlscIPzanPo5wTjThrvi1v2dF0NDA4Q5PLvalP0IYbom0NSjVUYmqWgi3QrBIVpilTjzvF4KHUJkgtqIAGZHoP7r3iGVJI/s320/mom2hero.blogspot17.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8LMW0WuhIYwacGpwnLeyEwfGFRzJh7aCSMpE5vK2dxxMW1dlscIPzanPo5wTjThrvi1v2dF0NDA4Q5PLvalP0IYbom0NSjVUYmqWgi3QrBIVpilTjzvF4KHUJkgtqIAGZHoP7r3iGVJI/s320/mom2hero.blogspot17.jpg" style="cursor: pointer; float: left; height: 170px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 209px;" /></a></span><span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="color: red; font-size: 100%; font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="color: red; font-size: 100%; font-weight: bold;"><span style="font-size: 100%;">แม่โกหกผม 8 ครั้งในชีวิต</span></span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">1. เรื่องเริ่มขึ้นตอนเมื่อผมเป็นเด็กๆ ผมเกิดในครอบครัวยากจน ครอบครัวของเราจนมากจนต้องอดข้าวบ่อยๆ เมื่อไหร่ก็ตามเมื่อถึงเวลากินข้าว</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">แม่จะแบ่งข้าวมาให้ผมเพิ่มขึ้นอีก พร้อมทั้งพูดว่า "ลูกต้องกินข้าวเพิ่มขึ้น</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">นะ ส่วนแม่ไม่ค่อยหิว" นี้เป็นครั้งแรกที่แม่โกหกผม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">2. เมื่อผมเติบโตขึ้น คุณแม่เพียรพยายามหาเวลาว่างไปตกปลาในแม่น้ำ เพื่อว่าผม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">จะได้กินอาหารที่มีประโยชน์ต่อการเจริญเติบโตของผม แม่ต้มปลาที่ตกมาได้ทำเป็นซุปให้ผมกิน ในขณะที่ผมกินแกงต้มปลา..แม่จะนั่งข้างๆ ผม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">แทะกิน เศษเนื้อปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลาหลังจากที่ผมไ ด้กินเนื้อปลาไปแล้ว ผม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">รู้สึกตื้นตันใจมาก..ผมพยายามแบ่งเนื้อปลาให้แม่ แต่แม่ปฎิเสธทันควันพร้อมกับ</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">กล่าวว่า</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">"ลูกกินเถอะ...แม่ไม่ค่อยชอบกินเนื้อปลา" นี่เป็นครั้งที่ 2 ที่แม่โกหกผม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">3. เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม เราต้องใช้เงินเพิ่มมากขึ้น แม่ต้องหารายได้</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">พิเศษด้วยการรับงานเล็กๆ น้อยจากโรงงานมาทำที่บ้าน บางครั้งผมตื่นขึ้นมาตอน</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">ตี 1 หรือตี 2...ผมยังเห็นแม่กำลังทำงาน " แม่ครับ...นอนเถอะครับมันดึกมากแล้ว</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">พรุ่งนี้แม่ต้องไปทำงานอีก" แม่ยิ้มกับผมพูดว่า "ลูกนอนต่อก่อนนะ...แม่ยังไม่</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">เหนื่อย...นอนไม่หลับ" ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โกหกผม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">4. ตอนเมื่อใกล้จบชั้นมัธยมผมต้องไปสอบเป็นวันสุดท้าย แม่อุตส่าห์หยุดงานไป</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">เป็นเพื่อนและเพื่อเป็นกำลังใจให้ผม มันเป็นวันที่แดดร้อนมากๆ...แม่ต้องรอผม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">อยู่หลายชม. เมื่อผมทำข้อสอบเสร็จ...รีบออกมาหาแม่ เห็นแม่ผมมีเหงื่อออกท่วม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">ตัว.. แต่ท่านกลับรินน้ำเย็นที่เตรียมมาให้ผมดื่ม ผมเห็นแม่รู้สึกเหนื่อยและ</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">ร้อนจึงขอให้แม่ดื่มน้ำก่อน แม่พูดขึ้นว่า "ลูกดื่มเถอะ....แม่ยังไม่กระหายน้ำ" นั่นเป็นครั้งที่ 4 ที่แม่โกหกผม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">5. หลังจากที่พ่อผมล้มป่วยและเสียชีวิต คุณแม่ที่น่าสงสารต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อหารายได้มาจุนเจือครอบครัว แต่ก็ยังไม่ค่อยเพียงพอไม่ว่าคุณแม่จะพยายามมาก</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">ขึ้นเพียงไร คุณลุงที่อยู่ข้างๆ บ้านท่านเป็นคนดี พยายามมาช่วยเหลือครอบครัวเรา</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">เสมอ....เช่น ซ่อมแซมบ้านที่ผุพัง..ฯลฯ เพื่อนบ้านเห็นครอบครัวลำบากมากก็แนะนำให้แม่แต่งงานใหม่ แต่แม่ยืนกรานไม่เห็นด้วย แม่พูดกับผมว่า "แม่มีลูกอยู่ทั้ง</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">คน...แม่ไม่ต้องการความรักอีก" แม่โกหกผมเป็นครั้งที่ 5 แล้ว</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">6. ในทื่สุดผมก็เรียนจบและมีงานทำ ผมอยากให้แม่ซึ่งตรากตรำทำงานหนักมาตลอดได้พักผ่อนบ้าง แต่แม่ไม่ยอม.....กลับไปตลาดทุกเช้า ขายผักที่หามาได้เพื่อเลี้ยงชีพทั้งๆ ที่ผมพยายามส่งเงินมาให้แม่ (ผมต้องไปทำงานในเมืองที่ห่างไกล) แม่ผมไม่ค่อยยอมรับเงินผม..บางครั้งยังส่งเงินกลับคืนให้ผมอีก แม่พูดกับผมว่า</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">"แม่มีเงินพอใช้แล้ว...ลูกควรเก็บเงินไว้สร้างฐานะ" แม่โกหกผมเป็นครั้งที่ 6</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">7. เพื่ออนาคตที่ก้าวหน้า.. ผมตัดสินใจเรียนต่อปริญญาโทด้วยทุนของมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงในอเมริกา เมื่อผมเรียนจบก็ได้งานทำที่นั่นและมีเงินเดือนค่อนข้างสูง เมื่อทำงานไปได้สักพัก...ผมอยากให้แม่ผมมาอยู่กับผมที่อเมริกา เพื่อว่าแม่จะได้หยุดทำงาน...พักผ่อนให้สบายในบั้นปลายของชีวิต แต่แม่ผมไม่อยากรบกวนผม...บอกผมว่า "แม่ไม่คุ้นเคยกับชีวิตต่างแดน" ครั้งที่ 7 แล้วซินะที่แม่โกหกผม</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;">8. เมื่อแม่แก่ตัวลงไปเรื่อยๆ.. ในที่สุดแม่ก็เป็นมะเร็งและต้องเข้ารับการผ่า</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">ตัด ที่โรงพยาบาล ผมลางานแล้วรีบบินกลับมาหาแม่สุดที่รักทันที แม่ผมนอนพักฟื้นอยู่บนเตียงเมื่อผมไปถึง น้ำตาผมไหลอาบแก้มเมื่อเห็นแม่ซึ่งผ่ายผอมและดูทรุดโทรมลงอย่างมาก แม่รู้สึกดีใจมากที่เห็นผม....พยายามยิ้มอย่างสดชื่น ด้วยความลำบาก ผมรู้ดีว่าแม่ได้ฝืนความเจ็บปวดรวดร้าวอย่างสุดฝืน จากโรคมะเร็งร้ายที่ลามไปทั่วทั้งตัว ผมโอบกอดแม่พร้อมกับร้องไห้ด้วยความสงสาร หัวใจผมในขณะนั้นเศร้าหมองและเจ็บปวดอย่างที่สุด แม่พยายามปลอบผมด้วยเสียงที่แหบพร่าและสั่นเครือ</span></div>
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">"ลูกรักของแม่...เห็นหน้าลูกแม่ไม่รู้สึกเจ็บแล้ว" นี่เป็นครั้งที่ 8</span></div>
</span><br />
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="color: red; font-size: 100%; font-style: italic;">ที่</span><span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;"><em><span style="color: red;">แม่โกหกผม และเป็นครั้งสุดท้ายในชีวิตของแม่ที่โกหกผม</span></em></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;"><em><span style="color: red;">แม่ที่ผมรักและบูชามาตลอดชีวิตได้ปิดตาลงและจากผมไปอย่างไม่มีวันกลับ</span></em></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;"><em><span style="color: red;">หลังจากที่เธอกล่าวคำโกหกครั้งที่ 8 จบลง</span></em></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;"><em><span style="color: red;">เมื่ออ่านจบแล้ว อยากถามคุณหน่อยว่า ได้ทำอะไรเพื่อแม่รึยัง?</span></em></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="color: #000099; font-size: 100%;"><em>ขอขอบคุณข้อมูลดีๆจาก Dek-D.com</em></span></div>
<span id="advenueINTEXT" name="advenueINTEXT" style="font-size: 100%;"><em></em></span></div>
<div style="background-color: transparent; border: medium none; color: black; font-family: arial; overflow: hidden; text-align: justify; text-decoration: none;">
<span style="font-size: 100%;"><br /></span></div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-67899700830512949662011-07-22T20:09:00.000-07:002013-11-19T01:37:35.125-08:00ความรักของแม่ แม่เฒ่าวัย 93 ป้อนข้าวป้อนน้ำลูกพิการ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="float: left; margin-right: 1em; text-align: left;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><a href="http://www.mahatai.org/pictures/album_news/09175pic.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img alt="" border="0" src="http://www.mahatai.org/pictures/album_news/09175pic.jpg" style="float: left; height: 340px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 217px;" /></a></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><b><span style="font-size: small;">aged woman</span></b></td></tr>
</tbody></table>
<b>ความรักของแม่ </b><br />
<b>แม่เฒ่าวัย 93 ป้อนข้าวป้อนน้ำลูกพิการ </b><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: 100%;"><span style="font-size: 100%;"><b>ผู้สื่อข่าวได้รับรายงาน</b>จากนายมนัส อ่อนอ้าย และนางวรรณา ไกรสิทธิพงศ์ สมาชิกสภาจังหวัดเขต อ.นครไทย จ.พิษณุโลก พร้อมทีมงานประชาสัมพันธ์องค์การบริหารส่วนจังหวัดพิษณุโลกว่า พบแม่เฒ่าวัย 93 ปี ที่ต้องดูแลลูกชายอายุ 39 ปี ซึ่งพิการมานานหลายปี ในขณะที่มีฐานะยากจน หลังจากทราบข่าว จึงไปตรวจสอบ พบว่าแม่เฒ่าอยู่ในกระท่อมหลังเล็ก ใต้ถุนสูงประมาณ 1 เมตร หลังคามุงแฝก กำลังดูแลลูกชายอยู่ภายในบ้าน </span></span></div>
<span style="font-family: Tahoma; font-size: 100%;">
</span>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: 100%;"><span style="font-size: 100%;"><b>แม่เฒ่ารายนี้ชื่อ</b></span><span style="font-size: 100%;"><b>นางสอน ชมมี อายุ 93 ปี</b> อยู่บ้านเลขที่ 55 ปี หมู่ 5 ต.บ้านพร้าว อ.นครไทย จ.พิษณุโลก อาศัยอยู่กับลูกชายที่พิการคือนายเพชร ชมมี อายุ 39 ปี ที่พิการทั้งตัวไม่สามารถลุกเดินไปไหนได้</span><span style="font-size: 100%;">นาง สอน เล่าให้ฟังว่า ตนเองมีลูกชาย 3 คน หลังจากเติบโต ก็แยกย้ายกันไปทำงาน ตนเองก็อยู่ที่บ้านของตนเองเพียงลำพัง โดยเฉพาะนายเพชร ได้ไปทำงานกรุงเทพ และส่งเงินมาให้ใช้จ่ายเป็นประจำ จากนั้นเมื่อประมาณ 3 ปีที่ผ่านได้นายเพชร เกิดอุบัติเหตุรถชน ทำให้พิการ ภรรยาของนายเพชร เห็นว่านายเพชร พิการ ก็แยกทางกันไป ทำให้นางสอน ต้องนำลูกชายมาเลี้ยงดู ที่บ้านเกิด จากอุบัติเหตุได้พลิกผันชีวิตของนางสอน ที่มีฐานะยากจนอยู่แล้ว ต้องขาดเสาหลักในการหาเงินเลี้ยงดู ด้วยความรักของผู้เป็นแม่ จึงเลี้ยงดู นายเพชร มาโดยตลอด ไม่รู้ป่านนี้แม่เฒ่าท่านนี้จะเป็นอย่างไร ความรักของแม่ไม่มีวันสิ้นสุด แม่รักลูกๆทุกคนเสมอ...</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Tahoma; font-size: 100%; text-align: left;"><b>กาพย์ยานี ๑๑ เรื่องแม่จ๋า</b></span><br />
<b style="font-family: Tahoma; font-size: 100%; text-align: left;"><a href="http://www.youtube.com/watch?v=3C8N2K1N090" target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=3C8N2K1N090</a></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object height="225" width="300"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/3C8N2K1N090?version=3&hl=th_TH"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="//www.youtube.com/v/3C8N2K1N090?version=3&hl=th_TH" type="application/x-shockwave-flash" width="300" height="225" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: center;">
<div style="text-align: left;">
<b>แม่จ๋า</b> ดวงใจลูก ยังพันผูก ไม่เสื่อมคลาย</div>
<div style="text-align: left;">
รักแม่ แน่ใจหมาย มุ่งกตเวที นิรันดร</div>
<div style="text-align: left;">
เพราะรู้ ว่าแม่รัก แจ้งประจักษ์ จิตอาทร</div>
<div style="text-align: left;">
ห่วงใย ไม่แคลนคลอน รักลูกดั่ง ดวงชีวัน</div>
<div style="text-align: left;">
เมื่อแรก ที่ลูกเกิด ถือกำเนิด ขึ้นในครรภ์</div>
<div style="text-align: left;">
แม่รักแม่สร้างสรรค์ สิ่งดีงาม ให้ทันที</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>แม่ทำ</b> แม่คิดชอบ ตามระบอบ แห่งความดี</div>
<div style="text-align: left;">
เพื่อสร้าง ให้ลูกมี สมบูรณ์สุข ทั้งกายใจ</div>
<div style="text-align: left;">
เมื่อลูก พ้นครรภ์แม่ เฝ้าดูแล เจริญวัย</div>
<div style="text-align: left;">
สั่งสอน หวังจักให้ ลูกเติบโต ขึ้นเป็นคน</div>
<div style="text-align: left;">
กายใจ และความคิด เริ่มชีวิต แม่ฝึกฝน</div>
<div style="text-align: left;">
ลูกจึง ไม่ทุกทน เพราะเชื่อแม่ แต่แรกมา</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>แม่มี</b> วิธีสอน ไม่ตึงหย่อน แสนหรรษา</div>
<div style="text-align: left;">
โอนอ่อน ผ่อนวาจา กล่อมเกลาลูก ถูกครองธรรม</div>
<div style="text-align: left;">
ฝึกลูก ให้แข็งแกร่ง ทั้งเข้มแข็ง แม่น้อมนำ</div>
<div style="text-align: left;">
ฝังแน่น ในความจำ เหมือนมนตรา พาชีพยืน</div>
<div style="text-align: left;">
ค่ำเช้า เฝ้าพันผูก อยู่กับลูก ทุกวันคืน</div>
<div style="text-align: left;">
ลูกแสน ระเริงรื่น ผาสุขล้ำ ฉ่ำหทัย</div>
<div style="text-align: left;">
ครั้นแล้ว อนิจจา แม่ต้องมา จากลูกไป</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<b>สู่แหล่ง</b> แห่งหนใด ลูกสุดคิดจะติดตาม</div>
<div style="text-align: left;">
เหมือนดั่ง แสงเทียนดับ แม่ลาลับ ทุกโมงยาม</div>
<div style="text-align: left;">
คิดไป ใจลูกหวาม ฝืนโศกเศร้า หงอยเหงาทรวง</div>
<div style="text-align: left;">
ลูกยังมิเคยพบ ทุกข์กระทบที่ใหญ่หลวง</div>
<div style="text-align: left;">
ทุกข์นี้ทุกข์กว่าปวง ลูกวิตกเพียงอกพัง</div>
<div style="text-align: left;">
<b>เรียบเรียงข้อมูลเพิ่มเติมโดย menmen</b></div>
</div>
</div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-33573248979620246122011-07-22T00:33:00.000-07:002013-11-19T01:38:35.467-08:00วันสุดท้ายที่แม่จากฉันไป<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEievmD33455m3xaBIeX02etk6MRLYQhdGFBkKPrIzsEr7yeFzBJHFX7ev6oMFeq830bYiCOfsfruxXg6VOzYLuCr3HKn23ULEpVIRlV1Jfd4F_PDvZynkh5Qpt15u8I8QT6l7GfpvPY1qMo/s1600/mom-and-child.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEievmD33455m3xaBIeX02etk6MRLYQhdGFBkKPrIzsEr7yeFzBJHFX7ev6oMFeq830bYiCOfsfruxXg6VOzYLuCr3HKn23ULEpVIRlV1Jfd4F_PDvZynkh5Qpt15u8I8QT6l7GfpvPY1qMo/s1600/mom-and-child.jpg" style="cursor: pointer; float: left; height: 379px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 186px;" /></a><span style="font-size: 100%;"><b>..เรียงความที่เขียนไม่จบ... เรื่องแม่ของฉัน...◄◄░ ♥</b></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">จำ ได้แม่นตอนเด็กๆ วันนี้จะเป็นวันพิเศษเสมอ เป็นวันที่คุณครูใจดีมากกว่าทุกวัน เพราะการบ้านของพวกเราทุกคนในชั้นเรียนนั้นจะได้เขียน "เรียงความเรื่องของแม่" อย่างน้อยหนึ่งหน้ากระดาษ ตอนนั้นฉันไม่เข้าใจหรอกว่า ปีนึงมีตั้ง 365 วัน ทำไมคนทั้งประเทศถึงได้เลือกที่จะบอกรักแม่แค่วันนี้วันเดียว แต่ตอนนั้นฉันยังเด็กมากเกินกว่าที่จะเข้าใจอะไรมากไปกว่าที่จะรู้ว่า วันนี้ได้หยุดเพราะเป็นวันเกิดของพระราชินีของเรา เรื่องวันหยุดนี่สิ มีความหมายอันยิ่งใหญ่และมากมายกว่า</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">วกกลับมาถึงเรื่องการบ้าน "การเขียนเรียงความ" ซึ่งตอนนั้นสำหรับฉันแล้ว หน้ากระดาษนึงเนี่ยมันช่างใหญ่โตมากมายซะเหลือเกิน ใครจะเขียนอะไรได้มากมายขนาดนั้นนะ ด้วยความที่ห่วงเล่น ห่วงเพื่อนๆที่ล้อมวงรอคอยฉันให้ไปเล่นกระโดดยาง แหม ก็สมัยนั้นการเล่นกระโดดยางนั้นมันฮิตที่สุดนี่ เพื่อนๆในห้องส่วนใหญ่จะพกพา "หนังยาง" ที่เอามาร้อยกันยาวประมาณสองเมตรหรือยาวกว่านั้น ขึ้นอยู่กับว่า หนังยางที่คอยตะปบมากจากบรรดาถุงชาดำเย็น ถุงกาแฟ ตามข้างทางใครตาดี และตะปบได้ไว ก็จะมีหนังยางมากมายมาร้อยเล่นกัน แน่แหละเกมส์ "เป่ากบ" เนี่ยก็มันส์ไม่หยอกเลยหล่ะ แต่ฉันก็โดนคาดโทษ จะจากใครก็จากแม่นั่นแหละ บอกว่าการบ้านต้องเสร็จก่อน ถึงจะออกไปเล่นกับเพื่อนๆได้</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">กดดันกัน จริงๆสำหรับเด็กอายุแค่สิบขวบแบบฉันเนี่ยนะ ฉันไม่มีอะไรจะเขียนมากมายนักหรอก ก็อยู่ด้วยกันทุกวัน จำได้อีกเช่นกันว่า เย็นวันนึงฉันร้องไห้เพราะจะต้องหัดคัดภาษาอังกฤษ แต่ฉันเขียนตัวอักษรบางตัวไม่ได้ แม่ฉันตรงรี่เข้ามา ใช้ไม้บรรทัดตีผัวะๆๆ บนมือของฉัน ตั้งสามที ด้วยเหตุใดฉันไม่สนที่จะรู้หรอก แต่ขอบอกว่ามันเจ็บมากซะจน น้ำตาของฉันพุ่งออกมาแบบฉุกเฉินเกินกว่าที่จะห้ามได้ ฉันร้องไห้ไป เขียนไปจนกระทั่งเขียนได้ แล้วนี่จะให้เขียนเรื่องนี้ส่งเป็นการบ้านให้ครู ไม่น่าจะใช้ได้ เผลอๆครูก็อาจตีฉัน เพราะบทความนี้เค้าให้เขียนบรรยายถึงความรักที่มีต่อแม่</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">วันแม่ของ ทุกปี จะมีการจัดงานในโรงเรียน แต่ก็ไม่มีปีใดหรอกที่แม่ฉันจะปลีกตัวมางานที่โรงเรียนได้ เพราะแม่ต้องทำงาน ทุกคนไม่ว่าง โลกของวัยเด็กแบบฉัน ตอนนั้นมันช่างห่างไกลเกินกว่าที่จะเห็นว่า นี่คือปัญหา ในทางกลับกัน ฉันกลับชอบที่จะร่วมกิจกรรมของโรงเรียนทุกชนิด ตั้งแต่เสิรฟ์น้ำจัดโต๊ะเก้าอี้เป็นผู้ช่วยตัวน้อยๆของคุณครู การที่ไม่เห็นแม่ของฉัน ในงานวันแม่ที่โรงเรียนนั้นเลยไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับฉัน เพราะครูบอกว่า "มันก็แค่วันเดียวน่ะ อย่าไปคิดมาก" ครูพูดถูก พอวันรุ่งขึ้นที่วันแม่ผ่านไป ทุกอย่างก็เข้าสู่ปกติ(ในความรู้สึกของฉัน) อีกครั้ง</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">365 วัน กับหนึ่งวันที่ฉันต้องเขียนเรียงความเรื่องแม่ ตอนนั้นฉันแทบจะไม่ได้รู้สึกซักนิดว่า ความแตกต่างนั้นคือ 365 วัน คูณ สิบปี ที่แม่เฝ้าเลี้ยงดูฉันทุกวันและทำเช่นนั้นต่อไปโดยไม่มีการบ่น คุณค่าของวันแค่วันเดียวที่จะบอกรักแม่ สำนึกในพระคุณแม่ มันช่างเปรียบเทียบกันไม่ได้เอาซะเลย</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">เมื่อฉันเรียนจบ แม่ไปงานรับปริญญาของฉัน แม่ร้องไห้ในวันที่เห็นฉันรับปริญญา ฉันก็ยังไม่เข้าใจว่า "แม่ร้องไห้ทำไม" ไม่เข้าใจและไม่เคยคิดที่จะถาม ฉันใช้ชีวิตช่วงวัยรุ่นเติบโตมากับคุณยายซึ่งอยู่คนละบ้านกับแม่ เราไม่ค่อยสนิทกันมาก และอีกนั่นแหละ ทุกครั้งที่เป็น "วันแม่" เราก็ไม่เคยที่จะได้อยู่ด้วยกัน แม่ก็มีกิจกรรมของแม่กับเพื่อนๆ หรือไม่ก็สัพเพเหระที่ฉันไม่ได้ใส่ใจ เพียงแค่รู้ว่า "วันแม่ 12 สิงหา" ของทุกปี คือวันหยุดราชการ !!!</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">เรียงความเรื่องแม่ของฉัน ดูเหมือนจะเป็นเรียงความที่เขียนไม่จบ เพราะเรื่องราวของชีวิตมันดำเนินไปรวดเร็วเหลือเกิน วันเกิดครั้งสุดท้ายที่แม่จัดให้ฉัน ถ้าจำไม่ผิดครั้งสุดท้ายที่ฉันได้เป่าเทียนวันเกิดคงจะเป็นตอนที่ฉันอายุด ได้ แปดขวดเต็ม จากนั้นวันเกิดของฉันมันก็คือวันธรรมดาวันนึง ซึ่งก็เหมือนกับวันเกิดของแม่ ที่ฉันไม่เคยเห็นในความทรงจำว่ามันจะเป็นวันพิเศษอะไร</span></div>
</span><span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">ครอบครัวเราไม่มีใครสนใจที่จะ "จัดงานวันเกิด" นี่คือสิ่งที่ฉันได้รับรู้ในเวลาต่อมา</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">แต่ มีอยู่เรื่องนึงที่คุณยายของฉัน พร่ำบอกฉันมาตลอดเวลา นั่นคือช่วงที่ "แม่ปวดท้องจะคลอดฉัน" ในโรงพยาบาล แม่ต้องทนปวดทรมานเป็นเวลาถึง 11 ชั่วโมง วันนั้นหมอและพยาบาลทุกคน รอคอยว่าถ้าอีกหนึ่งชั่วโมงนับจากนี้ไม่คลอด คงจะต้อง "ผ่าตัด" ความเจ็บปวดตรงนั้น คุณยายของฉันบรรยายได้แทบจะเห็นภาพตามไปด้วยทีเดียว หมอบอกว่า ฉันไม่ยอมกลับหัวลง ยังคงนอนขวางลำตัวของแม่ แต่ในนาทีสุดท้ายฉันก็กลับหัวลง และคลอดแบบธรรมชาติได้เอง</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">พอฉันได้ งานทำเป็นงานแรก และวันเกิดของฉันในปีนั้น ฉันไปหาแม่และพาแม่ไป "ทานอาหารที่แม่อยากทาน" ฉันซื้อดอกไม้ให้แม่ช่อใหญ่ ฉันบอกกับตัวเองตั้งแต่นั้นว่า วันเกิดของฉัน ไม่ใช่วันของฉันหรอก แต่มันเป็นวันของแม่ เป็นวันที่ฉันต้องขอบคุณ และต้องทำให้แม่มีความสุข แม่อดทนมากและให้ชีวิตนี้กับฉัน นี่คือสิ่งที่ฉันเริ่มทำให้แม่ ซึ่งในตอนนั้นฉันก็อายุยี่สิบต้นๆแล้ว และแน่นอนที่สุดในวัยนี้ วันแม่สำหรับฉัน ไม่ใช่เพียงแค่เฉพาะวันที่ 12 ของเดือนสิงหาคม อีกต่อไป แต่มันคือทุกวันและทุกโอกาสที่จะอำนวย ที่จะทำความดี หรือสิ่งเล็กๆน้อยๆให้แม่ได้มีความสุข</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">แม่มาจากฉันไปด้วยโรคมะเร็งใน ปอด ตอนที่ตรวจพบว่าแม่เป็นมะเร็งนั้น หมอบอกฉันว่า แม่คุณจะมีชีวิตอยู่ได้แค่อีก 6 เดือน ตอนนั้นฉันทำงานในโรงพยาบาลนี้ ฉันรู้จักคุณหมอเป็นอย่างดี แม่ถูกส่งตัวไปรักษาในโรงพยาบาลที่แม่มีประกันสังคมอยู่ โชคดีอยู่บ้างที่คุณหมอที่ฉันเคยทำงานด้วยนั้น ท่านทำงานที่โรงพยาบาลที่แม่เข้ารับการรักษาอยู่เช่นกัน</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">แปดเดือน แห่งความทรมานแบบแสนสาหัส ที่แม่บอกฉันถึง สิ่งเดียวที่ฝันและอยากจะให้ความฝันนั้นเป็นจริง นั่นคือ "การนอนหลับแบบสบายๆ ไม่ต้องรู้สึกเจ็บปวดเหมือนทุกคืน" แม่ขอเพียงแค่นั้นจริงๆ อาการหลังการให้การรักษาแบบคีโมนั้นเหมือนการตายทั้งเป็นในความรู้สึกของฉัน ฉันต้องเดินทางจากที่ทำงานเข้ากรุงเทพ เพื่อไปเยี่ยมแม่ และมีหลายหนที่แม่ลืมตามองฉัน และถามว่า "คุณเป็นใคร มาที่นี่ทำไม ต้องการอะไรจากฉัน ฉันไม่รู้จักคุณ ไม่เคยเห็นคุณมาก่อน" พอได้ยินแค่นั้นหัวเข่าฉันถึงกับทรุด ร้องไห้ออกมาแบบไม่อายใคร คุณหมอบอกว่านั่นคืออาการผลข้างเคียงจากการทำคีโม แม่จากไปอย่างสงบด้วยวัยเพียง 48 ปี สาเหตุที่เป็นมะเร็งในปอดนี้ เหตุหนึ่งคือ Secondhand Smoke ทั้งๆที่แม่เป็นคนไม่สูบบุหรี่ แต่ต้องมาตายด้วยโรคที่คนสูบบุหรี่ส่วนใหญ่เป็น</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">ในเวลานั้น ฉันรู้สึกกดดัน และยอมรับไม่ได้ว่าต้องมาเสียแม่ไป ความรู้สึกเดียวที่มีคือ "วันนี้ฉันสูญเสียผู้หญิงคนหนึ่งไป คนที่รักฉันมาตลอดทั้งชีวิต คนที่คอยปกป้องดูแลฉันมาตลอด คนที่ไม่เคยคิดที่จะทำร้ายฉัน"</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">วันนี้ ฉันขอจบเรียงความเรื่องนี้ บางทีถ้าในตอนที่ฉันอายุสิบขวบ ในวันแม่ของทุกปี ถ้าคุณครูให้เขียนเรียงความในหัวข้อเรื่องที่ว่า "ถ้าฉันรู้ว่าแม่จะจากฉันไปเร็วแบบนี้ ฉันจะทำอะไรให้แม่ได้บ้าง..." มันคงจะเป็นหัวข้อเรียงความที่ดีไม่น้อยเลยทีเดียว ....</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">วันนี้ฉันได้เห็นความรักมากมายหลายรูปแบบ</span></div>
</span><span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">ฉันได้เห็นคนหลายๆคนหมกมุ่นกับสิ่งที่จับต้องไม่ได้ในนามของ "ความรัก" ฉันได้เห็นหลายคนเสียน้ำตาเสียใจ เสียผู้เสียคน</span></div>
</span><span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">เพียงเพราะ "คนอื่นไม่รักตอบ"</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">ฉันไม่เข้าใจว่าคนใกล้ตัวแบบพ่อแม่</span></div>
</span><span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">ที่รักเรามาตั้งแต่เราลืมตาดูโลก...และรักแบบไม่มีเงื่อนไขนั้น</span></div>
</span><span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">เราทำอะไรตอบแทนแล้วบ้าง</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">ฉันไม่มีโอกาสแบบหลายๆคนในวันนี้ ที่จะทำอะไรให้แม่ไปมากกว่าที่ฉันเคยได้ทำไป โอกาสฉันนั้นมันช่างน้อยเสียเหลือเกิน</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">แต่ทุกวันนี้ฉันอยากบอกทุกคนว่า พวกคุณโชคดีมากในชีวิตที่ทุกวันนี้ คุณยังมีคนที่รักคุณหมดหัวใจ รอคุณอยู่ที่บ้าน</span></div>
</span><div style="text-align: left;">
<br /></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">เรียงความของฉันคงจะจบลงแต่เพียงเท่านี้</span></div>
</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">ขอขอบคุุณข้อมูลบทความจาก</span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;">http://www.oknation.net/blog/print.php?id=299958</span></div>
</div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-76642809628467382102011-07-22T00:24:00.000-07:002013-11-19T01:39:16.429-08:00ท่าหากพรุ่งนี้ไม่มี...แม่ ?<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<a href="http://richfanthailand.files.wordpress.com/2010/11/6601.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="http://richfanthailand.files.wordpress.com/2010/11/6601.jpg" style="cursor: pointer; float: left; height: 431px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 240px;" /></a><span style="font-weight: bold;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-weight: bold;">“หากพรุ่งนี้ไม่มี...แม่ ?”</span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
วันนี้ลูกๆหลายคนอาจจะกำลังอยู่กับพ่อ กับแม่ในครอบครัวที่แสนสุข ในอ้อมกอดที่อบอุ่นของแม่ ในการเลี้ยงดูเอาใจใส่เป็นอย่างดีจากแม่ อยากได้อะไรมีแม่คอยจัดหาให้ อยากกินอะไรมีแม่คอยหามาให้กิน อยากเที่ยวที่ไหนแม่ก็พาไปเที่ยว อยากเรียนอะไรแม่ก็ส่งเสียให้เรียน อยากทำอะไรแม่ก็คอยส่งเสริมสนับสนุนให้ทำอยู่ตลอดมา ลูกๆหลายคนได้รับความสุข สะดวก สบาย สมบูรณ์พูนสุขในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะเป็นด้านชีวิตความเป็นอยู่ที่สุขสบาย เงินทองที่ใช้จ่ายได้ตามใจปรารถนา พร้อมทั้งการศึกษาที่ดีในสถาบันที่มีชื่อเสียง ความสมบูรณ์ ความสุขสบายที่ลูกได้รับอย่างสุขเกษมเปรมปรีดทุกวันนี้ได้มาจากใคร........?</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
วันนี้ยังมีลูกๆหลายคนไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ในครอบครัวที่อบอุ่น ต้องกลายเป็นเด็กกำพร้า เป็นเด็กเร่ร่อน เป็นเด็กจรจัด นอนตามป้ายรถเมล์ เร่ขอทานเก็บเศษอาหารประทังชีวิตไปวันๆ ต้องทนทุกข์ทรมาน เดียวดายไร้ความอบอุ่นหว้าเหว่ห่อเหี่ยวในหัวใจขาดที่พึ่งพาอาศัยต้อง ตะเกียกตะกายต่อสู้ในโลกที่โหดร้ายมีแต่แก่งแย่งแข่งขัน ชิงดีชิงเด่น เล่นพรรคเล่นพวก คิดเอาแต่ประโยชน์ส่วนตัว เพื่อให้มีชีวิตอยู่ไปวันๆ</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
หากพรุ่งนี้ไม่มี.......แม่? โบราณว่า “ขาดพ่อเหมือนถ่อหัก ขาดแม่เหมือนแพแตก”</div>
<div style="text-align: left;">
ชีวิต ของลูกคงกระจัดกระจายไร้ทิศทาง ไร้อนาคต ไร้การศึกษา กลายเป็นเด็กมีปัญหา เป็นภาระของสังคม คงต้องทุกข์ทรมานอย่างหาประมาณมิได้ หากเปรียบชีวิตเหมือนการข้ามฝั่งในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวกราก เต็มไปด้วยอันตรายรอบด้าน ซึ่งต้องอาศัยแพและไม้ถ่อข้ามฝั่ง เพื่อไปสู่เป้าหมายอย่างปลอดภัย หากเปรียบไปก็เหมือนพ่อกับแม่ ถ่อเปรียบเสมือนพ่อ แพเปรียบเสมือนแม่ ถ้าถ่อหักก็ยังสามารถใช้มือหรือเท้าพายแทน แต่ก็ต้องทุลักทุเลพอควร มีโอกาสถึงฝั่ง 50-50 แต่หากแพต้องแตกหรืออับปางกลางแม่น้ำ โอกาสที่จะถึงฝั่งก็คงลางเลือนและริบหรี่เต็มประดา อาจต้องจมน้ำตาย หรือเป็นอาหารของสัตว์ร้ายได้</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
เปลวเทียนละลายแท่ง เพื่อเปล่งเสียงอันอำไพ</div>
<div style="text-align: left;">
ชีวิตมะลายไป เหลือสิ่งใดไว้ทดแทน</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
หาก เปรียบเทียนที่จุดขึ้นเหมือนกับชีวิตแม่ของเรา เทียนเล่มนี้มันส่องแสงให้มากเท่าใด ลำเทียนเองก็จะสั้นลง ๆ คล้ายดังชีวิตแม่ที่ให้ลูกมากแค่ไหน อายุของแม่ก็จะสั้นลง ๆ อายุที่ได้มาก็คือเวลาที่เสียไป ยิ่งลูกมีความเจริญรุ่งโรจน์มากขึ้นเท่าใด ชีวิตแม่ก็ยิ่งแก่ลงและหดหายลงไปเท่านั้น บางครั้งเทียนมันก็ลุกโชติช่วงชัชวาล บางครั้งก็ริบหรี่หือไม่ก็ดับ แล้วน้ำตาเทียนก็ไหลหยดย้อยเหมือนหยาดน้ำตาของผู้เป็นแม่ของเรา</div>
<div style="text-align: left;">
ในที่ สุดเทียนที่จุดขึ้นก็จะเหลือเพียงไส้ดำ ๆ วาระสุดท้ายของแม่เราก็จะเป็นอย่างนี้ แม่จะเหลือเพียงกระดูกที่เป็นเถ้าถ่าน ให้ลูกน้อยไปรับที่เชิงตะกอน</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
หากพรุ่งนี้ไม่มี...แม่ ?</div>
<div style="text-align: left;">
แม่ ผู้ให้ทุกสิ่งทุกอย่างแก่ลูก แม่ผู้ยอมอด เพื่อให้ลูกอิ่ม แม่ผู้ที่ยอมทุกข์เพื่อให้ลูกสุข แม่ผู้ที่ยอมลำบากเพื่อให้ลูกสบาย แม่ผู้ที่ยอมตายเพื่อให้ลูกมีชีวิตอยู่</div>
<div style="text-align: left;">
แม่ผู้ที่รักเป็นห่วงเป็นใยและ เฝ้าถามลูกอยู่เสมอ เหนื่อยไหมลูก? หิวไหมลูก? ลูกอยากทานอะไร? ลูกอยากได้อะไรบอกแม่มา...แม่จัดให้? แล้วลูกละ เคยถามแม่บ้างหรือเปล่า?</div>
<div style="text-align: left;">
ลูก บางคน ยามแม่มีชีวิตอยู่ ไม่เคยเลยที่จะรักษาน้ำใจท่าน ไม่เคยเลยที่จะเลี้ยงดูใจท่าน ทำให้ท่านสบายอกสบายใจ ท่านได้เรามาเป็นลูกรู้ไหมท่านดีใจมากขนาดไหน?</div>
<div style="text-align: left;">
ลูกวัวลูกควายซึ่งเป็น สัตว์เดรัจฉาน มีคุณธรรมน้อย เมื่อโตขึ้นเลิกกินนมแม่ เด่นเล่นไปมาเอาลำตัวถูไถคลอเคลียแม่มันเล่น แล้วก็เดินจากไป เราอาจสรุปว่า ลูกวัวตัวนั้นไม่ดี ไม่มีความกตัญญู สู้ลูกคนไม่ได้</div>
<div style="text-align: left;">
แต่ร้อยทั้งร้อย ของเจ้าสัตว์เดรัจฉานตัวนี้เมื่อมันโตขึ้นและทิ้งแม่ไป มันจะไม่เถียงแม่ ไม่ตวาดแม่ ไม่ตีแม่ ไม่กระทืบเท้าใส่แม่ และที่สำคัญมันจะไม่ขยี้หัวใจแม่ของมัน.....</div>
<div style="text-align: left;">
แต่ลูกคนบางคนกลับมีแต่คอย สร้างความทุกข์ใจให้แก่ท่าน มีแม่หลายคนที่ระทมขมขื่นเสียใจเพราะลูก ต้องแอบร้องให้ประจำ ถึงแม้แม่จะได้รับความทุกข์ทรมานจากลูกเพียงใด แม่ก็ยังรัก แม้บางครั้งมีใครบอกว่า ลูกของแม่ชั่ว ลูกของแม่เลว แม่ก็จะไม่เชื่อ ลูกของฉันไม่เป็นอย่างนั้น ลูกของฉันเป็นคนดี ดีชั่วก็ลูก ผิดถูกก็เลือด จะเฉือนจะเชือดได้อย่างไรกัน</div>
<div style="text-align: left;">
บางคนเอาแต่สนุก เชื่อเพื่อนมากกว่าเชื่อแม่ รักแฟนมากกว่ารักแม่ เคารพเมียมากกว่าเคารพแม่ เลี้ยงเพื่อนฝูงมากกว่าเลี้ยงแม่ โทรหาแฟนมากกว่าโทรหาแม่ คุยกับแฟนทั้งวันทั้งคืน แต่คุยกับแม่แป๊บเดียวตอนขอตังค์ แม่หลายคนช่างโชคร้ายนักเลี้ยงลูกมาตั้งหลายคน แต่ลูกเหล่านั้นไม่สารถที่จะเลี้ยงพ่อแม่ได้เลย ปล่อยให้แม่ไปอยู่ตามบ้านพักคนชรา สถานสงเคราะห์ผู้สูงอายุ ทิ้งไว้ตามวัดบ้าง ปล่อยแม่ไว้กับหมากับแมว ไม่เคยดูแลไม่เคยสนใจ ขนมซักชิ้นหนึ่ง น้ำสักแก้วหนึ่ง เงินสักบาทไม่เคยเลย ที่จะให้แม่ มีแต่จะเอา ทรัพย์สิน มรดก เงินประกัน บางคนถึงขนาดแช่งให้แม่ตายเร็วๆเพื่อตัวเองจะได้มรดก</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
หากพรุ่งนี้ไม่มี..แม่ ?</div>
<div style="text-align: left;">
ถ้า เย็นนี้คุณแม่ตายไปคุณแม่จะได้อะไรจะได้เพียงแต่ข้าวต้มถ้วยเดียวและน้ำ เปล่าครึ่งแก้ว ใส่ถาดเอาไปวางไว้ข้างโลงศพเท่านั้นหรือ แล้วลูกชายลูกหญิงผู้โง่เขลาก็จะไปเคาะข้างโลง</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
พร้อมกับพูดว่า</div>
<div style="text-align: left;">
“แม่จ๋าลุกขึ้นมากินข้าวเถอะ</div>
<div style="text-align: left;">
แม่จ๋าลุกขึ้นมากินน้ำเถอะ</div>
<div style="text-align: left;">
แม่จ๋าพระมาแล้วฟังสวดนะแม่นะ”</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
แต่ในขณะที่แม่มีชีวิตอยู่ เราจะได้ยินแต่คำว่า</div>
<div style="text-align: left;">
“ลูกจ๋าลูกหิวหรือเปล่า ?</div>
<div style="text-align: left;">
ลูกต้องการอะไรหรือเปล่า?</div>
<div style="text-align: left;">
ลูกจ๋าลูกไม่สบายหรือเปล่า?”</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
จะ มีลูกซักกี่คนที่จะถามแม่เช่นนั้น หรือจะรอให้แม่ตายไปซะก่อนแล้วค่อยถามอย่างนั้นหรือ เรารักสิ่งใด เราจะถนอมสิ่งนั้น รักษาสิ่งนั้น แล้วมันจะอยู่กับเรานาน ถ้าเรารักแม่ ต้องถนอมน้ำใจท่าน รักษาใจท่าน ถามท่านต้องการอะไร? ท่านอยากไปไหน? ท่านอยากทานอะไร? ท่านเจ็บตรงไหนปวดที่ใด? ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ไม่เคยสนใจท่านเลย แต่พอคุณแม่ตายลงนำร่างที่ไร้วิญญาณของแม่ไปใส่โลงทองอย่างดี เอาไปไว้วัดแล้วนิมนต์พระมาสวด 7 วัน 7 คืน หวังว่าดวงวิญญาณของแม่จะไปสู่สุขคติโลกสวรรค์ นี่หรือคือสิ่งที่เรามอบให้แม่</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
จัดห้องนอนให้แม่ ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่แม้ครั้งเดียว ยังดีกว่าจัดงานศพใหญ่โตเมื่อแม่สิ้นชีวิต</div>
<div style="text-align: left;">
มอบดอกไม้สักดอกให้แม่ ตอนมีชีวิตอยู่ มีค่ากว่าพวงหรีดหลายร้อยพวงที่ประดับข้างโลงศพแม่</div>
<div style="text-align: left;">
หาน้ำเย็นๆให้แม่ดื่ม ทำอาหารดีๆให้แม่กิน มีค่ากว่าจัดอาหารอันประณีตไปวางข้างโลงศพท่าน</div>
<div style="text-align: left;">
โทรศัพท์หรือจดหมาย ไปถามไถ่ท่านบ้าง ดีกว่าจัดงานบุญใหญ่โตอุทิศให้ท่าน</div>
<div style="text-align: left;">
ทำความดีมีความกตัญญูต่อแม่ ขณะมีชีวิตอยู่ ประเสริฐกว่าการสำนึกบุญคุณได้เมื่อท่านตายจากแล้ว</div>
<div style="text-align: left;">
หาก พรุ่งนี้ไม่มี......แม่ ใครจะมาดูแลเรา มาสนใจรักเรา มาเป็นห่วงเป็นใยเราเท่ากับคุณพ่อคุณแม่ ไม่มีอีกแล้วในโลกนี้ รักใดไหนเล่าเท่าแม่รัก เป็นรักที่บริสุทธิ์ใจ เป็นรักที่ยิ่งใหญ่ เป็นรักที่แท้จริง</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
อันรักใดไหนเล่าเท่ารักลูก จิตพันผูกสายเลือดสืบเชื่อสาย</div>
<div style="text-align: left;">
เป็นความรักบริสุทธิ์ดุจใจกาย เป็นเครื่องหมายประจักษ์รักซื่อตรง</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
อ่าน บทความนี้จบแล้วเย็นนี้ไปกราบตักท่าน ไปดูดวงตาท่านสิว่าท่านมีความสุขหรือมีความทุกข์ ไม่ ต้องอายในการทำความดี มีอะไรช่วยท่านได้ช่วยเลยอย่านิ่งดูดาย ถ้าวันนี้ไม่แสดงความกตัญญูต่อท่าน อาจจะไม่มีโอกาส ตอนที่แม่มีชีวิตอยู่ แล้วจะไปอ้อนวอนตอนที่แม่มีแต่ร่างซึ่งไร้วิญญาณแล้วคงไม่มีความหมาย น้ำเย็นๆสักแก้วเอาไปให้ท่านดื่ม เสื้อผ้าดีๆสักชุด เป็นลูกที่ดีสักคน สามารถต่อชีวิตแม่ได้เป็นปี ๆ อย่าเอาไปให้ท่านดื่มตอนที่ท่านไม่มีชีวิตแล้ว มันไม่มีประโยชน์อะไร</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
ให้ของขวัญแก่แม่นับแต่นี้ ด้วยทำดีต่อพ่อแม่ตอนแก่เฒ่า</div>
<div style="text-align: left;">
ให้ท่านได้ประจักษ์รักของเรา ดีกว่าเฝ้าทำบุญให้เมื่อวายชนม์</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
อย่า ให้ความสำคัญกับแม่ผู้มีพระคุณเฉพาะในวันแม่ 12 สิงหาคม เท่านั้น แต่จงทำทุกวันให้เป็นวันแม่ เหมือนกับความรักที่แม่มีให้ลูกทุกๆวันตั้งเกิดจนตาย หมั่นดูแลรักษาจิตใจของท่านให้ดี เพราะเราสามารถมีแม่ได้เพียงคนเดียวเท่านั้นในโลกนี้</div>
<div style="text-align: left;">
อย่าปล่อยให้หญิง แก่ๆ คนหนึ่งที่รักเรามากที่สุดในโลก ต้องอยู่ในความโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาที่โหดร้าย ต้องตรมใจตายเพราะลูกๆที่เธอรักแต่ไม่รักเธอ..................หากพรุ่งนี้ ไม่มี...........แม่?</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
ขอบูชาและเทิดทูนพระคุณแม่ของแผ่นดิน ขออุทิศความดีจากบทความนี้ให้แด่คุณแม่ทุกๆคน</div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
By: พระมหาประดิษฐ์ จิตฺตสํวโร </div>
</div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-49893047278913141362011-07-22T00:20:00.000-07:002013-11-19T01:39:42.131-08:00รักแท้ คือ ของแม่เรา<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2NtzVChN57M0okQLtHHURTbfgbFRWM7faMS61tMmxJ-H3BxEfRnf7NfskcMMO6fsckpzxba_J1jIQWRG7fVBLPZIC9qMrhtz97zbsA9yVhpwT7hmHMp48xVEDKUNxMsrKsOq7carSlok/s400/BeautifulTurquoise.JPG" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2NtzVChN57M0okQLtHHURTbfgbFRWM7faMS61tMmxJ-H3BxEfRnf7NfskcMMO6fsckpzxba_J1jIQWRG7fVBLPZIC9qMrhtz97zbsA9yVhpwT7hmHMp48xVEDKUNxMsrKsOq7carSlok/s400/BeautifulTurquoise.JPG" style="cursor: pointer; display: block; height: 244px; margin: 0px auto 10px; text-align: center; width: 311px;" /></a><br />
<b>รักแท้ ของแม่เรา</b><br />
<br />
แม่ แม่ แม่ คำนี้มีความหมาย <br />
มีพระคุณมากมาย . . . หลายสถาน <br />
แม่เป็นได้ . . . หลายสิ่งหลายประการ <br />
เป็นธนาคาร . . . เป็นพระพรหม . . . เป็นร่มไทร<br />
<br />
เป็นผู้ให้ . . . กำเนิด . . . เกิดลูกรัก <br />
เป็นผู้ให้ . . . ที่พักพิงอาศัย <br />
เป็นผู้ให้ความอบอุ่น . . . ทั้งกายใจ <br />
เป็นผู้ให้ . . . อะไร . . . อะไร . . . ตั้งมากมาย <br />
<br />
ลูกเจ็บไข้ . . . แม่ก็ให้การรักษา <br />
ลูกโตมา . . . แม่ก็ส่งเรียนหนังสือ <br />
ลูกต้องการ . . . ตำราแม่หาซื้อ <br />
ลูกปรึกษา . . . หารือ . . . แม่ยินดี <br />
<br />
ลูกคนใดกระทำ . . . กรรมแก่แม่ <br />
ลูกเลวแท้ . . . ชั่วช้า . . . สิ้นราศี <br />
ลูกด่าแม่ . . . ลูกตีแม่ . . . ลูกกาลี <br />
ลูกไม่ดี . . . ทำแม่ช้ำ . . . น้ำตานอง <br />
<br />
น้ำตาแม่ . . . รินไหล . . . เมื่อลูกร้าย <br />
น้ำตาแม่ . . . เป็นสาย . . . เมื่อลูกหมิ่น <br />
น้ำตาแม่ . . . หลั่งลง . . . รดแผ่นดิน <br />
เมื่อได้ยิน . . . ลูกเสเพล . . . เนรคุณ</div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-84905524703272075182011-07-22T00:15:00.000-07:002013-11-19T01:40:05.225-08:00คำสอนของแม่<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-cH6Lh4qTypI/TcD4SE-9PoI/AAAAAAAAAQo/BDpq6iqJNGs/s1600/Mother%2527s+Day+Clip+Art%252C+To+Mom%252C+With+Love%252C+Craig+W.+Clough%252C+Rock+Island%252C+IL+-+Quad+Cities+Deck+Cleaning+and+Staining.gif" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-cH6Lh4qTypI/TcD4SE-9PoI/AAAAAAAAAQo/BDpq6iqJNGs/s1600/Mother%2527s+Day+Clip+Art%252C+To+Mom%252C+With+Love%252C+Craig+W.+Clough%252C+Rock+Island%252C+IL+-+Quad+Cities+Deck+Cleaning+and+Staining.gif" style="cursor: pointer; float: left; height: 300px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 214px;" /></a><b>คำสอนของแม่</b><br />
<br />
แม่คงสอนให้ลูกฉลาดไม่ได้<br />
ลูกต้องเรียนรู้และฉลาดด้วยไหวพริบ และกึ๋นของลูกเอง<br />
แม่อยากให้ลูกคิดและมองโลกในแง่ดี<br />
อย่าคิดว่าใต้ฟ้านี้มีแต่เรื่องทำไม่ได้ เป็นไม่ได้<br />
หัดคิดให้เป็นบวกไว้แหละดี<br />
<br />
แม่อยากให้ลูกหัดฝัน<br />
เมื่อไรลูกฝันเป็น ไม่ว่าจะเป็นใฝ่ฝัน<br />
หรือความฝัน ลูกจะรู้ว่าโลกนี้มันน่าอยู่เพียงไหน<br />
แม่อยากให้ลูกพูดแต่เรื่องดี พูดแต่เรื่องสวยงาม<br />
จงเป็นคนสุดท้ายที่ให้ร้ายคนอื่น และจงเป็นคนแรก<br />
ที่ให้กำลังใจ และชื่นชม<br />
<br />
แม่อยากให้ลูกทำเรื่องแปลกๆ<br />
ลูกไม่จำเป็นต้องเดินตามชีวิตประจำวันของใคร<br />
อย่าเก็บความคิดแปลก เพียงเพราะเห็นว่ามันไม่เหมือนใคร<br />
<br />
แม่อยากสอนให้ลูกกล้าแดด กล้าฝน<br />
เพราะภายใต้ไออุ่นของดวงอาทิตย์ ลูกจะได้รับวิตามินดี<br />
และภายใต้ฟ้าที่มีฝน มันจะทำให้ลูกร้องไห้โดยไม่มีใครเห็นน้ำตา<br />
<br />
แม่อยากสอนให้ลูกออกกำลังกายทุกวัน<br />
อย่างน้อยคนเราก็ต้องเคลื่อนไหวทะมัดทะแมง<br />
ลูกได้ออกแรงเสียบ้าง ลูกจะแข็งแกร่งไม่อ่อนแอ<br />
แม่อยากให้ลูกยิ้ม และอยู่กับโลกด้วยความรัก<br />
ยิ้มอาจจะไม่ชนะทุกสิ่ง ยิ้มมากๆ อาจจะดูเหมือนคนบ้า<br />
แต่มันก็ดีกว่าหน้าบึ้งหน้างอเป็นไหนๆ<br />
<br />
แม่อยากสอนให้ลูกรู้จักอดทน<br />
ลูกต้องเรียนรู้ว่าลูกไม่มีทางได้ทุกๆ อย่างที่ลูกหวังไว้<br />
อดทนและอย่าได้เสียกำลังใจ อย่าท้อและขอให้เริ่มใหม่อย่างมีพลัง<br />
<br />
แม่อยากสอนให้ลูกเขย่งขาขึ้นให้สูง<br />
ไม่มีอะไรที่สูงไปกว่าสองมือเราจะเอื้อมคว้า<br />
เพียงแค่ว่าเรายืนยันที่จะไม่ยืนอยู่กับที่<br />
แม่อยากสอนให้เจ้ามีความสุข แต่อย่าลืมทุกข์ด้วยล่ะลูก<br />
คนที่ไม่เคยมีความทุกข์ เขาสุขจริงๆ ไม่เป็นหรอกเจ้าเอย<br />
ไอคิวมันติดมาแต่บนฟ้าลูกจ๋า ไม่ฉลาดก็มีความสุขได้ไม่ต้องห่วง<br />
อย่าน้อยใจถ้าตามใครเขาไม่ทัน อย่าเสียขวัญถ้าเราช้ากว่าใครๆ<br />
อีคิวมันต้องหาเองบนโลกนี้ลูกเอ๋ย ไม่ฉลาดก็น่ารักและมีความสุขได้<br />
<br />
"อย่ากลัวที่จะเปลี่ยนแปลงปรับปรุง ลูกมีกำลังใจเป็นถุงจากแม่ ไม่ต้องกลัว"</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-50182564488899621752011-07-21T23:58:00.000-07:002013-11-19T01:40:40.019-08:00บทความพิเศษเนื่องใน “วันแม่”(หนังสือสกุลไทย)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: arial; font-size: 100%;"><a href="http://2.bp.blogspot.com/-LCetvjQFV_8/TcD3R-nq5lI/AAAAAAAAAQM/6gyzAHPZhCQ/s1600/Mother%2527s+Day+Clip+Art%252C+4%252C+Craig+W.+Clough%252C+Rock+Island%252C+IL+-+Quad+Cities+Handyman.gif" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-LCetvjQFV_8/TcD3R-nq5lI/AAAAAAAAAQM/6gyzAHPZhCQ/s1600/Mother%2527s+Day+Clip+Art%252C+4%252C+Craig+W.+Clough%252C+Rock+Island%252C+IL+-+Quad+Cities+Handyman.gif" style="cursor: pointer; float: left; height: 302px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 224px;" /></a></span><span lang="TH" style="color: navy; font-family: arial; font-size: 100%;">เรื่องที่จะเล่านี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดกับตัวผมเอง</span><br />
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: navy; font-size: 100%;">ส่วนดีของเรื่องนี้ก็คือ เมื่ออ่านจบแล้วจะทำให้คนรักและคิดถึงแม่มากขึ้น</span></div>
<span style="font-size: 100%;"><div style="text-align: left;">
<span style="color: navy; font-size: 100%;">ส่วนไม่ดีก็คือ ไม่อยากให้เหตุการณ์เช่นนี้หรือเรื่องนี้เกิดกับใครๆ อีกเลย</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span lang="TH" style="color: navy; font-size: 100%;">มาฟังเรื่องนี้กันดีกว่า</span><span style="color: navy; font-size: 100%;">...</span></div>
</span><br />
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"> </span> </div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">เมื่อ ๒๐ กว่าปีมาแล้ว ช่วงที่ผมกำลังศึกษาวิชากุมารเวชศาสตร์อยู่ที่คลีฟแลนด์ สหรัฐอเมริกา (ผมเรียนกุมารเวชศาสตร์จบแล้วจึงหันมาสนใจเรียนจิตเวชศาสตร์ต่อไปอีกที่นิวยอร์ก)</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ในช่วงนั้นผมทำงานดูแลรักษาคนไข้ไปด้วย และเรียนจากอาจารย์แพทย์ในโรงพยาบาลไปด้วย</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ทางโรงพยาบาลมีที่พักให้ฟรีและสุขสบายมาก แถมมีอาหารให้กินอีก ๓ มื้อ (ฟรี) แรกๆ ก็อร่อยดี ต่อๆ ไปก็ชักไม่ค่อยอร่อย ต้องหาเรื่องออกไปกินข้าวข้างนอกกันบ่อยๆ รวมทั้งจ่ายเงินเดือนให้อีกทุกเดือนด้วย</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">คืนหนึ่ง มีอาจารย์คนหนึ่งอยากเลี้ยงอาหารจีนลูกศิษย์ อาจารย์จึงชวนลูกศิษย์หลายๆ คนไปกินข้าวร้านจีนกันที่ภัตตาคารจีนในย่านตัวเมือง พวกหมอทุกคนมีรถส่วนตัวกันทั้งนั้น จึงต่างขับรถไปกันเอง หาที่จอดกันเอาเอง ผมจอดรถในบริเวณที่จอดรถกลางแจ้งแบบไม่เสียเงิน ลานจอดรถมีไฟฟ้าสว่างไสว แลดูปลอดภัย</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">เมื่อกินอาหารเสร็จต่างคนก็ต่างแยกย้ายกันกลับที่พัก</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมเดินมาที่จอดรถคนเดียว ยังไม่ดึกนักหรอก ประมาณ ๓ ทุ่มเศษๆ ไฟฟ้าก็สว่างไสว เมื่อเดินมาถึงรถ ขณะกำลังไขกุญแจประตูรถ ก็มีวัยรุ่นชายท่าทางเหมือนลูกครึ่งนิโกรปนอเมริกาได้ ๓ คน ปรี่เข้ามาชิดตัว พร้อมทั้งยกปืนขึ้นจี้ที่ศีรษะผม และบอกให้ผมเปิดประตูรถเพื่อจะเข้าไปนั่ง</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมตกใจกลัวสุดขีด คิดว่าเขาจะจี้เอารถยนต์ไป ตอนนั้นไม่เสียดายรถยนต์หรอก อยากเอาไปก็เอาไป ขอให้ตัวเองมีชีวิตรอดก็พอแล้ว</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">แต่ปรากฏว่าเขายังไม่ขโมยรถไปทีเดียว กลับบอกให้ผมนั่งคู่ไปกับคนขับ วัยรุ่นคนแรกนั่งในตำแหน่งคนขับ และอีก ๒ คนนั่งเบาะหลัง คนที่ถือปืนก็นั่งเบาะหลังตรงตำแหน่งข้างหลังผมพอดี พร้อมทั้งเอาปืนจี้ศีรษะผมเอาไว้ตลอดเวลา</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">เขาเริ่มสตาร์ทรถ เปิดเพลงวัยรุ่นตามสมัยนิยมเสียงดังลั่น เขาขับรถออกจากลานจอดรถด้วยความเร็วสูงมากไปตามถนนต่างๆ ที่ผมไม่รู้จัก</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมตกใจมือเท้าเย็น คิดอะไรไม่ออก เห็นวัยรุ่นสูบบุหรี่กันทุกคน ก็เลยทำใจดีสู้เสือขอบุหรี่เขาสูบมวนหนึ่งซึ่งเขาก็ส่งให้</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมอัดบุหรี่อย่างแรงหลายทีจนรู้สึกมึนศีรษะ ปกติก็ไม่ได้สูบจริงหรอก นอกจากสูบเล่นๆ แต่วันนั้นรู้สึกว่าอยากสูบบุหรี่ชนิดอัดได้ </span>“<span lang="TH">มัน</span>” <span lang="TH">มาก</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">หลังจากนั้นก็เริ่มพูดคุยกับเขา บอกเขาไปว่าถ้าเขาจะเอารถไปก็เอาไปเถิด แต่อย่าทำร้ายผมเลย อยากได้เงินก็จะให้ พร้อมกับเปิดกระเป๋าเงินหยิบเงินทั้งหมดให้เขา ขอไว้แต่บัตรเครดิตต่างๆ เขาก็รับเงินไป ไม่พูดจาอะไร บางคนก็ตะโกนร้องเพลงเสียงดังแข่งกับเพลงในรถ</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมก็พยายามตะเบ็งเสียงเพื่อจะคุยกับเขาโดยนึกถึงว่าจะพยายามต่อรองเอาชีวิตรอดให้ได้</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมลองหยั่งเชิงถามเขาว่า พวกเขาเป็นวัยรุ่นท่าทางดี (ความจริงท่าทางไม่ดีหรอก ผมแกล้งชมไปอย่างนั้นเอง) เขาน่าจะมีแฟน น่าจะไปอยู่กับแฟนในช่วงหัวค่ำอย่างนั้น</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">คนหนึ่งตะเบ็งตอบกลับมาว่า เขาไม่สนใจหรอก แฟนไม่สำคัญ แล้วก็ระเบิดเสียงหัวเราะแบบหยันๆ</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมลองถามเขาถึงพ่อของเขาว่า เขามีพ่อไหม เขารักพ่อของเขาไหม พ่อรักเขาไหม</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">คราวนี้ได้ผลทันทีครับ คนขับหรี่เสียงวิทยุลงทันที ตะโกนตอบเสียงดังฟังชัด เป็นคำด่าพ่อชนิดหยาบๆ และบอกว่าเขาไม่รักพ่อ และพ่อก็ไม่มีความสำคัญสำหรับเขาเลย</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมรีบถามแบบชวนคุยต่อทันทีว่า แล้ว </span>“<span lang="TH">แม่</span>” <span lang="TH">เล่า เขารักแม่ของเขาไหม</span>? <span lang="TH">แม่รักเขาไหม</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ทั้ง ๓ คนตอบแบบประสานเสียงพร้อมๆ กันว่า รักซิ เขารักแม่แน่ๆ และแม่ก็รักพวกเขาด้วย</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมเริ่มมีกำลังใจที่จะคุยต่อ ได้บอกเขาไปว่าผมก็มีแม่ รักแม่ และแม่ก็รักผม แบบเดียวกับที่เขารักแม่ และแม่ก็รักเขานั่นแหละ แต่แม่ของผมอยู่ไกลมาก อยู่เมืองไทย ผมเป็นนักศึกษามาเรียนที่นั่น เมื่อเรียนจบแล้วก็จะกลับบ้าน ไม่อยู่หรอกอเมริกา เพราะคิดถึงแม่ แม่ก็คิดถึงผม อยากให้ผมกลับบ้านเมื่อเรียนจบ นี่ถ้าแม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม หรือเกิดอันตรายกับชีวิตผม แม่คงจะตกใจ เสียใจ และเป็นทุกข์มาก อาจถึงช็อกก็ได้ ผมขอให้เขาเห็นใจแม่ที่จะทุกข์มากถ้าอะไรเกิดกับผม</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ทั้ง ๓ คนนั่งนิ่งสักครู่ คนขับหันไปพยักหน้ากับคนที่ถือปืนจี้ผมอยู่ ผมได้ยินเสียงกริ๊กๆ คงจะปลดลูกกระสุน คนนั่งข้างหลังส่งปืนให้ผมและบอกว่า</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>“<span lang="TH">ถือปืนไว้ซิ ตอนนี้เขาไม่จำเป็นต้องใช้ปืนจี้ผมแล้ว จากนี้ไปเราเป็นเพื่อนกันได้แล้ว เพราะเรามีบางอย่างเหมือนกัน คือเรารักแม่ และแม่ก็รักเราเหมือนกัน</span>” <span lang="TH">เขาพูดพร้อมทั้งหัวเราะ</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมบอกว่า ถ้าจะเป็นเพื่อนกันก็ไม่ต้องถือปืนหรอก เก็บไว้เถิด (ผมคิดว่าปืนไม่มีลูก แล้วเขาจึงส่งให้เป็นการลองใจ) วัยรุ่นอีกคนหนึ่งกล่าวชวนขึ้นว่ามาฉลองมิตรภาพกันเถิด มากินเบียร์กันดีกว่า ดีไหม</span>? </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมก็ตอบว่าตามใจซิ ผมก็อยากดื่มเหมือนกัน</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">เขาจอดรถและคนหนึ่งก็ลงไปซื้อเบียร์มาหลายกระป๋องโดยใช้เงินที่ผมหยิบให้ตอนแรก</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">เขาขับรถช้าลง ดื่มเบียร์ไป ฟังเพลงไป ตอนนั้นเริ่มดึกแล้ว ผมจึงตีขลุมเตือนเขาว่า พรุ่งนี้เช้าผมต้องตื่นไปเรียนแต่เช้า อยากให้เขาไปส่งที่ไหนสักแห่ง และปล่อยผมกลับพร้อมรถเถิด (เขาไม่เคยบอกว่าเขาจะคืนรถหรือปล่อยผมกลับเลยในระหว่างขับรถไปด้วยกัน ผมจึงตีขลุมกล่าวเอาเอง)</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">เขาขับรถไปอีกสักพักหนึ่งแล้วก็จอดรถ ทั้ง ๓ คนลงจากรถ และบอกอำลาผมตรงนั้น</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมรีบมานั่งที่คนขับแล้วขับรถออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว หลงทางอีกพอสมควร แต่หัวใจเต้นเร็วไม่เป็นส่ำ ทั้งกลัว ทั้งดีใจที่รอดตาย ปลอดภัย และได้รถคืน กว่าจะกลับถึงที่พักคืนนั้นก็เกือบเช้า สมองเครียดมาก ร่างกายก็เหนื่อยมาก</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">รุ่งเช้าเล่าให้เพื่อนบางคนฟัง เขาบอกว่าเคยมีหมอบางคนถูกจี้ชิงรถแบบนี้ก่อนหน้าผมไม่นาน แต่หมอวิ่งหนีเลยถูกยิง ต้องผ่าตัดด่วน แทบเสียชีวิต</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">หลังจากนั้นผมไม่อยากไปจอดรถกลางคืนในที่จอดรถสาธารณะอีกเลย ถ้าจะจอดรถหรือจะขึ้นรถก็จะดูให้ปลอดคนและปลอดภัย</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ที่ผมรอดตาย ปลอดภัยทั้งชีวิตและทรัพย์สินตรงนั้นก็ด้วยคำว่า </span>“<span lang="TH">แม่</span>” <span lang="TH">นี่เอง ซึ่งผมถือว่าเป็นปาฏิหาริย์สำหรับชีวิตผม</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">แม้วัยรุ่น ๓ คนนั้น จะเป็นอันธพาลชอบขโมยรถ แต่เขาก็ยังรักแม่ และแม่ก็รักเขา เมื่อผมพูดถึงคำว่า </span>“<span lang="TH">แม่</span>” <span lang="TH">ขึ้นมา และบอกว่ารักแม่มาก แม่ก็รักผม เหมือนพวกเขา ทำให้เขาเกิดความรู้สึกเป็นพวก</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">เหมือนคนที่ชอบของคล้ายๆ กัน หรือรักงานอดิเรกคล้ายๆ กัน หรือมีความศรัทธาในสิ่งเดียวกัน ทำให้เขาเปิดใจรักผมได้ใกล้ชิดพวกเขา และไม่อยากทำร้าย</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมเคยเล่าให้เพื่อนฟังตอนหลังๆ ที่กลับเมืองไทยแล้ว เพื่อนบอกว่า ก็ผมเป็นจิตแพทย์ จึงรู้วิธีผูกมิตรกับพวกเขาได้</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">แต่ความจริงไม่ใช่เลย ตอนนั้นผมยังไม่ได้เรียนจิตเวชศาสตร์ ที่พูดหรือทำไปก็เป็นด้วยความพยายามช่วยตัวเองให้รอดชีวิตโดยอัตโนมัติ</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">หลังจากจบกุมารเวชศาสตร์ แล้วผมมาเรียนจิตเวชศาสตร์ต่อ จึงได้รู้ว่าแม่มีความสำคัญต่อจิตใจของลูกๆ ทุกคนมาก เป็นผู้ที่จะให้ความรักพื้นฐานแก่ลูก (</span>Basic Love<span lang="TH">) ซึ่งจะทำให้ลูกรู้สึกอบอุ่นใจและจะให้ความรักผู้อื่นได้ต่อไป</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ถ้าลูกคนใดขาดความรักพื้นฐาน ก็จะรักคนอื่นๆ ยาก แต่จะโหยหาอยากให้คนอื่นมารักเขา ทำให้มีลักษณะใจน้อย แสนงอน หรือระแวงผู้คนต่อไป</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ในทางจิตเวชศาสตร์ถือว่า แม่เป็นบุคคลที่สำคัญที่สุดในชีวิตของลูก สำคัญยิ่งกว่าพ่อเสียอีก</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">แม่อุ้มท้องลูกมา ๙ เดือน แม่รู้ดีว่าความรักที่มีต่อลูกเป็นอย่างไร จึงมีคำว่าสัญชาตญาณของความเป็นแม่ที่จะปกป้อง รัก หวงแหนลูกแบบปราศจากเงื่อนไข</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ส่วนพ่อนั้นไม่เคยอุ้มท้อง จึงไม่มีคำว่าสัญชาตญาณของความเป็นพ่อ แต่พ่อจะมีความรักอีกแบบหนึ่งที่แตกแต่งจากแม่ คือเป็นความรักที่มีเงื่อนไข ซึ่งสำคัญกับลูกตรงที่จะช่วยสร้างวินัยในตัวลูกได้ดีมาก</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมไม่เคยเล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังเลย จวบจนกลับเมืองไทยมาได้หลายปีจึงเล่าให้ฟัง แม่ก็มองหน้าผมยิ้มๆ และพยักหน้า พูดว่า รักษาตัวรอดมาได้ก็ดีแล้วนะลูก</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ในขณะนี้แม้ว่าแม่จะจากไปแล้ว แต่ผมก็ยังนึกถึงคำว่าแม่เสมอ</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>“<span lang="TH">แม่</span>” <span lang="TH">เป็นคำที่มีความศักดิ์สิทธิ์และมีปาฏิหาริย์กับชีวิตผมดังที่เล่ามาแล้ว</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">และคำว่า </span>“<span lang="TH">รักแม่</span>” <span lang="TH">เป็นคำคาถาที่เป็นมงคลแก่ชีวิตผม ที่ทำให้ผมได้รับมิตรภาพแม้จากคนร้าย และทำให้ผมอยากทำกิจกรรมที่ดีๆ ในชีวิตสืบต่อไป เพราะอยากให้แม่ภูมิใจตลอดไป</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">แต่ทั้งนี้ก็ไม่ได้ลืมคำว่า </span>“<span lang="TH">พ่อ</span>” <span lang="TH">และ </span>“<span lang="TH">รักพ่อ</span>” <span lang="TH">ซึ่งเป็นคำที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อชีวิตผมเช่นกัน</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">ผมชอบคำกล่าวนี้มากคือ </span>“<span lang="TH">การทำให้ลูกนกฟักตัวออกจากไข่นั้น ไม่สำคัญเท่ากับการทำให้นกบินได้แข็งแรงตลอดไปหรอก</span>” </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH">แม่มีส่วนทำให้ชีวิตลูกๆ มีความสามารถในการช่วยตัวเอง ช่วยสังคม ให้เข้มแข็งและแข็งแรงได้ตลอดไป เหมือนนกที่ออกจากไข่แล้วสามารถบินได้แข็งแรงตลอดไป</span> </span></div>
<div style="font-family: arial; text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoPlainText" style="font-family: arial; text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="mso-tab-count: 1;"> </span><span lang="TH" style="color: maroon;">แม่ขอเขียนบทความนี้เพื่อบูชาพระคุณแม่ในวาระ </span><span style="color: maroon;">“<span lang="TH">วันแม่</span>” <span lang="TH">ครับ</span></span></span></div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-5316163936965938882011-07-21T23:50:00.000-07:002014-08-08T17:24:40.371-07:00เรียงความเรื่องแม่ของฉัน โดย ด.ญ. ญาณนันท์ ปัญญา<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil31vJrG-qdywi3dPclc5JqMefI2MBmA18hQwSx2CdIu8mW7wVQZhAofOJfqWpe3YWgztALFrQExmkjckmCTDWVIocqwO-8LGOnaNayNe-Pxklxj-KSO4hFIg6gmbdT8iOHUSLQxKYLA-Y/s400/imagesCAWWOZDJ.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil31vJrG-qdywi3dPclc5JqMefI2MBmA18hQwSx2CdIu8mW7wVQZhAofOJfqWpe3YWgztALFrQExmkjckmCTDWVIocqwO-8LGOnaNayNe-Pxklxj-KSO4hFIg6gmbdT8iOHUSLQxKYLA-Y/s400/imagesCAWWOZDJ.jpg" style="cursor: pointer; float: left; height: 241px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 161px;" /></a><span style="color: black;"><strong>ในตอนเด็กๆ ใครล่ะ</strong> ทีเป็นคนให้กำเนิดฉัน ใครละที่อุ้มท้องฉันมาตั้ง 9 เดือน ใครล่ะ ที่ยอมลำบากไม่รู้เท่าไหร่เพื่อฉัน ใครล่ะที่ยอมเสียสละเพื่อฉัน<br />จะเป็นใครล่ะ ถ้าไม่ใช่แม่ของฉัน<br />เมื่อ ตอนเด็กๆ ฉันไม่เข้าใจความรักที่แม่ของฉันมีให้เลย แม่ของฉันเป็นคนที่ค่อนข้างเข้มงวด ทำให้ฉันถูกแม่ตีด้วยไม้แขวนเสื้ออยู่บ่อยๆ ฉันโกรธและไม่พอใจแม่ นึกว่าแม่ไม่รักฉัน เด็กก็คิดได้แค่นี้แหละ ไม่ได้มองลึกลงไปข้างใน ถึงความรักที่แม่มีให้เลย<br />เมื่อก่อน แม่ใช้อะไรฉันก็ไม่ทำ แถมยังนึกว่าแม่ในใจว่าแม่ขี้เกียจ เอาแต่ใช้<br />เมื่อก่อน แม่ซื้อขนมมาให้ แม่ขอกินแค่คำเดียว ฉันก็โกรธ ไม่ยอมให้แม่กิน<br />เมื่อก่อน แม่บ่นฉัน แม่ตีฉัน ฉันโกรธและไม่ฟังอะไรทั้งนั้น<br />เคยได้ยินมั้ยคะ ว่าพอเราโตขี้น อาจจะเข้าใจความรักมากขึ้น และ เข้าใจสิ่งดีๆมากขึ้น </span>ตอนนี้ฉันอายุ 14 แล้ว ความคิดฉันเริ่มเปลี่ยนไป<br />
<span style="color: black;">เดี๋ยว นี้ เมื่อแม่ไหว้วานอะไร ฉันก็เต็มใจทำ เพราะนึกแค่ว่า แม่หาเงินมากมายเพื่อฉัน แม่ทำนู่นทำนี่ให้ฉัน ลำบากหลายๆอย่างเพื่อฉัน หาความสุขให้ฉัน แล้วทำไมฉันจะทำแค่นี้เพื่อแม่บ้างไม่ได้ล่ะ<br />เดี๋ยวนี้ ถ้าแม่ซื้อขนมให้ฉันอีก ฉันก็จะให้แม่ทานเท่าที่อยากทานได้ เพราะมันเป็นเงินของแม่ ที่หาซื้อความสุขมาให้ฉัน ทำไมแม่จะกินไม่ได้<br />เดี๋ยวนี้ ถ้าแม่บ่นฉัน แม่ตีฉัน ฉันจะลองพิจารณาตัวเองว่าผิดใช้หรือเปล่า สุดท้ายฉันก็ต้องร้องไห้อยู่เสมอ ที่ทำให้แม่เสียใจ<br />ใน ตอนนี้ฉันกับแม่ไม่ได้อาศัยอยู่บ้านเดียวกัน แต่แม่ก็แวะมาหาฉันอยู่เสมอ ทุกครั้งที่แม่แวะมาหาฉันจะดีใจมาก อยากกอดแม่ อยากหอมแก้มแม่ อยากอยู่กับแม่ ไม่อยากให้แม่ไปไหนเลย<br />อยากบอกแม่ทุกวันด้วยคำว่ารัก<br />บาง ทีแม่มาหาในขณะที่แม่ไม่สบาย ตัวร้อน ยุงกัดขาเต็มไปหมด แม่ของฉันทำงานขายของ ฉันรู้ว่าแม่ทำงานเหนื่อยมาก จนบางครั้งแม่ต้องไม่สบาย แต่ทุกอย่างที่แม่ทำเพื่อฉันและน้องๆ<br />ฉันไม่อยากให้แม่เหนื่อยไปมากกว่านี้อีกแล้ว ไม่อยากเลยจริงๆ<br />ในชีวิตนี้ฉันรักแม่ที่สุด ไม่รักใครมากเท่าแม่เลยจริงๆ<br />คำว่าแม่ อาจเป็นคำสั้นๆ แต่มันคือคำที่ยิ่งใหญ่และสำคัญที่สุดในชีวิตของฉัน<br />หนูรักแม่ค่ะ v3v<br />ขอขอบคุณบทเรียงความดีๆของ<strong>ด.ญ. ญาณนันท์ ปัญญา<span style="color: red;">ขอบคุณครับ</span></strong></span></div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-83230562783641061742011-07-21T23:42:00.000-07:002013-11-19T01:41:53.457-08:00"Miss call สุดท้าย"<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: 100%;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBAY1COgxT7-NDp_WRviT8DLfUnC6dPT5n8xVS0uus0FH_3j6MuA8cKAgFl5R6wDrc9OuKyz0YaXvCQ4Hk3eF1paD7SKZyRKZGb3Pw1_6npH9K6t3NDxgXiyhYTpr-gUf-N_hZbM5d1fEm/s400/1CQCLCAQN1ZVICAYQ9QX0CA4LAOE0CAROFT0MCA3PMA6YCAPG9X7WCAJ7Q0YPCAJ4WDFYCABH5PPFCAZZG8VACAS171O2CAYZNSDWCAEAJP0GCAY25FQ1CA7MITRZCALWVDTECA7FSLSVCAG10N2P.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" style="font-family: arial;"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBAY1COgxT7-NDp_WRviT8DLfUnC6dPT5n8xVS0uus0FH_3j6MuA8cKAgFl5R6wDrc9OuKyz0YaXvCQ4Hk3eF1paD7SKZyRKZGb3Pw1_6npH9K6t3NDxgXiyhYTpr-gUf-N_hZbM5d1fEm/s400/1CQCLCAQN1ZVICAYQ9QX0CA4LAOE0CAROFT0MCA3PMA6YCAPG9X7WCAJ7Q0YPCAJ4WDFYCABH5PPFCAZZG8VACAS171O2CAYZNSDWCAEAJP0GCAY25FQ1CA7MITRZCALWVDTECA7FSLSVCAG10N2P.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; float: left; height: 225px; margin: 0 10px 10px 0; width: 225px;" /></a></span><span style="font-family: arial; font-size: 100%;"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: 100%;"><span style="color: red; font-size: 100%; line-height: 1.3em;"><b>บทความจากวัยรุ่นคนหนึ่งถึงแม่ "Miss call สุดท้าย"</b></span></span></div>
<br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: 100%; line-height: 1.3em;"><b>คนมีแฟนต้องอ่าน.....อย่าทำแบบนี้นะ!!!</b></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ไม่เท่าความรักของ...................(ถ้าอ่านแล้วคงคิดเองได้นะ ว่าจะเติมใครลงในช่องว่าง)</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">อ่าน เจอบทความหนึ่งซึ่งทำให้สะท้อนถึงสังคมปัจจุบันที่่วัยรุ่นกำลังมี ความรักกับการใช้โทรศัพท์มือถือ ซึ่งถือเป็นอุปกรณ์ที่ทำให้การติดต่อสื่อสารเป็นไปได้อย่างรวดเร็วและทันใจ</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">แต่เชื่อหรือไม่ว่า วัยรุ่นหลายคนในปัจจุบันเลือกที่จะโทรหาบุคคลอื่น ๆ ก่อนที่จะโทรหา "แม่"" ของตัวเอง</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: arial; font-size: 100%; line-height: 1.3em;">แด่เธอ… คนที่ฉัน ให้ความสำคัญน้อยไป</span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ผมก็เป็นอีกคนที่เหมือนวัยรุ่นทั่วๆ ไป</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">เรียน เที่ยว นอน กิน . . . ดึกๆ ผมก็โทรคุยกับแฟนของผม</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ทั้งหมดเหล่านี้ มันก็เป็นกิจวัตรประจำวันของผม </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">และผมก็เชื่อว่าวัยรุ่นสมัยนี้เค้าก็ทำแบบนี้กัน (ความเข้าใจของผมนะ)</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"จ้า ตัวเอง วันนี้กินข้าวรื้อยาง"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"กินกับอะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเองคิดถึงเค้ามั้ยเนี่ย"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"รู้มั้ยตัวเอง ถ้าเค้าเป็นผีเนี่ย เค้าอยากเป็นกระสือที่รักจะได้เห็นใจไง"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"ตัวเองวางก่อนดิ ก่อนดิ"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">นี่คือประโยคต่างๆ ที่ผมได้คิด และคัดสรรเตรียมพร้อมมาต่างๆ ก่อนโทรหาแฟน</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ในตอนดึกของทุกๆ วัน . . . </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ผมยังคงใช้เวลาส่วนใหญ่ในการคุยโทรศัพท์ แต่ผมกลับรู้สึกว่า ระยะเวลาที่ผมใช้ไปนั้นไม่นานเลย</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">แต่ . . . พอรู้สึกอีกที มันกลับผ่านไปหลายชั่วโมงแล้ว</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ผมก็ไม่ชอบนะ . . . หากใครจะมาว่าผมไร้สาระ</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ก็ไม่เห็นเหรอคนส่วนใหญ่เค้าก็ทำกัน </span><img alt="" border="0" src="http://www.jongjarern.com/insurances/Smileys/default/azn.gif" style="font-family: arial;" /> </span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ใครไม่ทำก็เชยเป็นบ้าแล้ว . . . </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">เอ้อ . . .เกือบลืมไปอีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างหนึ่งของผมก็คือ แม่ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"ตอนนี้ลูกอยู่หอรึยัง"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"เย็นนี้กินข้าวอิ่มมั้ย"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">โธ่! คำถามเดิมๆ ผมก็ตอบไปแบบเดิมๆ</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">แม่ผมก็ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">โชคดี . . . ที่ผมพยายามตัดบทคุย ผมกับแม่น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็วางแล้ว ก็มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">จนกระทั่งวันนั้น . . .</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"ตัวเองตอบเค้าได้รึยังว่ารักเค้ามั้ย"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"เร็วๆ สิ เค้ายังอุตส่าห์บอกรักตัวเองไปแล้วนะ"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"แล้วยังจะใจร้าย ไม่บอกรักเค้าอีกเหรอ"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า "Home"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ผมไม่สลับสาย . . . ผมยังคงคุยกับสุดที่รักของผมต่อไป เพราะผมรู้ว่า สิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็นประโยคเดิมๆ</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">และนั่นเป็นการตัดสินใจ . . . ที่ผิดพลาดที่สุดในชีวิตของผม</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">หลังจากนั้นไม่นาน . . . </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ทางญาติของผมโทรมาแจ้งผมว่า . . . </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า และแม่ของผมขัดขืน และได้ต่อสู้กับโจร จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">แม่เสียชีวิต เพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ญาติ ของผมเล่าอีกว่า . . . ตอนไปพบศพแม่นั้น ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น และเบอร์โทรออกล่าสุดของเธอ ไม่ใช่โทรแจ้งตำรวจ หรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหาผม</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">สิ่งสุดท้ายในชีวิต ที่แม่ผมเลือกที่จะทำคือ . . .</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">โทรศัพท์หาผมเพื่อฟังเสียงของผม วินาทีนั้นน้ำตาของผมไหลอาบแก้ม ผมพูดอะไรไม่ออก มือและตัวของผมสั่น </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">วันนั้น . . . ผมเลือกที่จะคุยกับแฟนผม ดีกว่าที่จะคุยกับแม่ของผม </span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ผู้หญิงคนเดียวที่ผมสามารถที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูดใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะประทับใจหรือไม่ ไม่ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">คนเดียวในโลก ที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">คนเดียวในโลกที่ไม่ว่า โทรศัพท์เธอจะโปรโมชั่นแพงแค่ไหนก็ยังโทรหาผม และคนเดียวในโลก ที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในชีวิต</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ในบางครั้งประโยคที่ว่า "ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">มันก็ไม่เป็นความจริง "เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว" อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">หลังจากนั้นไม่นาน แฟนผมที่ผมใช้เวลาคุยกับเธอวันหลายๆ ชั่วโมงก็ทิ้งผมไป</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">วันนี้ผมเริ่มเข้าใจชีวิตมากขึ้น</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">หลายๆ อย่างที่คนส่วนใหญ่ทำ มิได้หมายถึงสิ่งที่ถูกต้องเสมอไป เพราะตัวเราเท่านั้นที่เป็นผู้ต้องรับผลการกระทำของเราเอง</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">"เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์ รอที่จะตอบคำถามเดิมๆ ให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">แต่ . . . ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว </span><img alt="" border="0" src="http://www.fm-thai.com/board/style_emoticons/default/too_sad.gif" style="font-family: arial;" /></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="color: deeppink; font-family: arial; font-size: 100%;"><span style="line-height: 1.3em;">"ในเมื่อเรามีความรัก อันเต็มเปี่ยมจากครอบครัว แล้วทำไมต้องไปขอเศษเสี้ยวจากใคร"</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">รักแม่ ... ถึงจะไม่ใช่ "วันแม่" แต่เราก็สามารถทำดีและเอาใจใส่บุคคลที่เป็น "แม่" ของเราได้ทุกวันใช่มั้ย</span></span></div>
<div style="text-align: left;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-size: 100%;"><span style="font-family: arial;">รัก พ่อแม่ให้มากๆ น่ะ บนโลกนี้ไม่มีใครรักเราเท่าพ่อกับแม่ของเราแล้ว ความรักของแฟนหรือเพื่อนรวมกันทุกคน ยังไม่เท่ากับความรักของพ่อแม่เวลาท่านโมโหเลย </span></span></div>
</div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-41141073140880763982011-07-21T23:36:00.000-07:002013-11-19T01:42:24.788-08:00บทความดีๆ สำหรับวันแม่....<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSGrHfEzvo8IL4MBX_vf2ki4OrTtINY5h7QQ5LBbqybsr9X0h2my4CZg1jKvWackySxJY3whfDxfDG_HixBtBOkiGYAek1jqFKhYOwaF_ZKdQsg8bxwuAlxcKGhwKMxIaxSYRZ5Ur_5Ide/s320/imagesCASI7I2W.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSGrHfEzvo8IL4MBX_vf2ki4OrTtINY5h7QQ5LBbqybsr9X0h2my4CZg1jKvWackySxJY3whfDxfDG_HixBtBOkiGYAek1jqFKhYOwaF_ZKdQsg8bxwuAlxcKGhwKMxIaxSYRZ5Ur_5Ide/s320/imagesCASI7I2W.jpg" style="cursor: pointer; float: left; height: 244px; margin: 0pt 10px 10px 0pt; width: 246px;" /></a>พอดีไปอ่านเจอมาครับ ยาวนิดนึงนะ แต่อยากให้เพื่อน ๆ อ่านให้จบนะ<br />
คัดลอกมาจาก หนังสือ เรื่อง หยุดความชั่วที่ไล่ล่าตัวคุณ ของ พ.อ.(พิเศษ) ทองคำ<br />
<br />
กษัตริย์ยอดกตัญญู<br />
<br />
ลูก ๆ ทุกคน...ก็ได้รู้กันแล้วว่า ความหวังของแม่ ..ที่มีต่อลูก 3 หวังคือ<br />
<br />
ยามแก่เฒ่า หวังเจ้า เฝ้ารับใช้<br />
ยามป่วยไข้ หวังเจ้า เฝ้ารักษา<br />
เมื่อถึงยาม ต้องตาย วายชีวา<br />
หวังลูกช่วย ปิดตา เมื่อสิ้นใจ<br />
<br />
ทีนี้...มาดูตัวอย่างบ้าง..บุคคลที่เป็นยอดกตัญญู ที่ประทับใจอาจารย์มากที่สุด คือใคร ทราบไหม?<br />
คือคนในภาพนี้..ในหลวงของเรา...<br />
<br />
ในหลวง...นอกจากจะเป็น ยอดพระมหากษัตริย์ของโลก.. เป็น THE KING OF KINGS แล้ว<br />
ในหลวงของเรา ยังเป็นกษัตริย์ยอดกตัญญูด้วย<br />
<br />
ความหวังของแม่...ทั้ง 3 หวัง ในหลวงปฏับติได้ครบถ้วน ... สมบูรณ์ เป็นตัวอย่างที่ดีที่สุด ให้แก่พวกเรา ในหลวงทำกับแม่ยังไง ?<br />
ตามอาจารย์มา...อาจารย์จะฉายภาพให้เห็น....<br />
<br />
หวังที่ 1. ยามแก่เฒ่า..หวังเจ้า..เฝ้ารับใช้... ใครเคยเห็นภาพที่... สมเด็จย่า เสด็จไปในที่ต่าง ๆ<br />
แล้วมีในหลวง..ประคองเดินไปตลอดทาง...เคยเห็นไหม...? ใครเคยเห็น...กรุณายกมือให้ดูหน่อย...ขอบคุณ...เอามือลง ตอนสมเด็จย่าเสด็จไปไหนเนี่ย.. มีคนเยอะแยะ มีทหาร...มีองครักษ์ ...มีพยาบาล..<br />
ที่คอยประคองสมเด็จย่าอยู่แล้ว แต่ในหลวงบอกว่า..."ไม่ต้อง.... " คนนี้...เป็นแม่เรา...เราประคองเอง<br />
ตอนเล็ก ๆ แม่ประคองเรา ..สอนเราเดิน หัดให้เราเดิน... เพราะฉะนั้น.. ตอนนี้แม่แก่แล้ว...เราต้องประคองแม่เดิน เพื่อเทิดพระคุณท่าน... ไม่ต้องอายใคร...<br />
<br />
เป็นภาพที่...ประทับใจมาก... เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดิน ท่านกตัญญูต่อแม่.. ประคองแม่เดิน<br />
ประชาชนที่มาเฝ้ารับเสด็จ ... สองข้างทาง ฝั่งนี้ 5,000 คน ฝั่งนู้น.....8,000 คน<br />
ยกมือขึ้น...สาธุ แซ่ซ้อง..สรรเสริญ<br />
<br />
"กษัตริย์ยอดกตัญญู..."<br />
<br />
ในหลวง..เดินประคองแม่.. คนเห็นแล้ว ...เขาประทับใจ ถ่ายรูป...เอามาทำปฏิทิน ...เอาไปติดไว้ที่บ้าน<br />
เพื่อแสดงความเคารพ...กราบไหว้...<br />
<br />
ลองหันมาดูพวกเรา...ส่วนใหญ่<br />
เวลาออกไปไหน แต่งตัวโก้... ลูกชาย..แต่งตัวโก้... ลูกสาว..แต่งตัวสวย... แต่เวลาเดิน...ไม่มีใครประคองแม่ กลัวไม่โก้...กลัวไม่สวย ข้าราชการ...แต่งเครื่องแบบเต็มยศ... ติดเหรียญตรา...เหรียญกล้าหาญ...เต็มหน้าอก... แต่เวลาเดิน...ไม่กล้าประคองแม่... กลัวไม่สง่า...กลัวเสียศักดิ์ศรี... ประคองแม่ .... เป็นเรื่องของ...คนใช้... หลายคน...ให้ประคองแม่.. ไม่กล้าทำ อาย... เวลาทำดี..ไม่กล้าทำ...อาย<br />
เวลาทำชั่ว...กล้า....ไม่อาย...<br />
<br />
ใครเห็นภาพนี้ที่ไหน...กรุณาซื้อใส่กรอบ... แล้วเอาไปแขวนไว้ที่บ้าน...เอาไว้สอนลูก<br />
<br />
เห็นภาพชัดเจนไหมครับ?<br />
เท่านั้น ...ยังน้อยไป...มาดูภาพที่ชัดเจนกว่านั้น... หลังงานพระบรมศพสมเด็จย่า...เสร็จสิ้นลงแล้ว<br />
ราชเลขา..ของสมเด็จย่า... มาแถลงในที่ประชุม...ต่อหน้าสื่อมวลชน...ว่า...<br />
ก่อนสมเด็จย่า จะสิ้นพระชนม์..ปีเศษ...ตอนนั้นอายุ 93 ในหลวง..เสด็จจากวังสวนจิตร.. ไปวังสระปทุมตอนเย็นทุกวัน ไปทำไมครับ....?<br />
ไปกินข้าวกับแม่...<br />
ไปคุยกับแม่...ไปทำให้แม่..ชุ่มชื่นหัวใจ... พอเขาแถลงถึงตรงนี้ อาจารย์ตกตะลึง..<br />
โฮ้โห....ขนาดนี้เชียวหรือในหลวงของเรา เสด็จไปกินข้าวมื้อเย็นกับแม่... สัปดาห์ละกี่วัน...ทราบไหมครับ ? พวกเราทราบไหมครับ...สัปดาห์ละกี่วัน ?<br />
<br />
5 วัน......<br />
<br />
มีใครบ้างครับ....? ที่อยู่คนละบ้านกับแม่ แล้วไปกินข้าวกับแม่ ...สัปดาห์ละ 5 วัน<br />
หายาก.........<br />
ในหลวง มีโครงการเป็นร้อย...เป็นพันโครงการ... มีเวลาไปกินข้าวกับแม่..สัปดาห์ละ 5 วัน<br />
พวกเรา ซี 7 ซี 8 ซี 9 ร้อยเอก..พลตรี...อธิบดี..ปลัดกระทรวง ไม่เคยไปกินข้าวกับแม่....บอกว่า...งานยุ่ง แม่บอกว่า...ให้พาไปกินข้าวหน่อย.. บอกว่า ไม่มีเวลา จะไปตีกอล์ฟ... ไม่มีเวลาพาแม่ไปกินข้าว...<br />
แต่มีเวลาไปตีกอล์ฟ...เห็นตัวเองหรือยัง ..?<br />
<br />
พ่อแม่..พอแก่แล้ว ก็เหมือนไม้ใกล้ฝั่ง... ฝนตก...น้ำเซาะ..อีกไม่นานโค่น... พอถึงวันนั้น...เราก็ไม่มีแม่ให้กราบแล้ว... ในหลวงจึงตัดสินพระทัย... ไปกินข้าวกับแม่สัปดาห์ละ 5 วัน เมื่อตอนที่สมเด็จย่าอายุ...93<br />
<br />
สัปดาห์หนึ่งมี 7 วัน ในหลวงไปกินข้าวกับแม่ 5 วัน<br />
อีก 2 วัน ไปไหนครับ ....?<br />
ดร.เชาว์ ณ ศีลวันต์...องคมนตรี บอกว่า ในหลวง...ถือศีล 8 วันพระ ถือศีล 8 นี่ยังไง...? ต้องงดข้าวเย็น... เลยไม่ได้ไปหาแม่...วันนี้เพราะ ถือศีล อีกวันหนึ่งที่เหลือ... อาจจะกินข้าวกับพระราชินี..กับคนใกล้ชิด<br />
แต่ 5 วัน....ให้แม่<br />
เห็นภาพชัดแล้วใช่ไหม...?<br />
<br />
ตอนนี้เราขยับเข้าไปใกล้ ๆ หน่อย ไปดูตอนกินข้าว... ทุกครั้ง...ที่ในหลวงไปหาสมเด็จย่า...<br />
ในหลวงต้องเข้าไปกราบ ที่ตัก... แล้วสมเด็จย่า...ก็จะดึงตัวในหลวง... เข้ามากอด..กอดเสร็จก็หอมแก้ม... ใครเคยเห็นภาพสมเด็จย่า..หอมแก้มในหลวงบ้าง...?<br />
ภาพนี้...ถ้าใครมี...ต้องเอาไปใส่กรอบ<br />
เป็นภาพความรักของแม่...ที่มีต่อลูก..อย่างยอดเยี่ยม<br />
<br />
ตอนสมเด็จย่า..หอมแก้มในหลวง...อาจารย์คิดว่า แก้มในหลวง...คงไม่หอมเท่าไร ..เพราะไม่ได้ใส่น้ำหอม แต่ทำไม...สมเด็จย่าหอมแล้ว...ชื่นใจ... เพราะท่านได้กลิ่นหอม...<br />
จากหัวใจในหลวง หอมกลิ่นกตัญญู<br />
<br />
ไม่นึกเลยว่า...ลูกคนนี้<br />
จะกตัญญูขนาดนี้ จะรักแม่มากขนาดนี้ ตัวแม่เองคือ สมเด็จย่า...ไม่ได้เป็นเชื้อพระวงศ์ เป็นคนธรรมดา...สามัญชน...เป็นเด็กหญิงสังวาลย์ เกิดหลังวัดอนงค์...เหมือนเด็กหญิงทั่วไป...<br />
เหมือนพวกเราทุกคนในที่นี้<br />
<br />
ในหลวง... เกิดมา เป็นพระองค์เจ้า เป็นลูกเจ้าฟ้า ปัจจุบันเป็นกษัตริย์...เป็นพระเจ้าแผ่นดินอยู่เหนือหัว<br />
แต่ในหลวง..ที่เป็นพระเจ้าแผ่นดิน.... ก้มลงกราบ..คนธรรมดา..ที่เป็นแม่<br />
<br />
หัวใจลูก...ที่เคารพแม่...<br />
กตัญญูกับแม่อย่างนี้ หาไม่ได้อีกแล้ว...<br />
คนบางคน...พอเป็นใหญ่เป็นโต ไม่กล้าไหว้แม่....เพราะแม่มาจากเบื้องต่ำ... เป็นชาวนา....เป็นลูกจ้าง...<br />
ไม่เคารพแม่....ดูถูกแม่<br />
<br />
แต่นี่...ในหลวง เทิดแม่ไว้เหนือหัว...<br />
นี่แหละครับความหอม<br />
<br />
นี่คือเหตุที่สมเด็จย่า...หอมแก้มในหลวงทุกครั้ง... ท่านหอมความดี...หอมคุณธรรม...หอมกตัญญู..ของในหลวง หอมแก้มเสร็จแล้ว...ก็ร่วมโต๊ะเสวย... ตอนกินข้าวนี่...ปกติ...แค่เห็นลูกมาเยี่ยม...ก็ชื่นใจแล้ว... นี่ลูกมากินข้าวด้วย...โอย...ยิ่งปลื้มใจ<br />
<br />
แม่ทั้งหลาย..ลองคิดดูซิ...<br />
อะไรอร่อย ๆ ในหลวงจะตักใส่ช้อนแม่... อันนี้อร่อย...แม่ลองทาน... รู้ว่าแม่ชอบทานผัก...<br />
หยิบผักมาม้วน ๆ ใส่ช้อนแม่... เอ้าแม่...แม่ทานซะ...ของที่แม่ชอบ แทนที่จะกินแค่ 3 คำ 4 คำ<br />
ก็เจริญอาหาร...กินได้เยอะ เพราะมีความสุข ที่ได้กินข้าวกับลูก มีความสุขที่ลูกดูแล....เอาใจใส่<br />
<br />
กินข้าวเสร็จแล้ว...ก็มานั่งคุยกับแม่...<br />
ในหลวงดำรัสกับแม่ว่าไง...ทราบไหม...? ตอนในหลวงเล็ก ๆ...แม่เคยสอนอะไรที่สำคัญ...<br />
"อยากฟังแม่สอนอีก" เป็นยังไงบ้าง...? ป็นกษัตริย์...ปกครองประเทศ... อยากฟังแม่สอนอีก...<br />
พวกเรา เป็นยังไง...? เราคิดว่า...เรารู้มาก...เราเรียนสูง... เรามีปริญญา...แม่จบ ป.4<br />
เวลาแม่สอน....ตะคอกแม่ ตวาดแม่ กระทืบเท้าใส่แม่ เบื่อจากตายอยู่แล้ว...รำคาญ....<br />
พูดจาซ้ำซาก...เมื่อไหร่จะหยุดพูดซะที... เราเหยียบย่ำ หัวใจแม่......<br />
<br />
พอสมเด็จย่าสอน...<br />
ในหลวงจะเอากระดาษมาจด... มีอยู่เรื่องหนึ่ง...ที่จำได้แม่น.. สมเด็จย่า...เล่าว่า ตอนเรียนหนังสือที่ Swiss ในหลวงยังเล็กอยู่...เข้ามาบอกว่า..อยากได้รถจักรยาน เพื่อน ๆ เขามีจักรยานกัน<br />
แม่บอกว่า...ลูกอยากได้จักรยาน... ลูกก็เก็บสตางค์...ที่แม่ให้ไปกินที่โรงเรียนไว้ซิ...<br />
เก็บมาหยอดกระปุก..วันละเหรียญ...สองเหรียญ พอได้มากพอ...ก็เอาไปซื้อจักรยาน<br />
<br />
นี่คือสิ่งที่แม่สอน...<br />
แม่สอนอะไร..ทราบไหมครับ...?<br />
<br />
ถ้าเป็นพ่อแม่บางคน... พอลูกขอ...รีบกดปุ่ม ATM ให้เลย ประเคนให้เลย..ลูกก็ ฟุ้งเฟ้อ...ฟุ่มเฟือย...<br />
เหลิง...และหลงตัวเอง พอโตขี้น...ขับรถเบนซ์ชนตำรวจ...ก็ได้... ยิงตำรวจ...ยังได้..เพราะหลงตัวเอง..พ่อตนใหญ่ เห็นไหม.....? ตามใจเทิดทูน จนเสียคน...<br />
<br />
แต่สมเด็จย่านี่...เป็นยอดคุณแม่..<br />
สร้างคุณธรรมให้แก่ลูก..<br />
ลูกอยากได้..ลูกต้องเก็บสตางค์ที่แม่ให้...ไปหย่อนกระปุก...<br />
แม่สอน 2 เรื่อง คือ...ให้ประหยัด....ให้ยืนอยู่บนขาของตัวเอง<br />
"ความประหยัด...เป็นสมบัติของเศรษฐี" ใครสอนลูกให้ประหยัดได้.. คนนั้นกำลังมอบความเป็นเศรษฐีให้แก่ลูก พอถึงวันปีใหม่..สมเด็จย่าก็บอกว่า...<br />
"ปีใหม่แล้ว...เราไปซื้อจักรยานกัน.." เอ้า...แคะกระปุก..ดูซิว่ามีเงินเท่าไร...?<br />
เสร็จแล้ว...สมเด็จย่าก็แถมให้... ส่วนที่แถมนะ...มากกว่าเงินที่มีในกระปุกอีก...<br />
<br />
มีเมตตา...ให้เงินลูก...<br />
ให้...ไม่ได้ให้เปล่า...สอนลูกด้วย...สอนให้ประหยัด สอนว่า...อยากได้อะไร...ต้องเริ่มจากตัวเรา...<br />
คำสอนนั้น...ติดตัวในหลวงมาจนทุกวันนี้.... เขาบอกว่า..ในสวนจิตรเนี่ย...<br />
คนที่ประหยัดที่สุด...คือ...ในหลวง... ประหยัดที่สุด..ทั้งน้ำ..ทั้งไฟ... เรื่องฟุ้งเฟ้อ..ฟุ่มเฟือย...ไม่มี...<br />
เป็นอันว่า...ภาพนี้..ชัดเจน<br />
<br />
หวังที่ 2. ยามป่วยไข้...หวังเจ้า..เฝ้ารักษา<br />
ดูว่าในหลวง ทำกับแม่ ยังไง...?<br />
<br />
สมเด็จย่า..ประชวร อยู่ทีโรงพยาบาลศิริราช.. ในหลวงไปเยี่ยม..ตอนไหนครับ..? ไปเยี่ยมตอน ตี 1 ตี 2 ตี 4 เศษ ๆ..จีงเสด็จกลับ.. ไปเฝ้าแม่วันละหลายชั่วโมง... แม่...พอเห็นลูกมาเยี่ยม..ก็หายป่วยไปครึ่งหนึ่งแล้ว.. ทีมแพทย์ ที่รักษาสมเด็จย่า.. เห็นในหลวงมาเยี่ยม มาประทับ ก็ต้องฟิต...ตามไปด้วย ต้องปรึกษาหารือกันตลอด ว่า..จะให้ยายังไง...จะเปลี่ยนยาไหม..? จะปรับปรุงการรักษายังไง...ให้ดีขึ้น...<br />
ทำให้สมเด็จย่า..ได้รับการดูแลที่ดีขึ้น...<br />
<br />
เห็นภาพไหม...?<br />
กลางคืน .... ในหลวงไปอยู่กับสมเด็จย่า... คืนละหลายชั่วโมง..ไปให้ความอบอุ่นทุกคืน<br />
ลองหันมาดูตัวเราเองซิ... ตอนพ่อแม่ป่วย..โผล่หน้าเข้าไปดูหน่อยนึง ถามว่า...ตอนนี้..อาการเป็นยังไง....? พ่อแม่...ยังไม่ทันตอบเลย ฉันมีธุระ งานยุ่ง ต้องไปแล้ว.... โผล่หน้าไปให้เห็น...<br />
พอแค่เป็นมารยาท..แล้วก็กลับ.. เราไม่ได้ไปเพราะความกตัญญู...<br />
<br />
เราไม่ได้ไปเพื่อทดแทนพระคุณท่าน........น่าอายไหม...?<br />
<br />
ในหลวง...เสด็จไปประทับกับแม่...<br />
ตอนแม่ป่วย....ไปทุกวัน...ไปให้ความอบอุ่น... ประทับอยู่วันละหลายชั่วโมง...นี่คือ...สิ่งที่ในหลวงทำ<br />
คราวหนึ่ง...ในหลวงป่วย...สมเด็จย่า...ก็ป่วย.. ไปอยู่ศิริราช..ด้วยกัน..อยู่คนละมุมตึก..<br />
ตอนเช้า..ในหลวงเปิดประตู...แอ๊ด......ออกมา..พยาบาลกำลังเข็นรถสมเด็จย่า<br />
...ออกมารับลมผ่านหน้าห้องพอดี<br />
<br />
ในหลวง..พอเห็นแม่..<br />
รีบออกจากห้อง..มาแย่งพยาบาลเข็นรถ มหาดเล็ก ...กราบทูลว่า ไม่เป็นไร.. ไม่ต้องเข็น มีพยาบาลเข็นให้อยู่แล้ว ในหลวงมีรับสั่งว่า.....แม่ของเรา.... ทำไมต้องให้คนอื่นเข็น.... เราเข็นเองได้...<br />
นี่ขนาดเป็นพระเจ้าแผ่นดิน...เป็นกษัตริย์....ยังมาเดินเข็นรถให้แม่ ยังมาป้อนข้าว...ป้อนน้ำให้แม่...ป้อนยาให้แม่ ให้ความอบอุ่นแก่แม่....เลี้ยงหัวใจแม่... ยอดเยี่ยมจริง ๆ... เห็นภาพนี้แล้ว.....ซาบซึ้ง.....<br />
<br />
มาตามดูต่อ.....<br />
หวังที่ 3. เมื่อถึงยาม...ต้องตาย...วายชีวา...<br />
หวังลูกช่วย..ปิดตา.......เมื่อสิ้นใจ<br />
วันนั้น...<br />
ในหลวง..เฝ้าสมเด็จย่า อยู๋จนถึงตี 4 ตี 5 เฝ้าแม่อยู่ทั้งคืน... จับมือแม่..กอดแม่...ปรนนิบัติแม่...<br />
จนกระทั่ง.."แม่หลับ..." จึงเสด็จกลับ... พอไปถึงวัง... เขาโทรศัพท์มาแจ้งว่า...สมเด็จย่าสิ้นพระชนม์... ในหลวง..รีบเสด็จกลับไป..ศิริราช... เห็นสมเด็จย่า..นอนหลับตาอยู่บนเตียง..<br />
ในหลวงทำยังไงครับ......?<br />
ในหลวงตรงเข้าไป....คุกเข่า.... กราบลงที่หน้าอกแม่.... พระพักตร์ในหลวง...ตรงกับหัวใจแม่...<br />
"ขอหอมหัวใจแม่...เป็นครั้งสุดท้าย......" ซบหน้านิ่ง....อยู่นาน... แล้วค่อย ๆ...เงยพระพักตร์ขึ้น....<br />
น้ำพระเนตรไหลนอง<br />
<br />
ต่อไปนี้....จะไม่มีแม่ให้หอมอีกแล้ว.... เอามือ...กุมมือแม่ไว้ มือนิ่ม ๆ ...ทีไกวเปลนี้แหละ<br />
ที่ปั้นลูก...จนได้เป็น กษัตริย์... เป็นที่รักของคนทั้งบ้านทั้งเมือง... ชีวิตลูก...แม่ปั้น...<br />
มองเห็นหวี....ปักอยู่ที่ผมแม่.... ในหลวงจับหวี...ค่อย ๆ หวีผมให้แม่... หวี...หวี...หวี....<br />
หวี...ให้แม่สวยที่สุด.... แต่งตัวให้แม่...ให้แม่สวยที่สุด... ในวันสุดท้ายของแม่....<br />
เป็นภาพที่ประทับใจอาจารย์ที่สุด.... เป็นสุดยอดของลูกกตัญญู... หาที่เปรียบไม่ได้อีกแล้ว....<br />
<br />
กษัตริย์...ยอดกตัญญู<br />
<br />
"ขอพระองค์ทรงพระเจิญยิ่งยืนนาน"<br />
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ<br />
<br />
คัดลอกมาครับ กราบแม่ กอดแม่ ซักนิด....สำหรับคนที่ยังมีคุณแม่ให้กอด.......</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-843796086040886607.post-36126984341058211162011-07-21T23:32:00.000-07:002013-11-19T01:44:15.510-08:00บทความวันแม่ คำเดียวที่ไม่เคยลืม ”แม่”<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4AJb9RY1apPkcPW9p0f-bSau_TUXHxSeMgY5Ob6VeRaDrDFKUHEW4Qirv1T4GE-dYg_xdKdGaPGls0DZIWyon35PO8AjGT_6w-a33zioA3oOpe_B6VlHNO2VdqMo0QVZlbhjo0vjpY4A/s400/mother-child-logo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4AJb9RY1apPkcPW9p0f-bSau_TUXHxSeMgY5Ob6VeRaDrDFKUHEW4Qirv1T4GE-dYg_xdKdGaPGls0DZIWyon35PO8AjGT_6w-a33zioA3oOpe_B6VlHNO2VdqMo0QVZlbhjo0vjpY4A/s200/mother-child-logo.jpg" width="150" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>บทความโดย </b><b>คนบ้านเลขที่96</b></div>
<div style="text-align: justify;">
ผมเป็นคนหนึ่งที่ในบางช่วงของชีวิตไม่ได้อยู่ใกล้พ่อแม่เพราะต้องไปอยู่ ต่างแดน ในวันนี้ผมขอเป็นคนหนึ่งในบรรดาคนหลายๆ คนเหล่านั้น ได้ใช้ตัวหนังสือบรรยายความรู้สึกที่มีต่อแม่ เพราะว่าบางคนที่ชีวิตนี้ไม่เคยเลยที่จะพลาดจากพ่อแม่แม้ราตรีเดียวอาจไม่ ได้รับรู้กับความรู้สึกอีกด้านหนึ่งของเด็กเหล่านั้นหรือที่เรียกเล่นๆ ว่าเด็กค่อนข้างขาดความอบอุ่น</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ที่จริงแล้วคำว่าแม่ </b> ทุกคนรู้จักดีแต่กับบางคนตั้งแต่เกิดอาจไม่ได้เห็นหน้าพ่อกับแม่ แต่ตัวเองกลับรู้จักคำว่าแม่ดีที่สุด เช่นในยามที่เขาเหล่านั้นเกิดความรู้สึกต้องการแม่ขึ้นมา หรือในยามที่ต้องทำกิจกรรมที่ต้องมีแม่ ในช่วงเวลานั้นอาจมีเด็กที่มีพ่อแม่ แต่ไม่รู้ว่าพ่อแม่อยู่ไหน ต้องถึงกับตั้งคำถามในใจว่า แล้วพ่อแม่หนูอยู่ไหน ทำไมคนอื่นเขามีพ่อแม่ เราก็ต้องมีพ่อแม่แน่ๆ แล้วพ่อแม่เราหละไปอยู่ไหน ลองนึกตามดูว่า ความรู้สึกนี้เป็นเช่นไร</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>เคยมีคำกล่าวไว้ว่า</b> เด็กทุกคนมักมีความรู้สึกว่า แม่ตัวเองสวยที่สุดแม้ว่าที่ข้างแก้มของแม่จะมีไฝดำๆ ใหญ่ 2 ไฝอยู่ 2 ข้างแก้มก็ตาม มักมีความรู้สึกว่าแม่ตัวเองต้องเป็นคนดีที่สุด แม้ที่จริงแล้วแม่เป็นคนที่ชั่วร้ายในสายตาของสังคม มักมีความรู้สึกว่าแม่ตัวเองรักตัวเองที่สุด แม้ตามจริงแล้วแม่นั่นแหละเป็นคนใจร้ายที่ทอดทิ้งเด็กคนนั้นให้อยู่ตามลำพัง และที่สำคัญแม้ว่าแม่ของเด็กเหล่านั้นจะดีจะร้ายประการใด แต่ยามใดที่ได้อยู่ใกล้แม่และได้กอดแม่กลับมีความสุข ความอบอุ่นและความสบายใจเป็นที่สุด</div>
<div style="text-align: justify;">
สังคมม้งเป็นสังคมที่นับวันจะวุ่นวายมากขึ้น ตามหมู่บ้านต่างๆ เราท่านมักจะเห็นเด็กกำพร้า อาจเนื่องมาจากพ่อแม่จากโลกนี้ไปก่อนหรือแยกกันอยู่หรือว่าเป็นอุบัติเหตุ ทางความจำ เป็นที่พ่อแม่ต้องไปอยู่ในสสถานที่ของทางราชการ (ติดคุก) เด็กเหล่านี้เป็นเด็กที่น่าสงสาร และแน่นอนว่าเขาเหล่านั้นย่อมต้องการความรักความอบอุ่นเหมือนๆ กับเราท่านทั้งหลาย หากใครยังไม่ได้อยู่ในสถานะนี้ ก็คงไม่มีโอกาสได้รับรู้ความรู้สึกเหล่านี้ และทุกคนก็ล้วนแต่ไม่ปรารถนาโอกาสเช่นนี้ มันเหมือนกับตัวหนาวเย็นตลอดเวลา ทั้งๆ ที่เรายืนอยู่ในท่ามกลางแดดที่ร้อนแรงในยามเที่ยงวัน</div>
<div style="text-align: justify;">
<b><a href="http://www.youtube-nocookie.com/v/wGrs5D56JCc?" target="_blank">http://www.youtube-nocookie.com/v/wGrs5D56JCc?</a></b><br />
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<object height="345" width="420"><param name="movie" value="http://www.youtube-nocookie.com/v/wGrs5D56JCc?version=3&hl=th_TH&rel=0"></param>
<param name="allowFullScreen" value="true"></param>
<param name="allowscriptaccess" value="always"></param>
<embed src="http://www.youtube-nocookie.com/v/wGrs5D56JCc?version=3&hl=th_TH&rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="420" height="345" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>ใครก็ตามที่ยังมีแม่อยู่ก็จงดีใจไว้</b> เพราะนั่นเป็นความโชคดีในบรรดาความโชคดีอย่างหนึ่ง ในเทศกาลนี้ทุกคนมักจะกราบเท้าแม่ โทรไปบอกรักแม่ หรือซื้อของไปฝากแม่ นี่อาจนับได้ว่าเป็นโชคลาภประการหนึ่งของคนที่แม่ยังอยู่ เพราะว่าอีกหลายๆท่านที่มีเงินเป็นล้านๆ ก็หมดโอกาสทำเช่นนั้นแล้ว และบางคนคิดอยากทำก็ไม่มีโอกาสที่จะคิด ดังนั้นให้รีบทำในสิ่งที่คุณอยากทำให้แม่หรืออยากบอกแม่ เพราะตอนนี้คุณเป็นผู้มีโชคลาภ</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>จะประการใดก็แล้วแต่ </b>ทั้งคนที่มีแม่และคนที่ไม่มีแม่ ผมรู้สึกว่าทุกคนล้วนแต่รักแม่ของตัวเอง รวมทั้งผมด้วย เพราะเหตุใด? หลายท่านอาจหาเหตุผลมาชี้แจงได้ว่าเพราะเป็นอย่างนี้อย่างโน้น จึงรักแม่มาก แต่กับบางคนไม่สามารถที่หาเหตุผลมาชี้แจงได้ แต่ฟันธงว่ารักแม่แน่นอน100% จะด้วยความมีเหตุผลหรือความไม่มีเหตุผล สรุปแล้วทุกคนรักแม่แน่นอน ดังนั้นในวันนี้ก็หาโอกาสไปกราบเท้าแม่เถิดนะ ส่วนสำหรับกับคนไม่มีแม่ให้กราบแล้ว ก็จะขอชื่นชมยินดีกับการกระทำของคนที่มีแม่ และแอบยินดีกับการกระทำนั้นก็เป็นสุขใจยิ่งแล้ว</div>
</div>
menmenhttp://www.blogger.com/profile/14189001714462630629noreply@blogger.com